วังวุ่นลุ้นรักเจ้าสาว(?)ขององค์ชาย
ร่าง
"ข้า...คือ เอ็ดเวิร์ด เฮย์เดน ชื่อเล่นข้าคือ เอ็ดดี้ บุตรชายคนเดียวของเอิร์ลแห่ง นอร์ธแฮมป์ตัน–หรือควรจะกล่าวให้ถูกว่า 'บุตรจากภรรยาเก่า' ที่ไม่มีใครในคฤหาสน์หลังนี้อย่าเอ่ยถึง"
"แม่ของข้าตายตั้งแต่ข้ายังเดินไม่คล่อง ท่านพ่อก็แต่งงานใหม่อย่างราดเร็วกับเลดี้ไวโอเล็ต หญิงงามผู้มากด้วยมารยา และลูกสาวติดของนาง...ไอลิน เธดเรียกตัวเองว่า 'คุณหนูแห่งเฮย์เดน' ทั้งที่ไม่มีเลีอดเฮย์เดนหลงเหลือในตัวเลยสักหยด"
"ชีวิตในคฤหาสน์เต็มไปด้วยรอยยิ้มจอมปลอม ถ้อยคำลวง และอาหารที่เค็มเกินควร–ข้าว่าแม้แต่พ่อครัวก็เลีอดข้างแล้ว"
(บันไดไม้โอ้กกลางคฤหาสน์เฮย์เดน-ยามเช้า)
เสียงส้นเท้าหนังของเอ็ดเวิร์คกระทบพื้นหินอ่อนดังเบา ๆ เข้าก้าวอย่างสง่างามลงมาจากชั้นบน เสื้อเช้าตรู่สีครีมขลิบทองเรียบหรูเหมาะสมกับทายาทเอิร์ล
แต่ยังไม่ทันจะถึงครึ่งทาง สายตาของเขาก็สบกับเงาร่างหนึ่ง
ไอลิน ยืนหยิ่งอยู่ที่บันไดชั้นที่สามสวนชุดเช้าอันแสงบอบบาง ใบหน้าขาวซีดเหมือนเจตนาจะดูอ่อนแอในยามเช้า
Edward Hayden
โอ้...บันไดขั้นที่สาม... ช่างเป็นที่เหมาะแก่การแสดงละครเช้าจริงๆ//เอียงคอเล็กน้อย
Eileen Hayden
เจ้ามักเดินเสียงดังนะ พี่ชาย พอได้ยินเสียงเจ้าก็พลั้งเท้าขึ้นมาเสมอ//ยิ้มแปลก ๆ
แล้วทันใดนั้น นางก็เอนตัวทรุดขาเหมือนคนเสียหลัก แล้วปล่อยมือจากราวบันได้
Eileen Hayden
อ้ายยย! พี่เอ็ดเวิร์ด! เจ้า–เจ้าผลักข้า!
ร่างนางกลิ้งลงสองชั้น ก่อนหยุดอย่างพอดีใจจุดที่ 'ดูน่าสงสารแต่ไม่เจ็บจริง'
เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ดังมา–ท่านเอิร์ธเดินออกมาจากห้องรับรองเห็นเหตุการณ์พอดี
Earl Reginald Hayden
เอ็ดเวิร์ด! เจ้าเสียสติไปแล้วหรึอ!?
Earl Reginald Hayden
ผลักน้องสาวเจ้าตกบันไดเช่นนี้นี้มัน–
เอ็ดเวิร์ดยืนสงบ ใบหน้าไม่เปลื่ยนแม้แต่น้อย เขาเดินลงบันไดอย่างมั่นคง มาหยุดข้างร่างไอลีน
Edward Hayden
น่าแปลกที่เด็กหญิงอายุสิบแปด จะล้มเหมือนนกที่ปีกหัก...
Edward Hayden
ในจังหวะเดียวกับที่ท่านพ่อเปิดประตูออกมา//เสียงเรียบ+มองหน้าไอลิน
ไอลินสะอึก แต่ยังแกล้งสะอึกสะอื้น
Edward Hayden
หรืออาจจะเป็นโชดชะตา...
Edward Hayden
ที่ทำให้บันไดชั้นที่สามกลายเป็นเวทีโปรดของเธดอยู่เสมอ
Earl Reginald Hayden
เจ้า–
Edward Hayden
//หันไปสบตากับท่านพ่อ
Edward Hayden
ข้าขอโทษหากเงาของข้า ทำให้ดอกไม้บางดอกในบ้านนี้เหี่ยวเฉาเร็วเกินไป
Edward Hayden
ข้าเพียงแต่เดินตามทางของข้าเท่านั้น
เอ็ดเวิร์ดยื่นมือไปช่วยไอลีนลุกขึ้น แต่นางสะบัดออกแบบ 'น่าสงสาร' ยิ่งกว่าฉากในละคร
Edward Hayden
หรืออยากให้ข้าอุ้มลงบันไดแบบเจ้าชายในนิทาน//ยิ้มมุมปาก
น้องสาวมองอย่างขุ่นเคือง พ่อของเค้ายืนมองการกระทำอยู่นางจึงลุกขึ้นเองแล้วเดินออกไปแบบไม่พอใจ
เอ็ดเวิร์ดมองน่าพ่อตนเองแล้วยิ้มแล้วเดินจากไปราวกับไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ทิ้งไว้เพียงกลิ่นของชาเอิร์ลเกรย์และถ้อยคำเชือดเฉือนในอากาศ
Comments