พระราชวังเมฆา เงาเมฆาแห่งอดีต

┃

ณ พระราชวังเมฆา

ข้อความจาก ขันทีฝู "คุณชายซวี่ โปรดตามกระหม่อมมาเพคะ...ท่านอ๋องรอรับการเข้าเฝ้าอยู่ ณ ศาลาวังเมฆา"

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"ขอถามได้หรือไม่ ท่านอ๋อง...เขาเป็นคนเช่นไร?"

ขันทีฝู

"ท่านอ๋อง...เงียบเย็นเหมือนภูผา หากแต่ลึกล้ำราวห้วงทะเล ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ได้ว่าทรงคิดสิ่งใดในใจ...ขอรับ"

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"แล้วเหตุใด ข้าจึงต้องมาอยู่ที่นี่...วังที่ห่างจากนครหลวงถึงห้าวันทาง?"

ขันทีฝู

(เงียบไปชั่วครู่) "...เพราะท่านคือ ‘ของขวัญ’ ที่ราชสำนักส่งมาคลายเหงาพระองค์พะย่ะค่ะ"

ณ ห้องบรรทม ศาลาวังเมฆา

อ๋องเซียนหลง (พระเอก)

"เข้ามา...ข้าได้ยินเสียงเจ้าอยู่หน้าประตูแล้ว"

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"ขอถวายบังคมพะย่ะค่ะ ข้าน้อย ซวี่จิ่นเหยา"

อ๋องเซียนหลง (พระเอก)

"บุตรชายของไท่อ๋องซวี่เหยียน...แปลกนัก ข้ามิเคยได้ยินข่าวว่าท่านลุงมีบุตรชายเช่นเจ้า"

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"ข้าน้อยเกิดจากภรรยาอนุ เพียงแต่...ไม่เคยถูกเอ่ยถึงต่อหน้าสาธารณชน"

อ๋องเซียนหลง (พระเอก)

(หัวเราะเย็น ๆ) "เจ้ามิใช่ของขวัญ แต่เป็นหมากบนกระดาน"

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"หากกระหม่อมเป็นหมาก...ก็ขอยอมเป็นหมากไร้ค่า ที่ไม่มีใครควบคุมได้"

อ๋องเซียนหลง (พระเอก)

"เจ้ากล้าตอบเช่นนี้กับข้า? ข้าเคยเป็นองค์รัชทายาทของแผ่นดิน...เจ้าไม่กลัวข้าหรือ?"

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"ข้ากลัว...แต่ข้ากลัวยิ่งกว่าคือการยืนอยู่โดยไม่มีตัวตนใด ๆ เลย"

อ๋องเซียนหลง (พระเอก)

"หึ...ดูเหมือนเจ้ามีความกล้ามากพอที่จะอยู่ในวังนี้ได้"

คืนนั้น ลมหนาวผ่านม่าน

┃ ┃

ซวี่จิ่นเหยา (เขียนลงในไดอารี่ลับ) "คืนแรกในวังเมฆา...ดวงจันทร์เย็นชาไม่ต่างจากพระองค์เลย ดวงตาของเขา...แฝงแววอ่อนล้า แม้จะดูเข้มแข็งก็ตาม "ข้าไม่รู้ว่า...เขาคืออสูรร้าย หรือคือบุรุษที่โดนทอดทิ้งกันแน่"

[วันรุ่งขึ้น ศาลากลางวัง]

━━━━━━━━━━━

┃

อ๋องเซียนหลง (พระเอก)

"เจ้าชอบชาหอมดอกเหมยหรือชาเย็นใบเฟิ่ง?"

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"ข้าชอบชาที่รินให้โดยมีความรู้สึก...ไม่ใช่ตามหน้าที่"

อ๋องเซียนหลง (พระเอก)

(วางถ้วยชาเบา ๆ) "เช่นนั้น...วันนี้เจ้าจงอยู่เป็นเพื่อนข้า ดื่มชาด้วยกัน"

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"เพียงดื่มชา...หรือเพื่อลองใจ?"

อ๋องเซียนหลง (พระเอก)

"ข้าไม่ไว้ใจใครในวังนี้...และเจ้า คือสิ่งที่ข้าไม่เข้าใจที่สุด"

หลายวันผ่านไป ความใกล้ชิดค่อย ๆ ก่อตัว

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"พระองค์เคยเสียใจไหม...ที่บัลลังก์นั้นมิใช่ของพระองค์?"

อ๋องเซียนหลง (พระเอก)

"ทุกคนคิดว่าข้าโกรธที่เสียบัลลังก์ แต่ไม่มีผู้ใดรู้เลยว่า ข้า...เพียงแค่อยากให้เขารักข้าเหมือนเดิม"

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"...เขา? พระองค์หมายถึง จักรพรรดิ?"

อ๋องเซียนหลง (พระเอก)

(เงียบ) "เขา...คือน้องชายที่ข้าเคยปกป้องด้วยชีวิต แต่วันนี้ เขาส่งคนมาเฝ้าข้า...ราวกับข้าเป็นนักโทษในกรงทอง"

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"ข้าไม่ใช่คนของเขา...และข้าไม่ใช่กรงของท่าน"

อ๋องเซียนหลง (พระเอก)

"แล้วเจ้าคืออะไรล่ะ...?"

ซวี่จิ่นเหยา (นายเอก)

"...ข้าคือคนที่ยืนข้างท่าน โดยไม่สนว่าโลกภายนอกจะว่าอย่างไร"

ส่งท้ายของตอนที่ 1

✒️ ซวี่จิ่นเหยา (ไดอารี่) "อ๋องเซียนหลง...ข้าคิดว่า ข้าเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมพระองค์ถึงยังยืนหยัดอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่เพราะแค้น...แต่เพราะหัวใจของท่านยังรอใครบางคนที่ไม่มีวันหวนกลับมาอีกแล้ว"

┃

ติดตามตอนต่อไป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ