เราเคยเป็นเพื่อนกัน ตอนที่ 4

ห้องประชุมสภานักเรียน /เย็นวันถัดมา

เพชร

//ให้รุ่นน้องไปบอกเเมนว่าเขาอยากคุยกับเเมนส่วนตัวที่ห้องสภานักเรียน

ห้องเงียบ มีเพียงแสงจากหน้าต่างยามเย็นส่องลอดเข้ามา

เสียงพัดลมดังทึ่ง... ไม่มีใครพูดอะไร

เพชร

“กูขอคุยแบบไม่มีตำแหน่งนะ ไม่มีประธาน ไม่มีนักเรียนคนดัง”

เพชร

“วันนี้...กูขอคุยในฐานะเพื่อนคนนึง...ที่ยังสงสัยอยู่”

เเมน

//มองนิ่ง ไม่ตอบ

เพชร

“กูไม่ได้ถามมึงเลย...ตั้งแต่ม.1

เพชร

วันที่มึงเริ่มเปลี่ยนไป เริ่มไปอยู่กับพวกรุ่นพี่...”

เพชร

“เริ่มหายไปจากวงเพื่อน หายไปจากชีวิตกู”

เพชร

“วันนี้...ขอกูถามจริงๆเถอะ

เพชร

มึงทำแบบนี้ไปทำไมวะเเมน?”

เเมน

//เห้อ ถอนหายใจ

เเมน

ตอนม.1...กูมีแต่ตีนกับน้ำตา”

เเมน

“ทุกวันที่มาโรงเรียน...คือทุกวันที่ต้องหาทางรอด"

เเมน

“ไม่มีใครปกป้องกู ไม่มีใครเห็นกูด้วยซ้ำ”

เเมน

//มองตาเพชรครั้งแรก

เเมน

“ถ้ากูไม่สร้างระบบของกูเอง...

เเมน

กูตายไปตั้งแต่ม.2 แล้วเพชร”

เพชร

“แต่มึงเลือกเป็นแบบนี้จริงๆ เหรอ?”

เพชร

“คนที่มีแต่คนกลัว...แทนที่จะมีคนเข้าใจ”

เเมน

//หัวเราะเบาๆ แต่น้ำเสียงเศร้า

เเมน

“มึงเข้าใจผิดแล้วเพชร...กูไม่ได้อยากเป็นมาเฟียหรอก”

เเมน

แต่มึงรู้ไหม...กูแค่อยากอยู่รอด

เเมน

อยู่รอดในโรงเรียนที่ไม่มีใครเคยปกป้องใครจริงๆ”

เเมน

“กูไม่ได้อยากเป็นคนที่ใหญ่ที่สุด แต่กูแค่ไม่อยากเป็นเหยื่อ...อีก”

เพชร

พูดช้า//มึงไม่ใช่เหยื่อหรอกเเมน

เพชร

แต่ตอนนี้...มึงกลายเป็นคนที่เหยื่อคนอื่นแทนแล้ว”

เเมน

//พูดพูดประชด มองต่ำ

เเมน

ไม่เป็นไร

เเมน

กูก็โดนไล่ออกเเล้วนิ่

เเมน

สาเเก่ใจมึงยัง

เพชร

//ลุกขึ้นช้าๆ หยิบแฟ้มบนโต๊ะ เดินออกไปโดยไม่หันกลับมา

เพชร

//เสียงในใจเพชร

เพชร

“ตอนนั้นกูไม่รู้หรอก...ว่าแววตาที่มึงมองกูวันนี้

เพชร

มันไม่ใช่เเววตาของมาเฟีย

เพชร

แต่มันเป็นแววตาของเพื่อน...

เพชร

ที่พยายามจะบอกอะไรบางอย่างกับกูมาตลอด

//รอตอนต่อไป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ