Cold CEO, Hot Wrench แค่ช่างซ่อมรถ อย่าได้ใจไปนักเลย

เสียงเครื่องยนต์ ที่พังสนิทดังแสบหูขณะรถหรูสีดำราคาเกือบสิบล้านถูกลากเข้ามาจอดกลางอู่เก่า ๆ แถบชานเมือง

โซ่

ใครเป็นเจ้าของอู่?

เสียงผู้ชายดังขึ้น พร้อมร่างสูงในสูทแบรนด์เนมที่ดูแพงเกินกว่าที่เท้าเขาควรจะเหยียบพื้นเปื้อนน้ำมันแบบนี้

“ถามหาทำไม จะฟ้องเรื่องกลิ่นน้ำมันหรือกลัวมือฉันเปื้อนรถหรู ๆ ของคุณ?” เสียงของหญิงสาวในชุดเอี๊ยมเปื้อนคราบเครื่องยนต์ดังตอบกลับ

โซ่หันขวับไปมอง—แล้วก็ชะงักไปครู่หนึ่ง

ไม่ใช่ชายวัยกลางคนหน้าดุ ไม่ใช่ช่างหน้าเหี้ยมที่เขาเคยเห็นตามอู่ทั่วไป แต่เป็นผู้หญิงรูปร่างดี หน้าสวยจัด ดวงตาคมกริบ ปากแดงแรงฤทธิ์ แถมยังมีท่าทีไม่เกรงใจใครทั้งนั้น

โซ่

เธอเหรอ? ช่างซ่อมรถ?

เสียงเย็นของโซ่ปนแค่นหัวเราะเบา ๆ ราวกับไม่เชื่อสายตา

จีน่า

ใช่ฉันเอง ถ้ารถคุณอยากหายก็พูดดีๆนะ

จีน่า

แถวนี้ไม่มีอู่ไหนแล้ว

จีน่า

นอกซะจากคุณจะเดินไปอีก100กิโลก็จะถึงเมืองถึงจะมี

จีน่ายิ้มเหยียด พร้อมหมุนประแจในมือหมับเสียงดังอย่างตั้งใจ

โซ่ มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างประเมิน เธอดูอวดดี กวนประสาท และไม่ไว้หน้าเขาแม้แต่นิด

...น่ารำคาญเป็นบ้า

โซ่

แค่ช่างซ่อมรถ อย่าได้ใจไปหน่อยเลย

เขาพูดก่อนจะเดินหน้าอู่ ทิ้งกลิ่นน้ำหอมแพงไว้กลางอากาศ

จีน่ามองตาม ถอนหายใจแรง ๆ แล้วพึมพำ

จีน่า

ไอ้นี่ขี้แอ็คชิบหายเลยว่ะ

โซ่ถอนหายใจออกมายาวเหยียดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์คนสนิท

โซ่

มารับกูเดี๋ยวนี้ รถกูเสีย กูส่งgpsให้แล้ว

เขาพูดเสียงเรียบ พลางหันมองรอบตัวอย่างรังเกียจเล็กน้อย

โซ่

สามชั่วโมงหรอ?

เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจ

โซ่

รถติด?

โซ่

มึงก็ใช้เฮลิคอปเตอร์สิวะ!

เสียงปลายสายบอกอะไรบางอย่างที่ทำให้เขากัดฟันกรอดก่อนจะวางสายปึง ๆ แบบคนคุมอารมณ์ไม่อยู่

โซ่

สามชั่วโมง...

โซ่พึมพำอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเหลือบไปเห็นว่าจีน่ากำลังยืนกอดอกมองเขาอยู่ มุมปากเธอยกขึ้นนิด ๆ อย่างจงใจเยาะเย้ย

จีน่า

มีปัญหาเหรอ คุณประธาน?

จีน่าถามเสียงเยาะเย้ย แถมยกผ้าขนหนูขึ้นเช็ดมือเปื้อนน้ำมันโชว์อีกต่างหาก

โซ่

ไม่มีอะไรที่เงินผมแก้ไม่ได้

เขาตอบเสียงนิ่ง แต่สีหน้าดูไม่แน่ใจนัก

จีน่า

อื้ม...ตอนนี้บอดี้การ์ดของคุณคงรถติดอยู่กับไฟแดงล่ะมั้ง

จีน่ายักคิ้วให้ ก่อนเดินนำหน้าไปยังมุมพักคนงาน ยกเก้าอี้ไม้เก่า ๆ มาโยนให้เขาหนึ่งตัว

จีน่า

นั่งรอไปค่ะคุณประธาน ร้อนก็ทน ไม่มีแอร์ ไม่มีไวน์ ไม่มีหมอนขนห่าน มีแต่น้ำเปล่า กับคนเปรี้ยว ๆ อย่างฉัน

โซ่ปรายตามองเก้าอี้ แล้วมองเธอ

โซ่

ฉันไม่จำเป็นต้องทน

จีน่า

ก็แล้วแต่จะเลือกค่ะ จะยืนจนกว่าจะเป็นตะคริว หรือจะนั่งแล้วเผื่อจะรู้จัก ‘คนจริง’ สักคน

จีน่าตอบพร้อมรอยยิ้มที่มีทั้งความมั่นใจและ...ความท้าทาย

ครั้งแรกในรอบหลายปีที่โซ่รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ได้ควบคุมสถานการณ์ และครั้งแรกที่เขาเลือก...

นั่งลงบนเก้าอี้ไม้เปื้อนคราบน้ำมันเก่า ๆ

โดยมีเธอ...ช่างซ่อมรถที่เขาเพิ่งดูถูก ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมรอยยิ้มที่เหมือนจะรู้ทันทุกอย่างในใจเขา

โซ่นั่งนิ่ง บนเก้าอี้ไม้เก่าอย่างเสียไม่ได้ มือยกขึ้นดูนาฬิกาหรูราคาเท่ารถเก๋งไปมาเกือบทุกสองนาที

สามสิบนาทีผ่านไป โซ่ทนไม่ไหว ต้องยอมลุกเดินสำรวจอู่ที่ร้อนอบอ้าวไปด้วยกลิ่นเหล็ก น้ำมัน และเศษชิ้นส่วนเก่า ๆ

เขาเจอจีน่ากำลังนอนแผ่อยู่บนเปลใต้พัดลมเพดานตัวเล็ก ๆ ที่หมุนเอื่อย ๆ

โซ่

คุณไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ?

จีน่า

ขอร้องฉันสิจะซ่อมให้

จีน่าตอบทั้งที่ไม่ลืมตา

โซ่ขมวดคิ้ว

โซ่

(ผู้หญิงบ้าอะไรวะ…)

โซ่คิดในใจ

__________________

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ