ตอนที่ 3: เงียบ...แต่ไม่เคยไม่รู้สึก

เช้าวันนั้น ฉันตื่นแต่เช้า

ตั้งใจทำข้าวกล่องด้วยตัวเองครั้งแรก

ข้าวอบมันฝรั่งกับไก่ทอดซอสกระเทียม

เมนูโปรดของเขา...ที่เคยได้ยินแม่บ้านพูดถึง

“วันนี้ฉันจะเอาไปให้เขาที่บริษัท”

ฉันยิ้มเบาๆกับตัวเอง

ไม่รู้ทำไม…แค่อยากทำให้

ฉันมาถึงบริษัทของเขาตอนสาย

แอบเขินนิดๆ ตอนเดินผ่านพนักงาน

แล้วบอกว่ามาหาคุณคิรัน

พนักงานหญิงตรงเคาน์เตอร์ทำหน้าแปลกๆ ก่อนชี้ไปที่ห้องรับรองชั้นบน

“คุณคิรันอยู่กับแขกค่ะ ถ้าคุณอลิษาไม่รีบ จะรอสักครู่ก็ได้ค่ะ”

ฉันพยักหน้า แต่ขาเหมือนเดินเองไปจนถึงหน้าห้องประตูแง้มอยู่เล็กน้อย

และแค่หนึ่งก้าวที่ฉันมองเข้าไปในห้องนั้น…

โลกทั้งใบก็เงียบลงในทันที

เขานั่งอยู่บนโซฟา

ข้างกายเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ใบหน้าหวานจัดแต่งเนี๊ยบ

ทั้งสองคนดูสนิทกันจนฉันรู้สึกจุกในอก

เขาไม่ได้ยิ้ม

แต่แววตาของเขา…ไม่เคยมองฉันแบบนั้นเลย

ฉันหายใจไม่ออก

รีบก้าวถอยออกจากตรงนั้นแทบจะทันที

“ฝากกล่องนี้ไว้ให้เขาทีค่ะ”

“บอกว่า...บังเอิญผ่านมาพอดี”

แล้วฉันก็เดินออกจากที่นั่นโดยไม่หันหลังกลับ

4 วันต่อมา

ฉันไม่พูดกับเขาแม้แต่คำเดียว

ไม่ร่วมโต๊ะอาหาร

ไม่แตะของกินที่เขาทำไว้

ไม่แม้แต่สบตา

คิรันไม่ถามอะไร

แต่ฉันรู้ว่าเขารู้

…รู้ว่าฉันกำลังหนี

วันที่ห้า เขามาหาฉันที่หน้าห้อง

เสียงเคาะเบาๆ

ก่อนเปิดประตูเข้ามาเงียบๆ

“อลิษา”

“เธอเป็นอะไร”

ฉันไม่พูด

ก้มหน้าเก็บเสื้อใส่กระเป๋าเงียบๆ

ไม่แม้แต่จะสบตาเขา

“อลิษา” เขาเรียกอีกครั้ง เสียงเข้มขึ้นนิดหน่อย

“พูดกับฉันหน่อย”

ฉันหมุนตัวจะเดินหนี

แต่เขาก็พุ่งเข้ามากอดจากด้านหลังแน่น

“ปล่อยนะ…”

ฉันดิ้น แต่เขาไม่ยอมปล่อย

“ฉันบอกให้ปล่อย!!”

เขายังกอดแน่น ไม่พูดอะไร

“คิรัน…ปล่อยฉันไปเถอะ…”

“เราหย่ากันเถอะ”

เขานิ่ง…

แต่ไม่ปล่อย

ฉันผลักตัวเองออกมาจนหลุดจากอ้อมกอด

แล้วเปิดตู้เสื้อผ้า ลากกระเป๋าอย่างรีบร้อน

หยิบของทุกชิ้นเท่าที่จำเป็น

มือสั่น หัวใจก็สั่นไม่ต่างกัน

“ฉันจะกลับบ้าน…”

“ขอโทษที่มันเป็นแบบนี้…”

แล้วทันใดนั้น…

หมับ!

เขาคว้าแขนฉันไว้

ไม่แรง…แต่แน่นพอจะหยุดฉัน

“ปล่อยฉัน—”

จุ๊บ!

ริมฝีปากของเขาประทับลงมาแรงจนแทบหายใจไม่ทัน

ร้อน…ดุดัน…ลึกซึ้งและเต็มไปด้วยความอดทนที่พังลงในพริบตา

ฉันตาเบิกโพลง ผลักเขาออกเล็กน้อย

แต่เขาเอื้อมมารั้งเอวไว้แน่นกว่าเดิม

“ฉัน…” เขากัดฟันกรอด

“ไม่! หย่า!”

ฉันยืนค้างอยู่ตรงนั้น น้ำตารื้นเต็มขอบตา

ไม่รู้ว่าตกใจเพราะจูบ…หรือคำพูดของเขากันแน่

คิรันยังคงกอดฉันไว้แน่น

เหมือนกลัวฉันจะหายไปจากอ้อมแขนจริงๆ

และในอ้อมกอดนั้นเอง…

ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า ฉันยังอยากจะไปจริงๆ หรือเปล่า

เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!