แต่งงานมาได้สัปดาห์หนึ่ง ฉันกับเขายังแทบไม่ได้คุยอะไรกันจริงจังเลย
ในห้องนอนเดียวกัน ฉันนอนฝั่งซ้าย เขาฝั่งขวา
ในห้องอาหาร เขาแค่รินชาร้อนให้ทุกเช้า ก่อนลุกไปโดยไม่ถามอะไร
...แต่ความเงียบนั้น กลับไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
วันหนึ่ง ฉันเปิดตู้เสื้อผ้า แล้วพบว่าชุดทำงานของฉันถูกจัดเรียงใหม่ทั้งหมด
ชุดที่เคยยับยู่ยี่ กลับเรียบร้อยราวกับผ่านมือช่างรีดระดับโรงแรม
ฉันถามแม่บ้าน...ทุกคนส่ายหน้า
และคืนนั้น ฉันเห็นเขาถือเครื่องรีดไอน้ำไว้ในห้องซักรีดหลังคฤหาสน์เงียบๆ
ตอนฉันเดินผ่าน เขาแค่หันมาสบตา แล้วพูดเบาๆ:
“เธอชอบใส่ชุดสีฟ้า...แต่ตัวนั้นยับมาก”
ฉันไม่ได้พูดอะไรออกไป นอกจากยืนนิ่ง รู้สึกเหมือนบางอย่างในอกอุ่นวาบขึ้นมา
อีกวันหนึ่ง ฉันกลับจากงานแล้วบ่นเบาๆ ว่า:
“อยากกินข้าวต้มปลาแบบที่แม่เคยทำ...แต่คงไม่มีอีกแล้ว”
วันรุ่งขึ้น...โต๊ะอาหารเช้าของฉันมีกลิ่นปลาหอมๆ ลอยขึ้นมา
ข้าวต้มปลาแซลมอนถูกวางไว้ตรงหน้า พร้อมขิงซอยบางเฉียบ
ฉันตะลึงไปพักหนึ่ง ก่อนจะหันไปมองเขาที่กำลังจิบชาตรงข้าม
“คุณทำเหรอ?”
เขาไม่ตอบ
แค่หยิบผ้าเช็ดปากขึ้นมา แล้วพูดเรียบๆ:
“ปลาซื้อจากร้านญี่ปุ่นตรงหัวมุม เธอไม่แพ้แซลมอนใช่ไหม?”
แค่นั้น...หัวใจฉันก็แทบจะหลุดออกมาเต้นบนโต๊ะอาหาร
บางที...การไม่พูด อาจไม่ใช่เพราะเขาไม่รู้จะพูดอะไร
แต่อาจเพราะเขา “พูดไปหมดแล้ว” ผ่านการกระทำ
แม้แต่เรื่องเล็กๆ เช่นการวางแก้วน้ำเย็นไว้ที่โต๊ะตอนฉันกลับบ้าน
การเปิดไฟทางเดินไว้ให้ทุกคืน
หรือการเปลี่ยนหลอดไฟห้องน้ำที่ฉันบ่นว่าแสงมันแสบตา…โดยไม่เคยขอ
คืนนั้น...ฝนตก
ฉันนั่งซบหมอน อ่านหนังสืออยู่เงียบๆ ฝนกระทบกระจกเป็นจังหวะ
แล้วเขาก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมผ้าห่มผืนใหม่
สีชมพูอ่อน แบบเดียวกับผืนที่ฉันเคยพูดติดตลกว่า "ตอนเด็กชอบใช้"
“เผื่อเธอจะนอนสบายขึ้น”
เขาวางผ้าไว้ปลายเตียง แล้วเดินกลับไปโดยไม่รอคำตอบ
ฉันเงยหน้ามองแผ่นหลังของเขา — คนที่ไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่แต่งงานกัน
แต่กลับเป็นคนเดียว...ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า “ฉันสำคัญ”
และนั่นอาจเป็นครั้งแรกในชีวิต
ที่ฉันรู้สึกว่า...การถูกคลุมถุงชน ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอีกต่อไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 15
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments