ตอนที่ 1 การเผชิญหน้าอันน่าปวดหัว

"เจ้าบ้า! หรือเจ้ามาจากเผ่าอนารยะที่ไร้อารยธรรมกันแน่!"

คำพูดขององค์หญิงอวิ๋นซีดังก้องในโสตประสาทของธีภพ เขามองหญิงสาวตรงหน้าตาไม่กะพริบ ใบหน้างามเชิดรั้น ดวงตาคมกริบจ้องมองมาอย่างไม่ปิดบังความรังเกียจ แม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่งุนงงสับสน แต่สัญชาตญาณของการเอาตัวรอดก็เริ่มทำงาน

"เอ่อ... คือว่า... ผมไม่ได้ตั้งใจจะบุกรุกนะครับ ผมก็ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนเหมือนกัน" ธีภพพยายามอธิบายอย่างสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์กับรองเท้าผ้าใบเก่าๆ ดูจะแปลกแยกจากองค์หญิงในชุดผ้าไหมงดงามราวฟ้ากับเหว ไม่แปลกที่เธอจะมองเขาเป็นพวกอนารยะ

องค์หญิงอวิ๋นซีหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน "ไม่รู้ที่ไหนรึ? เจ้าเป็นคนแรกที่กล้าพูดเช่นนี้ในเขตป่ามังกรดำ! หรือว่าเจ้าจะแกล้งโง่เพื่อซ่อนเร้นฐานะบางอย่าง!"

"ป่ามังกรดำ?" ธีภพทวนคำพลางกวาดสายตาไปรอบๆ ป่าทึบเบื้องหลังหญิงสาวต้นไม้สูงใหญ่เสียดฟ้าที่มองไม่เห็นยอด เสียงจิ้งหรีดเรไรร้องระงม บรรยากาศดูแปลกพิสดารและอันตรายไปพร้อมๆ กัน "ผมชื่อธีภพ เป็นวิศวกรซอฟต์แวร์ ไม่ใช่พวกสอดแนมอะไรทั้งนั้น ผมแค่... เผลอหลุดมาที่นี่ครับ"

"วิศวกรซอฟต์แวร์? นั่นมันอะไรกัน? เจ้ากำลังกล่าววาจาเหลวไหลอันใด!" องค์หญิงอวิ๋นซีขมวดคิ้วแน่น ความหงุดหงิดเพิ่มขึ้นอีกระดับ "นี่เจ้าจะมาหลอกลวงข้าด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้รึ! พวกเจ้าองครักษ์! จับตัวมันไปสอบสวน!"

ทันใดนั้นเอง ชายชุดดำหลายนายก็ปรากฏตัวขึ้นจากพุ่มไม้รอบด้าน พวกเขาสวมชุดคลุมสีเข้ม ปิดบังใบหน้าเกือบหมดจด เว้นเพียงดวงตาที่คมกริบและแฝงแววเย็นชา ทุกคนถือดาบยาวในมือ เตรียมพร้อมจะเข้ามาจับกุมธีภพ

ธีภพถอยหลังไปสองก้าว "เดี๋ยวก่อนครับ! นี่มันเข้าใจผิดกันใหญ่แล้ว! ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรเลยจริงๆ!"

"เจ้าพูดมากไปแล้ว!" องค์หญิงอวิ๋นซีสั่งเสียงเฉียบขาด "นำตัวมันไป!"

ก่อนที่องครักษ์จะเข้าประชิดตัว ธีภพก็ตัดสินใจวิ่งหนี เขารู้สึกว่าถ้าถูกจับไป คงต้องเจอเรื่องยุ่งยากแน่ๆ ด้วยทักษะการวิ่งที่เคยใช้หนีอาจารย์ตอนเรียนวิศวะ ทำให้เขาพอมีแรงฮึด เขาวิ่งสุดฝีเท้า พุ่งทะยานเข้าไปในป่าทึบโดยไม่คิดชีวิต

"เร็วเข้า! อย่าให้มันหนีไปได้!" เสียงขององค์หญิงอวิ๋นซีดังไล่หลังมาติดๆ

ธีภพวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ใบหน้าหล่อเหลาที่มักจะถูกบดบังด้วยแว่นตาบัดนี้เต็มไปด้วยเหงื่อ แว่นตาที่เพิ่งสวมก็ถูกถอดออกแล้วเก็บใส่กระเป๋าเสื้อไปแล้ว การวิ่งในป่าที่ไม่คุ้นเคยเป็นเรื่องยากลำบาก กิ่งไม้เกี่ยวเสื้อผ้าจนขาด รอยขีดข่วนปรากฏขึ้นตามแขนขา แต่เขาก็ไม่หยุด วิ่งต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง...

"แอ๊ก!"

เท้าของเขาไปสะดุดเข้ากับรากไม้ขนาดใหญ่ ร่างกายของธีภพเสียหลัก ล้มคว่ำไม่เป็นท่า ศีรษะกระแทกกับพื้นดินอย่างจัง ภาพตรงหน้าหมุนคว้างไปหมด ก่อนที่โลกทั้งใบจะมืดดับลง

องค์หญิงอวิ๋นซีและองครักษ์ตามมาถึงในไม่ช้า เมื่อเห็นธีภพนอนแน่นิ่งไปแล้ว องค์หญิงก็ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด

"ไอ้คนบ้า! แค่วิ่งแค่นี้ก็สลบแล้วรึ?" เธอพึมพำ ก่อนจะสั่งองครักษ์ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเล็กน้อย "นำตัวมันไปที่ตำหนักหลวง คุมขังไว้ในคุกใต้ดิน ให้คนหมอหลวงตรวจดูอาการ อย่าให้มันตายเสียก่อน ข้ายังต้องสอบสวนมันอีกมาก!"

องครักษ์รับคำสั่ง ก่อนจะช่วยกันยกตัวธีภพขึ้น พลางลากเขาไปตามเส้นทางที่มุ่งหน้าสู่ใจกลางป่ามังกรดำ ลึกเข้าไปในดินแดนที่ไม่คุ้นเคย ธีภพยังคงสลบไสล ไม่รู้เลยว่าชีวิตของเขาเพิ่งจะเริ่มต้นเข้าสู่บทใหม่ที่วุ่นวาย ซับซ้อน และเต็มไปด้วยเรื่องราวอันน่าตื่นเต้นในโลกที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***