หมอประจำตัวของปีศาจทมิฬ |•Gacha•|
ตอนที่ 1 ผู้มาเยือนในฐานนะหมอ
ในดินแดนทมิฬอันเงียบงัน ที่ซึ่งหมอกหนาทึบและเงาของภูเขาดำตั้งตระหง่านโอบล้อมดินแดนแห่งนี้ไว้ คฤหาสน์ของวิคเตอร์ตั้งอยู่บนเนินหินสูง ห่างไกลจากความวุ่นวายของเหล่าปีศาจทั้งหลาย—และนั่นก็เป็นเจตนาของเขา
วิคเตอร์ ปีศาจผู้แข็งแกร่งน่าเกรงขาม ผู้เป็นที่เกรงกลัวทั้งในสนามรบและในสายตาของผู้คน ดวงตาสีทองของเขาเปล่งประกายราวกับเปลวไฟในราตรี เย็นชา สงบนิ่ง และห่างเหินจากทุกสิ่ง เขาไม่เปิดใจ ไม่ให้ใครเข้าใกล้ ทั้งร่างกายและความคิดล้วนเต็มไปด้วยรอยแผลจากอดีตและการต่อสู้
วิคเตอร์
*มองไปที่ประตูจะถูกเปิดออก*
วิคเตอร์นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องโถง ร่างสูงใหญ่นั้นทอดสายตามองเธอผ่านเงามืด ไม่พูดสักคำ
เขาไม่ไว้ใจง่าย และเขาก็ไม่เคยต้องการหมอรักษา
แต่คำแนะนำของที่ปรึกษาเก่าแก่ทำให้เขาจำยอม
'ก็จริงอยู่ที่ท่านแข็งแกร่งไม่จำเป็นต้องการหมอ แต่การปล่อยแผลท่านไว้แบบนี้ มันอาจส่งไม่ดีกับท่านได้'
ไอรีน
*หยุดอยู่ตรงหน้าเขาและโค้งตัวลงอย่างสุภาพ*
ไอรีน
...ขออนุญาตค่ะ ข้าชื่อไอรีน ถูกส่งมาเพื่อดูแลรักษาบาดแผลของท่านวิคเตอร์
วิคเตอร์
เผ่าของเจ้า…ไม่ใช่เผ่าที่กล้าก้าวเข้ามาในถิ่นของข้าโดยไร้ผู้คุ้มกัน
วิคเตอร์
แต่ในเมื่อเจ้ามาแล้ว...ก็อย่าให้มันเสียเวลา
ไอรีน
*ก้มหัวเบาๆ* ขอบคุณค่ะ
ไอรีน
*เดินเข้ามาใกล้ก่อนที่จะก้มลงคุกเข่าข้างไปเขา และตรวจดูแผลที่แขนเขา*
ไอรีน
*ยื่นมือมาที่รอยแผลที่แขนเขาก่อนที่จะใช้พลังรักษาแผลเขา*
แสงสีเขียวได้เหลืองออกจากฝ่ามือไอรีนมาฟื้นฟูแผลเขา มันทั้งอบอุ่นและผ่อนคลาย ก่อนที่แผลเขาจะค่อยๆจางหายไป
ไอรีน
ถ้ามีตรงอื่นที่เจ็บ ก็สามารถแจ้งข้าได้นะคะ
วิคเตอร์
*ไม่ตอบ แต่มองเธอเล็กน้อย*
เมื่อแผลของเขาหายเรียบร้อยแล้ว ไอรีนก็เอามือออก
ไอรีน
ขอบคุณที่ให้ข้าดูแลค่ะ หากมีอาการปวดหรือร้อนเพิ่มโปรดแจ้งให้ข้าทราบนะคะ
วิคเตอร์
... *ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ก่อนที่จะหมุนตัวไปช้าๆ*
วิคเตอร์
ตามมา... *เดินนำเข้าไปข้างทางเดินห้องโถงใหญ่*
ไอรีน
*ลุกขึ้นและค่อยๆเดินตามหลังเขา*
ทางเดินยาวเงียบงัน มีเพียงแสงจากโคมไฟโลหะติดผนังที่ส่องสลัว ลมเย็นจากหน้าต่างกระจกสีพัดไหวผ่านม่านหนา บรรยากาศช่างแตกต่างจากถิ่นของเธอโดยสิ้นเชิง ที่เป็นป่าไม้ธรรมชาติ
วิคเตอร์
*เดินมาหยุดอยู่หน้าประตูไม้บานหนึ่ง ก่อนที่จะผลักเปิดมันออก*
วิคเตอร์
นี้คือห้องพักของเจ้า..
ภายในคือห้องเล็กเรียบง่าย มีเตียงเดี่ยวผ้าสีขาวสะอาด โต๊ะไม้เตี้ยๆ ข้างเตียงพร้อมแจกันใส่ดอกไม้แห้ง กลิ่นหอมจางๆ ของสมุนไพรอบแผ่เบาๆ เตาผิงเล็กตรงมุมห้องยังคงมีไฟอุ่นอ้อยอิ่งอยู่
ไอรีน
ขอบคุณที่ให้ที่พักนะคะ
วิคเตอร์
อืม.. *หันหลังกลับช้าๆ*
วิคเตอร์
พักผ่อนให้เต็มที่.. *เดินออกไป*
ไอรีน
*เดินเข้าและวางกระเป๋าข้างๆเตียง และมองรอบๆ*
ไอรีน
*เดินไปใกล้ขอบหน้าต่างและสูดอากาศเข้าไป*
'เขาก็ไม่ได้เป็นปีศาจที่เลวร้ายขนาดนั่น'
Comments