หมอประจำตัวของปีศาจทมิฬ |•Gacha•|

ตอนที่ 1 ผู้มาเยือนในฐานนะหมอ

ในดินแดนทมิฬอันเงียบงัน ที่ซึ่งหมอกหนาทึบและเงาของภูเขาดำตั้งตระหง่านโอบล้อมดินแดนแห่งนี้ไว้ คฤหาสน์ของวิคเตอร์ตั้งอยู่บนเนินหินสูง ห่างไกลจากความวุ่นวายของเหล่าปีศาจทั้งหลาย—และนั่นก็เป็นเจตนาของเขา

วิคเตอร์ ปีศาจผู้แข็งแกร่งน่าเกรงขาม ผู้เป็นที่เกรงกลัวทั้งในสนามรบและในสายตาของผู้คน ดวงตาสีทองของเขาเปล่งประกายราวกับเปลวไฟในราตรี เย็นชา สงบนิ่ง และห่างเหินจากทุกสิ่ง เขาไม่เปิดใจ ไม่ให้ใครเข้าใกล้ ทั้งร่างกายและความคิดล้วนเต็มไปด้วยรอยแผลจากอดีตและการต่อสู้

วิคเตอร์

*มองไปที่ประตูจะถูกเปิดออก*

ไอรีน

*ค่อยๆเดินเข้ามา*

วิคเตอร์นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องโถง ร่างสูงใหญ่นั้นทอดสายตามองเธอผ่านเงามืด ไม่พูดสักคำ เขาไม่ไว้ใจง่าย และเขาก็ไม่เคยต้องการหมอรักษา แต่คำแนะนำของที่ปรึกษาเก่าแก่ทำให้เขาจำยอม

'ก็จริงอยู่ที่ท่านแข็งแกร่งไม่จำเป็นต้องการหมอ แต่การปล่อยแผลท่านไว้แบบนี้ มันอาจส่งไม่ดีกับท่านได้'

ไอรีน

*หยุดอยู่ตรงหน้าเขาและโค้งตัวลงอย่างสุภาพ*

ไอรีน

...ขออนุญาตค่ะ ข้าชื่อไอรีน ถูกส่งมาเพื่อดูแลรักษาบาดแผลของท่านวิคเตอร์

วิคเตอร์

*มองอีกฝ่าย*

วิคเตอร์

เผ่าของเจ้า…ไม่ใช่เผ่าที่กล้าก้าวเข้ามาในถิ่นของข้าโดยไร้ผู้คุ้มกัน

วิคเตอร์

แต่ในเมื่อเจ้ามาแล้ว...ก็อย่าให้มันเสียเวลา

ไอรีน

*ก้มหัวเบาๆ* ขอบคุณค่ะ

ไอรีน

*เดินเข้ามาใกล้ก่อนที่จะก้มลงคุกเข่าข้างไปเขา และตรวจดูแผลที่แขนเขา*

ไอรีน

*ยื่นมือมาที่รอยแผลที่แขนเขาก่อนที่จะใช้พลังรักษาแผลเขา*

แสงสีเขียวได้เหลืองออกจากฝ่ามือไอรีนมาฟื้นฟูแผลเขา มันทั้งอบอุ่นและผ่อนคลาย ก่อนที่แผลเขาจะค่อยๆจางหายไป

ไอรีน

ถ้ามีตรงอื่นที่เจ็บ ก็สามารถแจ้งข้าได้นะคะ

วิคเตอร์

*ไม่ตอบ แต่มองเธอเล็กน้อย*

เมื่อแผลของเขาหายเรียบร้อยแล้ว ไอรีนก็เอามือออก

ไอรีน

ขอบคุณที่ให้ข้าดูแลค่ะ หากมีอาการปวดหรือร้อนเพิ่มโปรดแจ้งให้ข้าทราบนะคะ

วิคเตอร์

... *ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ก่อนที่จะหมุนตัวไปช้าๆ*

วิคเตอร์

ตามมา... *เดินนำเข้าไปข้างทางเดินห้องโถงใหญ่*

ไอรีน

*ลุกขึ้นและค่อยๆเดินตามหลังเขา*

ทางเดินยาวเงียบงัน มีเพียงแสงจากโคมไฟโลหะติดผนังที่ส่องสลัว ลมเย็นจากหน้าต่างกระจกสีพัดไหวผ่านม่านหนา บรรยากาศช่างแตกต่างจากถิ่นของเธอโดยสิ้นเชิง ที่เป็นป่าไม้ธรรมชาติ

วิคเตอร์

*เดินมาหยุดอยู่หน้าประตูไม้บานหนึ่ง ก่อนที่จะผลักเปิดมันออก*

วิคเตอร์

นี้คือห้องพักของเจ้า..

ภายในคือห้องเล็กเรียบง่าย มีเตียงเดี่ยวผ้าสีขาวสะอาด โต๊ะไม้เตี้ยๆ ข้างเตียงพร้อมแจกันใส่ดอกไม้แห้ง กลิ่นหอมจางๆ ของสมุนไพรอบแผ่เบาๆ เตาผิงเล็กตรงมุมห้องยังคงมีไฟอุ่นอ้อยอิ่งอยู่

ไอรีน

ขอบคุณที่ให้ที่พักนะคะ

วิคเตอร์

อืม.. *หันหลังกลับช้าๆ*

วิคเตอร์

พักผ่อนให้เต็มที่.. *เดินออกไป*

ไอรีน

*เดินเข้าและวางกระเป๋าข้างๆเตียง และมองรอบๆ*

ไอรีน

*เดินไปใกล้ขอบหน้าต่างและสูดอากาศเข้าไป*

'เขาก็ไม่ได้เป็นปีศาจที่เลวร้ายขนาดนั่น'

. . . . . .

จบ ตอนที่ 1

ตอนที่ 2 ทุกเช้าของหมอในปราสาทปีศาจทมิฬ

ณ เช้าวันใหม่

ไอรีน

*เทน้ำสมุนไพรที่ต้มแล้วใส่แก้ว*

ไอรีน

*เดินออกจากห้องและเดินทางโถงหินยาวของปราสาท โดยในมือที่ถือแก้วที่มีน้ำสมุนไพร*

น้ำสมุนไพรนี้เธอต้มเองทุกเช้า ไม่มีใครสั่ง ไม่มีใครบังคับ — มันเป็นสิ่งที่เธอเลือกจะทำเอง

ไอรีน

ปีศาจรับใช้ (ช)

จะเป็นไรไหมเนี่ย?

ปีศาจรับใช้ (ญ)

ไม่เป็นไรหรอกคะ แค่พลาดนิดหน่อยเอง

ไอรีน

เกิดอะไรขึ้นหรือ?

ปีศาจรับใช้ (ญ)

อ๋อ เอ่อ แค่พลาดโดนของมีคมนิคหน่อยน่ะคะ ว่าแต่ท่านคือ..?

ไอรีน

ข้าชื่อไอรีน เป็นหมอใหม่ที่ประจำที่นี่น่ะคะ

ปีศาจรับใช้ (ช)

อ๋อ หมอที่มาใหม่ที่แท้เป็นท่านนั่นเอง ที่มาเป็นหมอรักษาให้นายท่าน

ไอรีน

ค่ะ ให้ข้าดูแผลท่านหน่อยได้ไหมค่ะ

ปีศาจรับใช้ (ญ)

อ่า ได้ค่ะ *ยื่นมือที่มีแผลจากของมีคมให้ไอรีน*

ไอรีน

*ตรวจดูแผลของอีกฝ่าย ก่อนที่จะยื่นมือมาและใช้พลังรักษาแผลของอีกฝ่าย*

แผลค่อยๆจางหายไป

ปีศาจรับใช้ (ญ)

หายแล้ว..! *มองดูมือตนเอง*

ปีศาจรับใช้ (ช)

ท่านทำได้อย่างไรหรือ?

ไอรีน

มันเป็นพลังของเผ่าข้าน่ะ

ปีศาจรับใช้ (ช)

งั้นหรือ

ไอรีน

และเจ้าก็ระวังหน่อยนะ

ปีศาจรับใช้ (ญ)

ค่ะ คล่าวหน้าข้าจะระวังตัวให้มากกว่านี้คะ

ไอรีน

*ยิ้มและพยักหน้า* งั้นข้าไปก่อนนะ

ไอรีนได้เดินออกไป

เมื่อเธอเดินถึงห้องโถงใหญ่ซึ่งวิคเตอร์มักนั่งเงียบอยู่ปลายห้องบนบัลลังก์หินสีดำ

ไอรีน

*เดินไปเงียบๆ วางแก้วน้ำสมุนไพรลงตรงโต๊ะเตี้ยข้างเก้าอี้ของเขา *

ไอรีน

*ก้มหัวเล็กน้อยแล้วถอยออกมาอย่างเงียบงัน*

ไอรีน

น้ำสมุนไพรนี้ เป็นน้ำที่ส่งผลดีต่อระบบไหลเวียนของพลังปีศาจค่ะ

. . .

แต่ในบางเช้า…เขาจะเอื้อมไปหยิบถ้วยขึ้นดื่มช้าๆ กลิ่นหอมจากสมุนไพรแตะจมูกเบาๆ ก่อนความอุ่นจะไหลผ่านลำคอ และเขาจะเห็นเธอกำลังพูดคุยกับป้าแม่ครัวในห้องถัดไป เธอส่งพืชสมุนไพรบางชนิดให้ พร้อมคำแนะนำเล็กๆ ด้วยน้ำเสียงสุภาพที่แม้แต่ปีศาจชราอย่างป้านั่นยังยิ้มละไมได้ทุกครั้ง

บางครั้ง เธอก็ช่วยจัดสวนสมุนไพรเล็กๆ ด้านหลังครัว บางครั้ง เธอช่วยห่อผ้าให้เด็กสาวใช้ที่โดนของมีคมบาด บางครั้ง เธอเพียงแค่นั่งข้างเตาผิง เย็บผ้า หรืออ่านตำราสมุนไพรเก่าแก่ที่เธอขอยืมจากห้องเก็บหนังสือ

เธอทำทุกอย่างราวกับลมหายใจธรรมชาติ ไม่มีพิธีรีตอง ไม่มีความคาดหวังว่าจะถูกมองเห็น แต่ทุกการกระทำนั้น กลับตราตรึงอยู่ในสายตาของเขาผู้ไม่เคยพูด

ไอรีนคือสิ่งมีชีวิตที่ต่างจากปีศาจใดที่เขาเคยพบ— เธอไม่แสดงอำนาจ ไม่แข่งขัน ไม่แย่งชิง แต่กลับสง่างามในความสงบเงียบราวกับหยาดฝนกลางฤดูแล้ง

. . . . .

จบตอนที่ 2

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!