เช้าวันใหม่... หรืออย่างน้อยผมก็คิดว่านี่คือเช้า
ไม่มีนาฬิกา ไม่มีแสงอาทิตย์ มีแค่หลอดไฟจำลองแสงธรรมชาติที่เปิดขึ้นพร้อมเสียงดนตรีคลาสสิกเบาๆ
ผมลืมตาขึ้นและพบว่า... กล้องวงจรปิดตัวหนึ่งหันมาจ้องผมตรงๆ
กล้องที่ผมแน่ใจว่า มันขยับตามผมได้
“เช้านี้คุณนอนดิ้นไปหน่อยนะ”
เสียงจากลำโพงเหนือหัวดังขึ้นทันทีที่ผมลุกจากเตียง
ผมสะดุ้ง หันซ้ายหันขวาอย่างเร็ว
“ราฟาเอล... คุณดูผมตอนนอน?”
“แน่นอนสิ เคย์ ผมต้องมั่นใจว่าคุณปลอดภัย”
เสียงเขาฟังดูใจเย็น ราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่คนรักควรทำ
แต่ผมเริ่มสั่นไปหมด... นี่ไม่ใช่ความห่วงใย แต่มันคือการควบคุม
ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าแล้วเดินไปที่อ่างล้างหน้า
ทันใดนั้น เสียงของราฟาเอลก็ดังขึ้นอีก
“อย่าลืมเช็ดหน้าดีๆ นะครับ... เมื่อวานคุณลืมตรงใต้ตาขวา”
ผมแข็งค้าง...
เขาจำได้แม้กระทั่งรายละเอียดเล็กน้อยบนใบหน้าผม
ผมหันไปมองกล้อง... แล้วเริ่มหัวเราะเบาๆ ทั้งที่ตัวสั่น
“คุณบ้าไปแล้ว...”
“คุณก็รู้ ผมบ้าเพราะคุณไง”
เสียงเขาเบาลง เหมือนกำลังยิ้ม “และคุณก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ถ้าคุณ... เชื่อฟัง”
...
สองวันต่อมา
ผมลอง “แกล้งหลับ” โดยไม่ทานอาหาร
แอบเก็บมีดสเตนเลสเล่มเล็กไว้ใต้เตียงจากถาดอาหารเช้า
หวังว่าถ้ามีโอกาส... จะใช้มันได้
แต่มันไม่ทันถึงตอนนั้น
ก่อนที่ผมจะได้หยิบมีดขึ้นมา
เสียงประตูห้องเปิดช้าๆ พร้อมกับเสียงฝีเท้าหนักๆ
ราฟาเอลเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสาร และบางอย่างในมือ...
กล้องวงจรปิดจอเล็ก – ภาพจากห้องนี้ที่ผมอยู่ – และภาพขณะผมแอบหยิบมีด
“ผมแค่อยากจะดู... ว่าคุณจะกล้าไปถึงไหน”
เขาวางกล้องลง แล้วโยนมีดเล่มเล็กนั้นใส่พื้น
“ขนาดของมันพอจะเชือดแขนตัวเองเล่นๆ ได้... แต่หนีออกไปจากผม? ไม่ง่ายหรอกนะครับ เคย์”
ผมยืนนิ่ง ใจเต้นจนหูอื้อ เขาเดินเข้ามาใกล้…
จากนั้นเขาก็กระซิบที่ข้างหูผมอีกครั้ง
“ต่อไป... กล้องจะติดในห้องน้ำด้วยนะครับ”
...
ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า
ระหว่าง "กลัว" กับ "บ้าไปเอง"... อะไรมาก่อนกันแน่
แต่ที่แน่ๆ
ผมไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป
แม้แต่ตอนที่คิดว่ากำลัง อยู่คนเดียว
ไรท์:อ่ะ! จ๊ะเอ๋! เป็นไงบ้างงง อย่าพึ่งหนีกันไปไหนน่ะ! มาช่วยกันอ่านก่อน ได้โปรดดดด พลีสสสส🥹
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 15
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments