ติ๊บพยายามรวบรวมลมหายใจ ความรู้สึกเย็นเยียบจากฝ่ามือของชายหนุ่มเมื่อครู่ยังคงเกาะติดที่ข้อมือของเธอ
เธอนั่งลงอย่างฝืนตัวเอง ใจเต้นโครมครามจนรู้สึกได้ถึงเสียงของมันในหู ร่างกายร้อนผ่าว ทั้งที่ห้องเรียนก็เปิดแอร์จนเย็นเฉียบ
"มันคงไม่มีอะไร..." เธอบอกตัวเองเบา ๆ พึมพำแทบไม่เป็นเสียง
แต่แล้ว...
> "เขาแค่แกล้งเล่น ๆ แหละ..."
"เด็กใหม่ก็มักจะโดนแบบนี้แหละน่า"
เสียงเพื่อนร่วมโต๊ะข้างหลังที่นั่งถัดไปดังขึ้น พูดเหมือนเป็นเรื่องปกติ
ติ๊บเงยหน้ามองกระดาน แต่สมองไม่สามารถจดจำอะไรได้เลย
เธอเพิ่งรู้ว่า... การอยู่คนเดียวในที่ที่ไม่รู้จักใครเลยนั้น มันเหงาและน่ากลัวกว่าที่คิด
แต่ทันใดนั้นเอง —
แกร๊ก!
เสียงเปิดประตูห้องเรียนดังขึ้น หัวใจของติ๊บสะดุ้งอีกครั้ง
หญิงสาวคนหนึ่งก้าวเข้ามาในห้องเรียน ชุดนักศึกษาของเธอดูเรียบร้อยแต่ทรงพลัง
เส้นผมตรงยาวประบ่า แววตานิ่งสงบแต่ทรงอำนาจ เธอไม่ใช่คนสวยแบบธรรมดา แต่เป็นความสวยที่ “ห้ามสบตา” นานเกิน 3 วินาที
> “พี่อัน...” เสียงกระซิบของใครบางคนดังแว่ว
ติ๊บได้ยินชื่อนั้น เธอเงยหน้าขึ้น สบตากับพี่อันโดยไม่ตั้งใจ —
แต่พี่เขากลับหันมามอง...เหมือนรับรู้การจ้องมองของติ๊บ
เธอก้าวเดินเข้ามา ผ่านโต๊ะติ๊บไปอย่างเงียบงัน
ติ๊บแทบกลั้นหายใจ — เพราะวินาทีนั้นเอง ชายหนุ่มคนนั้นที่นั่งข้าง ๆ ก็หยุดพูด และนั่งหลังตรงทันที
บรรยากาศในห้องเหมือนถูกแช่แข็ง
> “ใครยุ่งกับเด็กใหม่มากไป ฉันจะตัดคะแนน”
“...รวมถึงคะแนนชีวิตด้วย”
เสียงของอันพูดเรียบ ๆ ขณะเดินไปที่โต๊ะของเธอในมุมห้อง
ไม่มีใครกล้าหัวเราะ ไม่มีเสียงฮือฮา มีแต่ความเงียบที่ปกคลุม
ติ๊บไม่รู้ว่าทำไมพี่เขาถึงพูดแบบนั้น เธอไม่รู้จักพี่อันด้วยซ้ำ...
แต่เสียงหัวใจของเธอกลับดังขึ้นมาอีกครั้ง
ไม่ใช่เพราะความกลัว...
แต่เพราะดวงตาของพี่เขาเมื่อมองมา...เหมือนจะ “จำเธอได้” จากที่ไหนสักแห่ง
และเมื่อพี่อันเดินกลับออกไป ติ๊บก็สัมผัสได้ว่า —
มือของเธอไม่ได้สั่นเพราะกลัวอีกต่อไป
มันเป็นการสั่นเพราะรู้ว่า เธอกำลัง “ไม่ปลอดภัย”
แต่เธอก็อาจ “ไม่ได้อยู่คนเดียว” อีกต่อไป...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments