ตอนที่ 2 ปลอกกระสุนแห่งการเริ่มต้น

ณ ค่ายทหาร

ตึกๆๆๆ ตึกๆๆๆ ตึกๆๆๆ

เสียงฝีเท้าของใครบางคน กำลังวิ่งหนีบางอย่าง ที่ไล่ตามมา ก่อนจะพบว่าเป็นเด็กสาว ผมดำสั้น แววตาสีดำคนนึง กำลังวิ่งหนีเหล่าผู้ได้รับผลกระทบ เธอวิ่งหนีไปเรื่อยๆจนกระทั่งเธอได้เข้าไปหลบในห้องๆนึง แล้วล็อคประตูแล้วไปตั้งสติ

เด็กสาวผมดำ:*หอบอย่างหนัก แล้วสำรวจรอบๆห้องนั้นอย่างละเอียด ก่อนจะไปพบกล่องหลายกล่อง เธอเดินมาดูด้วยความสงสัย ก่อนจะเปิดกล่องๆนึงแล้วหลับตาทันที ก่อนจะค่อยๆลืมตา "!?!?"

ในกล่อง มีปืนกลหนัก M249 Machin Gun วางอยู่

เธอหยิบขึ้นมาอย่างระมัดระวัง

เด็กสาวผมดำ:"อึก หนักแฮะ"

เธอนำไปวางข้างๆ แล้วลองไล่เปิดกล่องทีเหลือดู พบว่า มีทั้ง กระสุนสำหรับ M249 อย่างเหลือเฟือ เกราะทหารกันกระสุนต่างๆ และกระเป๋า เธอสวมใส่ทุกอย่าง ก่อนจะเดินไปหน้าประตู แล้วเปิดทันที ก่อนจะพบว่ามีผู้ได้รับผลกระทบหลายคน รอเธออยู่ข้างนอก ไม่รอช้า เธอเล็งไปที่เหล่าผู้ได้รับผลกระทบ แล้วกราดยิงทันที

ปั่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ณ กลางสี่แยก

ทั้งสี่คน สึงุมิกับชิอง มองไปที่ ชายสไนเปอร์ ด้วยความสงสัย แต่ The Cold กลับมองด้วยความระแวง ทันใดนั้น ชืองติดอะไรออก แล้วก็

ชิอง:*ยื่นแขนไปหยิบไม้เบสบอลของเธออย่างรวดเร็ว และหันไปฟาด The Cold ทันที

ตึบ!

The Cold:*เซเล็กน้อย ก่อนจะหันมาเตรียมใช้ดาบคาตานะฟันชิองทันที แต่

สึงุมิ:*วิ่งมาใช้มีดแทงไปที่แขนข้างที่ถือดาบของ The Cold "ชั้นไม่ปล่อยให้คุณทำร้ายชิองหรอก!"

The Cold:*สลัดแขน แล้วหันมาเตรียมโจมตีสึงุมิทันที "เธออยากโดนก่อนหรือไง?"

ชายสไนเปอร์:*ยกปืนขึ้นมา ตอนแรกเล็งไปที่หัว แต่ก็ลดปืนเล็งไปที่แขนตรงจุดที่โดนมีดแทง แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะ

ปั่ง!! แฉระ

แขนของ The Cold ที่โดนมีดแทง ได้ขาดกระเด็นออกไป หลังจากนั้น The Cold ก็ได้หันมามองชายสไนเปอร์ด้วยความลังเล

The Cold:"..."

ชายสไนเปอร์:"จังหวะนี้แหละ!

The Cold:"???"

สึงุมิ/ชิอง:"อื้อ!"

ทั้ง2คนได้เข้ามาประสานงา คอมโบโจมตี The Cold จน The Cold เข่าซุกไปกับพื้น ด้วยบาดแผลที่เยอะทั่วทั้งตัว ทำให้ The Cold ขยับตัวได้ไม่มากนัก ทั้ง 3 คน เดินมาหา The Cold แต่ชิอง เดินมาด้วยความเร่งรีบ

ชิอง:"หนิ แกน่ะ ทำไมต้องฆ่าคนด้วย ทั้งที่ยังพูดคุยโต้ตอบกับคนอื่นได้ พวกแกโดนควบคุมให้ทำได้แค่นั้นหรือไง?"

The Cold:"อยากรู้งั้นเหรอ ถ้า จะให้ชั้นอธิบายง่ายๆ มันก็เหมือนกับว่าพวกชั้นได้รับคำสั่ง หรือได้ยินเสียงกระซิบบางอย่าง ที่ไม่สามารถขัดขืนได้ยังไงล่ะ"

สึงุมิ/ชิอง:"คำสั่ง/เสียงกระซิบ งั้นเหรอ??"

ชายสไนเปอร์:"ไม่เข้าใจอยู่ดีแฮะ แต่ พวกนายก็สามารถพูดคุยโต้ตอบได้แท้ๆ แต่กลับไม่สามารถขัดขืนคำสั่งได้ มันย้อนแย้งไปหน่อยหรือเปล่า"

The Cold:ให้ตายสิ ว่าแล้วว่าต้องไม่เข้าใจจริงๆด้วย ช่างเถอะ ทีนี้ พวกอกจะเอาไงกับชั้นดีล่ะ"

ระหว่างที่ The Cold กำลังอธิบาย ชิองก็เดินไปเก็บดาบคาตานะ แล้วเดินกลับมาหา The Cold ก่อนจะง้างดาบ เหมือนฟัน

ชายสไนเปอร์:"เดี๋ยวก่อน ขอถามอะไรก่อน"

ชือง:*ลดดาบลง

ชายสไนเปอร์:"ถ้าเดาไม่ผิด พวกที่ได้รับผลกระทบ จะสูญเสียความทรงจำบางส่วน และตัวตนไป นั่น เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?"

The Cold:"ใช่ เพราะตั้งแต่ที่ชั้น... จะเรียกว่ายังไงดี ได้รับร่างนี้? ชั้นก็ไม่รู้อะไรอีกเลย นอกจาก การฆ่า และสัญชาตญาณ"

ชายสไนเปอร์:"อย่างนี้นี่เอง เอาล่ะ แค่นี้แหละ จัดการเลย"

ชิอง:*ง้างดาบ และ

ฟึบ!

ฟันไปที่คอของ The Cold คนนั้น จนหัวหลุดกระเด็นออก ก่อนที่ร่าง จะล้มลงไปนอนกับพื้น แล้วดวงตาของ The Cold ก็ดับลง

ชิอง:*เดินไปเก็บปลอกดาบของ The Cold ก่อนที่เข่าจะซุกไปกับพื้น เพราะเจ็บแผลที่ขา "บะ...บ้าเอ๊ย! เจ็บเป็นบ้า!"

สึงุมิ:"ชิองจัง! เจ็บแผลหรอ! เอาไงดีล่ะ" *หันไปมองชายสไนเปอร์ "เออ คุณคะ มีผ้าพันแผลไหมคะ?"

ชายสไนเปอร์:"เอิม เหมือนจะมีอยู่นะ" *เอากระเป๋าที่สะพานวางลงกับพื้นแล้วหาบางอย่าง ก่อนจะหยิบผ้าพันแผลออกมา แล้วเดินไปหาชิอง ก่อนจะพันแผลที่ขาให้ "เอาล่ะ น่าจะได้อยู่นะ ยังพอเดินไหวไหม"

ชิอง:"ฮือ ไหวอยู่ ทำไม"

ชายสไนเปอร์:"เปล่าหรอก แค่ ถ้าไม่ไหว" *หันหน้าไปทางอื่น "เดี๋ยวให้ขี่หลังน่ะ"

ชิอง:"ขี่หลังหรอ แล้วไ... เอ้ะ เดี๋ยวนะ!-" *หันมามองแรงปนเขิน "หนิ! เมื่อกี้นายว่ายังไงนะ! จะให้ชั้นขี่หลังเนี่ยนะ! สติดีอยู่หรือเปล่า!"

ชายสไนเปอร์:"แหม่ แค่หยอกเล่นเอง เธอเนี่ยนะซึนเดเระจริงๆเลย"

ชิอง:"บอกใครซีนเดเระนะ! เดี๋ยวฟันทิ้งซะเลย!!"

สึงุมิ:"นี่ๆ ทั้งคู่อย่าทะเลาะกันสิคะ"

ชายสไนเปอร์:"โอเคๆ" *ถอยออกมา2-3ก้าว "ชั้น คุโรคาเสะ ฮายาโตะ อายุ 19 เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเกณฑ์ทหารน่ะ"

สึงุมิ:"ออ ชั้น ฟุจิชิโระ สึงุมิ อายุ 16 คะ"

ชิอง:"ส่วนชั้น อะคางิ ชิอง อายุ 15 น่ะ" *คิดในใจ "คนบ้าเอ้ย"

ฮายาโตะ:"อือหึ" *เดินไปสะพายกระเป๋า "ชั้นจะเดินทางไปในเมืองน่ะ พวกเธอจะไปด้วยไหม"

สึงุมิ:"อื้อ!ๆ เอาสิคะ! พวกเรายังเลยว่าไม่รู้จะไปที่ไหนกันดี ใช่ไหมจ้ะ ชิองจัง"

ชิอง:"..." *เหม่อลอย

สึงุมิ:"ใช่ไหมจ้ะ ชิองจัง"

ชิอง:"ออ!ๆ ใช่ๆ เดี๋ยวเราจะไปกับคุณ-" *มองแรงใส่ฮายาโตะ "-ด้วย"

ฮายาโตะ:"โอเคๆ ดีเลย งั้น ตามชั้นมาล่ะ ชั้นจะนำทางพวกเธอเอง ถ้าเจอพวกมันล่ะก็ ชั้นจะยิงทิ้งให้หมดเลย"

สึงุมิ:"งั้นเหรอคะ ดีจังเลย ได้คนที่พึ่งพาได้มาอีกคนแล้ว" *เดินมาหาชิอง "ชิองจัง ไปกันเถอะ"

ฮายาโตะ:"โอเค ตามชั้นมาเลย"

หลังจากนั้น ทั้ง 3 คน ก็เดินต่อไปในเมือง แล้วเจอกับเหล่าผู้ได้รับผลกระทบอยู่จำนวนนึง

ฮายาโตะ:*เล็งปืนไปที่ผู้ได้รับผลกระทบคนนึง

ชิอง:"เดี๋ยว นายจะทำอะไรน่ะ ไม่คิดหน่อยหรอว่ามันเปลืองกระสุน ไว้ใช้ในยามจำเป็นจริงดีกว่าไหม"

ฮายาโตะ:"ก็จริงของเธอ" *ลดปืนลง ก่อนจะเดินเข้าไปหาเหล่าผู้ได้รับผลกระทบ

ชิอง:"เดี๋ยวๆ รอบนี้จะทำอะไรอีก?"

ฮายาโตะ:"ก็ จัดการพวกนั้นไง ก่อนที่มันจะจัดการเราก่อน"

ชิอง:"ยังไง?"

ฮายาโตะ:"เดี๋ยวก็รู้-"

ฮายาโตะ พุ่งเข้าไปหาเหล่าผู้ได้รับผลกระทบ และใช้ปืนสไนเปอร์ของเขา ฟาดเหล่าผู้ได้รับผลกระทบ เรียงคน จนหมด

ชิอง:"อะ...เอิม แบบนี้ก็ได้เหรอ?-"

สึงุมิ:"ว้าว! สุดยอดไปเลยคะ! ใช้ปืนจัดการกับศัตรูได้ โดยที่ไม่ต้องใช้กระสุนเลยแม้แต่นัดเดียว แบบนี้ เพิ่งเคยเจอเลยนะคะ" *แววตาเปล่งประกาย

ชิอง:"เอาจริงดิ คุณสึงุมิ"

ฮายาโตะ:"ฮึ เอาล่ะ ไปกันเถอะ เธอไม่ต้องช่วยสู้ตอนนี้ก็ได้นะ ชิองจัง เดี๋ยวขยับเยอะ แผลจะเปิด"

ชิอง:"น่าๆ นายไม่ต้องมาสอนชั้นหรอก"

ฮายาโตะ:"งั้นเหรอ โอเค ถ้าเจอศัตรูล่ะก็ มาอยู่ข้างหลังชั้นละกัน" *เดินนำหน้าไปต่อ

สึงุมิ:"รอด้วยคะคุณฮายาโตะ"

ช่อง:*คิดในใจ "หมอนี่ พูดมากเป็นบ้า"

ทั้ง 3 คน เดินต่อไปในเมืองเรื่อยๆ ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีส้ม เหมือนช่วงตอนเย็น

ณ สถานที่หนึ่ง ในเมือง

ปั่งๆๆๆๆ ปั่งๆๆๆๆ ตู้ม!

เด็กสาวผมสีดำสั้น ได้ไล่ยิงเหล่าผู้ได้รับผลกระทบอย่างดุเดือด จนเธอมาหยุดที่กลางถนนแห่งหนึ่ง

เด็กสาวผมดำ:"ให้ตายสิ มันส์เป็นบ้า ได้ใช้ปืนจริง มันรู้สึกอย่างนี้นี่เอง"

ปั่งๆๆๆๆ

ตอนนี้สภาพเธอ เลือดอาบแทบทั้งตัว แต่เธอกลับไม่มีท่าทีเหนื่อยหรือกลัวเลย เธอได้เดินไปซักพัก จนมาหยุดหน้าตึกแห่งหนึ่ง เธอสังเกตว่าตอนนี้เป็นช่วงเย็นแล้ว เธอจึงเดินเข้าไปในตึก กะจะหาที่พัก

เด็กสาวผมดำ:"ตอนนี้ใกล้จะมืดแล้วด้วย แถวนี้น่าจะมีที่ให้พักอยู่น้า อืม แต่ถ้าเจอคนที่ยังไม่ได้รับผลกระทบ จะดีมากเลย"

เธอเดินเข้าไปในตึกแล้วสำรวจแทบจะทุกที่ แต่ก็ไม่เจอคนหรือผู้ได้รับผลกระทบเลย จนกระทั่ง

เป้ง!

เธอได้ยินเสียงกระจกแตก แล้วหันไปตามเสียง เธอก็ได้เจอกับผู้ได้รับผลกระทบคนนึง เข้ามาในตึกพร้อมขวานในมือ เธอไม่รอช้า ยิงใส่ทันที

ปั่งๆๆๆๆ

แต่ผู้ได้รับผลกระทบคนนั้น ได้ใช้ชวานบังกระสุน แล้วพุ่งเข้ามาเตะเธอทันที

ตึบ

เธอกระเด็นไปชิดกำแพง ปืนกระเด็นไปทางอื่น เธอพยายามจะหยิบปืน แต่ก็ไม่ถึง จนผู้ได้รับผลกระทบคนนั้น เดินเข้ามาใกล้เธอ แล้วกะจะใช้ขวานฟันเธอ แต่

ฉึก!

มีหอกพุ่งมาใส่หัวของผู้ได้รับผลกระทบคนนั้น ทะลุติดกับกำแพง จนขยับไม่ได้ ก่อนที่จะมีชายคนนึง พุ่งมาใช้ปืนกล ยิงใส่ไปหลายนัด จนผู้ได้รับผลกระทบคนนั้นนิ่งลง จนขวานหลุดมือ

ชายใช้ปืนกล:"เธอไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?"

เด็กสาวผมดำ:"..."

ณ ในเมือง

ทั้ง 3 คน กำลังหาบ้าน หรือตึก เพื่ออาศัยอยู่ เพราะตอนนี้ ใกล้จะมืดแล้ว

ชิอง:"ให้ตายสิ ใกล้จะมืดแล้ว เราควรหาที่พักนะ"

สึงุมิ:"ชั้นก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ใช่ไหมคะคุณฮายาโตะ เราควรหาที่พักนะคะ"

ฮายาโตะ:"อือ งั้น เอาบ้านสีขาวหลังนั้นเป็นไง" *ชี้ไปที่บ้านสีขาวหลังนึง

ทั้ง 3 คน ได้มาหยุดอยู่หน้าบ้าน เพราะเข้าไม่ได้ เนื่องจากว่าประตูปิดอยู่

ชิอง:"เอิม แล้วเราจะเข้ายังไง"

ฮายาโตะ:"ก็อย่างนี้ไง" *ยกขาขึ้น ก่อนจะ

ตึบ!

ใช้ชาเตะประตูจนพังเข้าไปได้ ก่อนจะเดินนำเข้าไป แล้วดูว่ามีห้องอะไรบ้าง