นินจาแพทย์

นากามูระ เคโกะเป็นผู้อำนวยการคนปัจจุบันของโรงพยาบาลหมู่บ้านคิริงาคุเระ

แม้จะสวมเสื้อคลุมสีขาวสะอาดตาแต่รูปลักษณ์ภายนอกก็ไม่ได้ โดดเด่นเป็นพิเศษ แต่ด้วยอุปนิสัยอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ คืออ่อนโยนและมีความสามารถ ประกอบกับรอยยิ้มที่เป็นมิตร ก็ทำให้ คนอื่นๆ รู้สึกไว้วางใจและสบายใจอยู่เสมอ

“ไคโตะ เธอไม่ค่อยมาหาฉันเลยโรงเรียนเพิ่งปิดไปเมื่อไม่นานนี้เอง เธอคงยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหม”

มองไปที่มิรุคาวะ ไคโตะซึ่งเสื้อผ้าและกางเกงของเขาดูยุ่งเหยิงเล็ก น้อยเพราะเขาวิ่งมาตลอดเวลา

นากามูระ เคโกะเดินไปหาไคโตะแล้วลูบหัวเขา จากนั้นก็ย่อตัวลงไป ช่วยเขาทำความสะอาด

ไคโตะยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

“ใช่ครับป๋าเคโกะ แต่ปกติหลังฝึกเสร็จผมมักจะกินข้าว ดังนั้นตอนนี้ผมเลยไม่หิวแล้ว"

เขาไม่อาจหลบมือที่กำลังลูบศีรษะของเขาได้แม้ว่าส่วนสูงของเขาจะไม่เตี้ยกว่าคนรุ่นเดียวกันและเขาก็เป็นผู้ที่ผ่านมิติมา

แต่ถึงอย่างไรร่างกายของเขาก็เป็นเพียงแค่เด็กอายุเก้าขวบเท่านั้นเขาจึงชินกับการถูกผู้อาวุโสปฏิบัติเช่นนี้เท่านั้น

ไคโตะตบคราบบนเสื้อผ้าและกางเกงของเขาเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วอย่างไรก็ตามในสภาพอากาศขึ้นของหมู่บ้านคิริงาคุเระ การกระทำนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นเพียงเพื่อให้ ทำงานเสร็จเท่านั้น

นากามูระ เคโกะ ดึงมือของเธอออกแล้วมองไปที่ไคโตะ พร้อมกับยิ้มอย่างเอ็นดู

แต่เธอกังวลเกี่ยวกับครึ่งแรกของประโยคของไคโตะมากกว่า

“เมื่อเธอยังไม่ได้กินข้าวและฉันก็มีคนไข้ไม่มาก รอฉันที่นี่ก่อน ฉัน จะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วพาเธอไปกินข้าว"

ก่อนที่ไคโตะจะตอบ นากามูระ เคโกะก็หันหลังและเดินเข้าไปในโรง พยาบาล

ไคโตะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะรออย่างเชื่อฟังในที่ที่เขาอยู่

ความจริงแล้ว เขาได้พบกับป้าเคโกะเพียงสองครั้งเท่านั้นตั้งแต่เขามาโลกนี้

จากความทรงจำของร่างกายเดิม เขาได้เรียนรู้ว่าเธอคืออาจารย์ ของแม่เขา และอาจมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนบางอย่างระหว่างพวก เขา

เธอได้ดูแลเจ้าของเดิมเป็นอย่างดีนับตั้งแต่พ่อแม่ของเขาเสียชีวิต แม้ว่าจะไม่มีสิ่งที่เรียกว่าผู้พิทักษ์ในโลกนินจา แต่ทุกสิ่งที่นากามูระ เคโกะทำนั้นแทบจะเทียบเท่ากับการเป็นผู้พิทักษ์ของเขา

ด้วยเหตุนี้ มิรุคาวะ ไคโตะ จึงระมัดระวังตัวเป็นพิเศษเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอเสมอ โดยไม่ต้องการให้ผู้อาวุโสที่ใจดีคนนี้สังเกตเห็น ความแตกต่างระหว่างตัวเขาเองกับร่างเดิม

แม้ว่านากามูระ เคโกะจะเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลคิริงาคุเระ แต่ในความทรงจำของเขา เธอก็ไม่ใช่นินจา

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เธอไม่ได้มีตำแหน่งนินจาในชื่อ แม้ว่าเธอจะมีจักระและเชี่ยวชาญวิชานินจาแพทย์หลายแขนงก็ตาม แต่เธอไม่มีความสามารถในการต่อสู้และไม่ได้ลงทะเบียนในสายวิชานินจา ดัง นั้นเธอจึงเรียกได้เพียงว่าหมอเท่านั้น

ภายใต้บรรยากาศปัจจุบันในหมู่บ้านคิริงาคุเระ ตำแหน่งของแพทย์ คนนี้หมายความว่าแม้ว่านากามูระ เคโกะจะมีสถานะบางประการ ในฐานะผู้อำนวยการของโรงพยาบาล แต่เธอไม่สามารถเข้าสู่ระดับ ที่มีอำนาจสูงสุดในหมู่บ้านคิริงาคุเระได้

“ไคโตะ เธอรอมานานหรือยัง"

นากามูระ เคโกะ สวมเสื้อผ้าลำลอง เดินออกจากโรงพยาบาลคิริงา คุเระ

“ไม่ล่ะครับป้าเคโกะ เราไปกินราเมงกันไหมครับ ผมไม่ได้กิน มานานแล้ว"

วันนี้คงเป็นนากามูระ เคโกะ ผู้ซึ่งรับบทเป็นพี่ที่ต้องจ่ายแน่นอน ดัง นั้น ไคโตะจึงไม่อยากให้เธอใช้เงินมากเกินไป เขาจึงบอกไปตรงๆ ว่า ตอนเด็กเขาอยากกินอะไร

“งั้นไปกันเถอะ"

บางทีอาจจะเป็นเพราะนิสัยของเธอในฐานะหมอ แม้ว่านากามูระ เคโกะจะใจเย็นและพิถีพิถันในคำพูดและการกระทำของเธอ แต่เธอมักจะเดินอย่างเร่งรีบอยู่เสมอ

ทั้งสองมาถึงร้านราเมงก่อนที่จะพูดคุยกันสักสองสามคำ

“ฉันเอาราเมงทงคัตสึหนึ่งชาม ไคโตะเธอชอบราเมนซีฟู้ดใช่มั้ย"

“ครับป๋าเคโกะ”

ในขณะที่รออาหาร ไคโตะได้พูดคุยกับนากามูระ เคโกะเกี่ยวกับชีวิตประจำวันและชีวิตใน โรงเรียนของเขาเมื่อเร็วๆ นี้

ทั้งสองคุยกันไม่นานก่อนที่เจ้าของร้านจะนำราเมงที่เตรียมไว้มาให้

มองไปที่ไคโตะที่วางกบสีฟ้าตัวเล็กไว้บนไหล่บนโต๊ะ และหยิบกุ้ง จากชามของตัวเองเพื่อป้อนให้มัน

นากามูระ เคโกะ ซึ่งกำลังกินบะหมี่อยู่เช่นกัน ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่ จะเอ่ยถาม

“ฉันอยากถามเธอเรื่องนี้มานานแล้ว ไคโตะ นี่คือสัตว์อัญเชิญของเธอใช่ไหม ฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลย"

“ใช่แล้ว เมื่อไม่นานมานี้ผมได้เรียกสัตว์อัญเชิญ โดยบังเอิญ"

"คว้าก~"

เมื่อบลูได้ยินว่ามีการพูดถึงเขา เขาก็หันกลับไปและตะโกนสองครั้ง ด้วยท่าทีให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

“สัตว์อัญเชิญยังคงมีความเสี่ยงอยู่บ้าง สัตว์อัญเชิญร้ายบางเผ่าอาจหันหลังให้กับเจ้านายของตนได้เธอยังคงต้องระมัดระวัง"

นากามูระ เคโกะ มองไคโตะด้วยสายตาจริงจัง

“อย่ากังวลเลยครับป้าเคโกะผมรับบลูมาตอนที่กำลังฝึกอยู่ใกล้หมู่บ้าน เขาไม่มีกลุ่มใดๆ เขาน่าจะเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ ผมเห็นว่าเขามีจักระในร่างกายและสามารถร่ายคาถานินจาแบบง่ายๆ ได้ ผมจึงจ้าง ให้เขาเป็นสัตว์อัญเชิญ” (จากนี้ไป ผมจะใช้คำว่า เขา เขา แทน คำว่าเคโรมัตสึ/บลู)

ไคโตะหยิบกุ้งตัวอื่นออกมาและในขณะที่โกหก เขาก็รีบปลอบใจบลู ซึ่งสงสัยว่ากำลังแก้แค้นและรู้สึกโกรธเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่านากามูระ เคโกะต้องการจะเทศนาต่อไป ไคโตะจึงเปลี่ยน หัวข้อสนทนาอย่างเด็ดขาด

“ป้าเคโกะ ผมมาที่นี่เพราะได้ยินมาว่าหมู่บ้านกำลังส่งเสริมการคัดเลือกนินจาแพทย์ ผมอยากถามว่าป้าทราบขั้นตอนเฉพาะเจาะจงหรือเปล่า"

นากามูระ เคโกะไม่รู้ว่าเธอเข้าใจเจตนาของไคโตะหรือไม่ แต่เธอยัง คงพูดต่อไป

“ฉันได้รายงานเรื่องนี้ให้เกินจิผู้เฒ่าทราบแล้ว หมู่บ้านโคโนฮะงาคุเระได้เพิ่มนินจาแพทย์เข้าไปในทีมใหม่บางทีมแล้ว และได้รับการ พิสูจน์แล้วว่าการทำเช่นนี้จะช่วยลดจำนวนนินจาที่เสียชีวิตได้จริง พวกเราในหมู่บ้านคิริงาคุเระไม่สามารถล้าหลังเกินไปได้"

จริงๆ แล้วในอดีตหมอและนินจาในโลกนินจามีความแตกต่างกัน อย่างชัดเจน

บางทีนินจาอาจจะเชี่ยวชาญวิชานินจาแพทย์หนึ่งหรือสองวิชา และ แพทย์บางคนก็มีความสามารถในการต่อสู้ในระดับหนึ่ง

แต่ในสนามรบ แพทย์แนวหน้าทั้งหมดจะจัดตั้งทีมแพทย์ขึ้นในค่าย และผู้ได้รับบาดเจ็บจำเป็นต้องกลับไปที่ค่ายเพื่อรับการรักษา

จะไม่มีแพทย์เข้าร่วมทีมนินจาในระหว่างภารกิจประจำวัน และว่า นินจาที่ได้รับบาดเจ็บจะรอดชีวิตและได้รับการรักษาหรือไม่นั้นขึ้น อยู่กับโชคโดยสิ้นเชิง

จนกระทั่งมีหญิงสาวคนหนึ่งชื่อซึนาเดะปรากฏตัวขึ้น เธอเป็นคน ดุดันและเก่งในการต่อสู้ อีกทั้งยังมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ในเวลาเดียวกัน เนื่องจากเธอเป็นหลานสาวของโฮคาเงะรุ่นที่ 1 เธอจึงได้รับชื่อเสียงในโลกนินจา

เมื่อเธอเริ่มส่งเสริมแนวคิดนินจาแพทย์อย่างเข้มแข็งในโคโนฮะและเสนอให้นินจาแพทย์เข้าร่วมทีมนินจาเพื่อปฏิบัติภารกิจร่วมกัน

ในขณะที่โคโนฮะยังคงโต้เถียงกันภายใน หมู่บ้านนินจาขนาดใหญ่ก็ เริ่มทำตามและเลียนแบบกันเองแล้ว

สิ่งที่ไคโตะไม่คาดคิดก็คือ คนที่ส่งเสริมเรื่องนี้ในหมู่บ้านคิริงาคุเระ นั้น แท้จริงแล้วคือป้าเคโกะ

“ทำไมเธอสนใจที่จะเป็นนินจาแพทย์ล่ะ”

นากามูระ เคโกะเอียงศีรษะและมองไคโตะด้วยความสับสนเล็กน้อย

“ครับป้าเคโกะ หลังจากการทดสอบภาคปฏิบัติกลางภาคครั้งนี้ ผม ตระหนักว่าความสามารถในการต่อสู้ของผมยังไม่เพียงพอ และผม อยากจะเปลี่ยนแปลงบางอย่าง"

"แต่ดูเหมือนเธอจะชนะการทดสอบนี้แล้ว และคะแนนของเธแก็ ค่อนข้างดีใช่มั้ย"

เมื่อถึงจุดนี้ ดวงตาของนากามูระ เคโกะก็ยิ่งสับสนมากยิ่งขึ้น

“เอ่อ ป้าเคโกะรู้คะแนนสอบเมื่อวานแล้ว"

“บังเอิญว่าหมอประจำโรงเรียนนินจาก็เป็นลูกศิษย์ของฉันเหมือน กัน ฉันเลยขอให้เขาช่วยดูแลเธอหน่อย”

แม้ว่าในฐานะผู้อำนวยการโรงพยาบาลคิริงาคุเระจะไม่ได้อยู่ใน ตำแหน่งที่มีอำนาจสูงนัก แต่ในชีวิตประจำวันก็ยังมีสิ่งอำนวยความ สะดวกมากมาย

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเป็นเรื่องของชีวิตของเขาเอง ไคโตะจึงไม่รู้ สึกอายที่ถูกเปิดโปงและยังคงพูดต่อไปตามที่เขาวางแผนไว้

“ที่จริงแล้วผมอาศัยเพียงกลอุบายบางอย่างเท่านั้นเพื่อเอาชนะการ ทดสอบนี้ ความสามารถของผมไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าคู่ต่อสู้เลย ผมรู้สึกว่าตัวเองอาจจะไม่สามารถผ่านการทดสอบการสำเร็จการ ศึกษาได้"

การสอบตกในการสอบสำเร็จการศึกษาหมายถึงความตาย และไคโตะไม่กลัวความอับอายและจงใจทำให้เรื่องดูจริงจังมากขึ้น

แน่นอนว่าท่าทางของนากามูระ เคโกะก็จริงจังขึ้นเช่นกัน

"ฉันเป็นคนแรกที่นำเรื่องนี้ขึ้นมาและอาจารย์ก็เห็นด้วยและโน้มน้าวใจมิซึคาเงะได้แล้ว"

ผู้อาวุโสเก็นจิเป็นหนึ่งในผู้นำระดับสูงของหมู่บ้านคิริงาคุเระ และ ยังมีอำนาจมากในหมู่บ้านคิริงาคุเระอีกด้วย

เพราะหมู่บ้านคิริงาคุเระสนใจแค่สิ่งเดียวเกี่ยวกับมิซึคาเงะรุ่นต่อๆ มา นั่นก็คือมิซึคาเงะคือคนที่แข็งแกร่งที่สุด

ดังนั้น ตั้งแต่มิซึคาเงะคนแรกเป็นต้นมา เก็นจิผู้เฒ่าก็ทำหน้าที่ เป็นกลุ่มนักวิจัย ดูแลกิจการของรัฐบาลบางส่วนแทนคาเงะ

แม้ว่าอำนาจของคาเงะจะมั่นคง แต่ตราบใดที่เกินจิผู้เฒ่ายังคงยืน กราน มิซึคาเงะก็จะไม่คัดค้านในเรื่องที่ไม่ขัดแย้งกับเจตนารมณ์ของมิซึคาเงะ

“จุดประสงค์เดิมของการคัดเลือกครั้งนี้คือการคัดเลือกกลุ่มคนจาก นินจาที่ยังมีพลังเพื่อมาเรียนรู้วิชานินจาแพทย์ และจากนั้นจึงคัด เลือกกลุ่มแพทย์ที่เชี่ยวชาญจักระและนินจาแพทย์จากโรงพยาบาล เพื่อมาฝึกฝนนินจา”

“แต่เธออาจรู้ด้วยว่านินจาส่วนใหญ่ในหมู่บ้านไม่เห็นคุณค่าของ ทักษะทางการแพทย์ และนินจาแพทย์ยังมีข้อกำหนดบางประการ สำหรับการควบคุมจักระและความรู้ทางการแพทย์ ดังนั้นการเลื่อน ตำแหน่งจึงไม่ราบรื่นในขณะนี้"

“ฉันไม่เคยคิดที่จะคัดเลือกนินจาแพทย์จากโรงเรียนนินจาโดยตรง เลย ถ้าเธอไม่มีพรสวรรค์ด้านนินจาแพทย์ แม้ว่าฉันจะบังคับให้คุณ เข้าร่วมการคัดเลือกเธอก็จะไม่ได้เป็นนินจาแพทย์ และการกลับไป ที่โรงเรียนนินจาอาจทำให้การฝึกของเธอล่าช้าไปสองสามเดือน"

ขณะที่นากามูระ เคโกะพูดเช่นนั้น ความกังวลบนใบหน้าของเธอก็ ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากที่ได้พูดคุยถึงหัวข้อนี้แล้ว ไคโตะก็รู้ว่าไฮไลท์กำลังจะมาถึง ในไม่ช้า

ดังนั้นเขาจึงไม่รีบตอบกลับนากามูระ เคโกะ แต่หยิบกระดาษม้วน ออกมาจากกระเป๋าเครื่องมือนินจาของเขาและส่งให้อีกฝ่าย

เขากล่าวสิ่งนี้โดยไม่ละอายแก่นากามูระ เคโกะ ที่ยังไม่ค่อยเข้าใจนัก

“นี่คือวิชานินจาทางการแพทย์ที่ผมพัฒนาขึ้นเอง ชื่อว่าสไตล์น้ำ:แหวนอควา"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***