คนตาบอดเช่นข้าเหตุใดพวกท่านถึงสนใจนัก
02 .วันที่แสนวุ่นวาย
ต.ป.ก ญ
เสี่ยวเอ๋อ:ทางนี้เจ้าค่ะ//ประคอง
หลัว หมิงเย่
ไม่ต้องประคองหรอกเพียงไม้เท้าข้าก็สามารถเดินได้
ต.ป.ก ญ
เสี่ยวเอ๋อ:ข้าเพียงได้นำทางมาที่ร้านยาก็ถือว่าได้ทำหน้าที่แล้วเจ้าค่ะ
หลัว หมิงเย่
ขอบใจแม่นาง//นั่งลงบนเก้าอี้
ต.ป.ก ช
คุณชายท่านนี้ ใช่คนที่สั่งยาฟื้นฟูไขกระดูกหรือไม่?//เดินเข้ามาถาม
หลัว หมิงเย่
//พยักหน้าเบาๆ
สิ่งสำคัญที่สุดก็คือยา ถึงร่างกายจะดีขึ้นแต่ก็ต้องกินยาด้วยเงินที่เสียวฝางให้มาเยอะมากแต่สำหรับคนที่ต้องซื้อยาเป็นประจำ
เพียง 1 เดือนก็ถือว่าเหลือเฟือแล้ว
ระหว่างเดินทางไปอีกเมืองใกล้ๆ
หลัว หมิงเย่
//ใช้ไม้เท้าเดินพยุงไปข้างหน้า
หลัว หมิงเย่
ท่านประมุขตามข้ามามีเหตุอันใด?//ยังคงเดินต่อไป
เสิ่น เซียนถง(ราชันย์มาร)
ทำไมหรือเส้นทางนี้ต่างมีผู้คนมากมายที่เดินทาง//เดินมาอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
เสิ่น เซียนถง(ราชันย์มาร)
มีข้าสักหนึ่งคนก็คงไม่แปลก~
หลัว หมิงเย่
(มันแปลกตรงท่านเป็นเป็นประมุขนิกายมารนี่แหละ!)
หลัว หมิงเย่
ได้ยินว่าผู้สูงส่ง ชอบทำตามอำเภอใจเป็นธรรมดา ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นจริง
เสิ่น เซียนถง(ราชันย์มาร)
ยังไงมีข้าเจ้าก็สบายไม่ต้องเดินตกหลุมโขน//เปลี่ยนเรื่อง
หลัว หมิงเย่
ไม้เท้าข้าก็มีคงมิใช้ไม้เท้าชี้ไปข้างหลังหรอก
หลัว หมิงเย่
มันอยู่ด้านหน้าย่อมรู้ว่าตรงหน้าเป็นพื้นเช่นไร
เสิ่น เซียนถง(ราชันย์มาร)
เจ้านี่หาคำพูดมากัดข้าได้ทุกเมื่อจริงๆ//หยิบช่อผมอีกฝ่ายมาเล่น
หลัว หมิงเย่
รังแกคนตาบอด//สะบัดมือออก
เสิ่น เซียนถง(ราชันย์มาร)
พูดได้แต่เช่นนี้หรือรู้ไหมเจ้ากับข้าเหมือนเป็นสหายแรกพบ
เสิ่น เซียนถง(ราชันย์มาร)
ทำเช่นนี้เจ้าคิดว่าจะมีคนมองเป็นชายตัดแขนเสื้อหรือ?
*'ชายตัดแขนเสื้อ'หมายถึงชายรักชายในสมัยก่อน
หลัว หมิงเย่
ท่านกำลังยั่วโมโหข้า
เสิ่น เซียนถง(ราชันย์มาร)
หรือ?ข้าไม่เห็นจะรู้เลย~
เสิ่น เซียนถง(ราชันย์มาร)
โอ๊ะโอ..โกรธแล้วหรือแมวน้อย~
เสิ่น เซียนถง(ราชันย์มาร)
งั้นหวังว่าเราคงได้พบกันใหม่//ใช้วิชาตัวเบาไหลออกไป
หลัว หมิงเย่
แต่ข้าไม่อยากพบท่าน!
หลัว หมิงเย่
(ชีวิตข้ากลับมาสงบสุขเช่นเดิมดีใจนัก)
แต่เวลาอันสงบสุขกับผ่านไปได้ไม่นานอยู่ดีๆกลับมีรถมามาจอดตรงที่เขากำลังเดินอยู่
ต.ป.ก ช
ขุนนาง:ไม่ทราบว่าคุณชายงดงามท่านนี้จะเดินทางไปที่ใดหรือ~
หลัว หมิงเย่
//เดินแบบไม่สนใจอีกฝ่าย
ต.ป.ก ช
ขุนนาง://จับข้อมือไว้
หลัว หมิงเย่
//ใช้ไม้เท้าฟาดหัวอีกฝ่าย
ต.ป.ก ช
ขุนนาง:อึก!! อ๊าก!//นอนกลิ้งลงไปกับพื้น
ต.ป.ก ช
ขุนนาง:นี่แกรู้ไหมว่าข้าเป็นใคร!!!
หลัว หมิงเย่
ข้าไม่ทราบหรอกว่าคุณชายนั้นมาจากที่ใด ในการกระทำที่เสียมารยาทเช่นนี้ข้าไม่ต้องการรู้จัก
พอพูดจบเสียงฝีเท้าหลายคู่ก็ล้อมรอบตัวเขา
หลัว หมิงเย่
ฝูงหมาป่าย่อมล่าสัตว์ที่แข็งแกร่งกว่า ไม่ใช่สัตว์ที่อ่อนแอ
ต.ป.ก ช
องครักษ์1://โจมตีจากทางด้านหลัง
หลัว หมิงเย่
//ใช้ไม้เท้าหันไปฟาดหัวอย่างแรง
ต.ป.ก ช
องครักษ์2://พยายามเข้ามาด้านหน้า
หลัว หมิงเย่
(ร่างกายมันขยับไปเอง?)
องครักษ์ทั้งหมดก็นอนหมดสภาพลงพื้นเรียบร้อย
หลัว หมิงเย่
//มองไปที่ขุนนางตัวอ้วนที่หลบอยู่หลังต้นไม้
ต.ป.ก ช
ขุนนาง:แกมันสัตว์ประหลาด!
หลัว หมิงเย่
ข้าเป็นเพียงแค่คนสายตาไม่ดีคนหนึ่ง ไม่ใช่สัตว์ประหลาด//เดินไปดึงคอเสื้อ
หลัว หมิงเย่
//ฟาดไปกับต้นไม้
หลัว หมิงเย่
ขอตัว//เดินต่อไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หลัว หมิงเย่
//รู้สึกเหมือนมีคนมอง
หลัว หมิงเย่
การเดินทางครั้งนี้รบกวนท่านแล้ว//ยิ้ม
Comments