แผลในใจของนายให้ฉันรักษานะ!!
1
ยูยะ (พอ.)
//หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา+รับสาย
กล้อง (เพื่อนพอ.)
กี่โมงกี่ยามแล้วไอฟายเอ๊ย📞
ยูยะ (พอ.)
กี่โมงแล้วล่ะเพ่📞
ยูยะ (พอ.)
เคร..เดี๋ยวกูไป📞
ยูยะ (พอ.)
แค่8โมงทำเป็นรีบร้อนไปได้//พึมพัม
ยูยะ (พอ.)
//เดินเข้าห้องน้ำ+อาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน
หญิง (แม่พอ.)
นี่ก็8โมงจะ9โมงแล้วทำไมยังไม่ลงมาอีกนะ//นั่งรอที่โต๊ะกินข้าว
ยูยะ (พอ.)
น้ำเย็นสบายดีจัด//เดินออกมาใส่เสื้อผ้า
ยูยะ (พอ.)
//เดินออกจากห้อง
ยูยะ (พอ.)
แม่มีไรกิน//เดินลงบันไดมา
หญิง (แม่พอ.)
เดินมาดูเดี๋ยวก็รู้จ่ะ😊
ยูยะ (พอ.)
เอ้า//เดินมาที่โต๊ะ
ยูยะ (พอ.)
ผมกินแค่นิดเดียวนะ..เพื่อนมันรอ//หยิบขนมปังมากิน
ยูยะ (พอ.)
//เดินเล่นมือถือ
กล้อง (เพื่อนพอ.)
//หันไปเห็น
กล้อง (เพื่อนพอ.)
ไอชายเพื่อนพ้องอยู่นี่นะคับพี่..พี่จะเดินไปไหน!!//ตะโกน
ยูยะ (พอ.)
//หันไปที่ต้นตอเสียง
ยูยะ (พอ.)
เห้ออ//ถอนหายใจยาว
ยูยะ (พอ.)
//เดินไปหากล้อง
ยูยะ (พอ.)
//นั่งลงข้างกล้อง
โอ้ (เพื่อนพอ.)
มาช้านะมึงอะ//ว่าพอ.
โอ้ (เพื่อนพอ.)
มึงรู้มั้ยว่าปี1ห้อง1มีเด็กใหม่ย้ายเข้ามา
ยูยะ (พอ.)
หรอ//ตอบผ่านๆ+เล่นมือถือ
โอ้ (เพื่อนพอ.)
ไอยะ..ไปดูไอเด็กนั่นกะกูดิ//ลุก+เดินเข้ากระชากแขนพอ.
ณ โต๊ะหินอ่อนที่นอ.นั่งอยู่
พู่กัน (นอ.)
//อ่านหนังสือ
พู่กัน (นอ.)
(เราจะมีเพื่อนมั้ยนะ)
พู่กัน (นอ.)
(แล้วแผลพวกนี้จะทำให้เพื่อนกลัวมั้ยนะ)
จริงๆน้องมีแผลทั้งตัวเลยนะคะแต่เราหาภาพไม่ได้🥲🥲
พู่กัน (นอ.)
(ไม่เป็นไร..เราเก่งอยู่แล้ว)
พู่กัน (นอ.)
//อ่านหนังสือต่อ
ใช่มั้ยแต่ดูน่ากลัวมากเลยนะ
เขาไม่เจ็บบ้างหรอต้องหอบสังขารมาเรียนเนี่ย
พู่กัน (นอ.)
//หันไปมองรอบๆ
พู่กัน (นอ.)
(เราคงไม่มีเพื่อนแล้วแหละ)
Comments