Ep.4 กูไม่อาจมองข้ามมึงได้

เวลา 12:42
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อื๊อส์!...อ่า...//ซบไหล่เซฟ
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
ซี๊ดด...แม่งโครตแน่น//กระแทกเสย
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อ๊ะ~!..อื่มม//น้ำตาไหล+เหนื่อย
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
อย่าพึ่งหมดแรงดิ//กระแทกแรง
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อึ๊กก!...อ๊ะส์...//เสร็จ+สั่น
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เหอะ...//กระแทกรัวๆ+เสร็จใน
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อ่า...อืม..//วูบ
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
...//ประคองตัวนอ.ไว้
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
สำออยชิบหาย//มองนิ่ง
.
ที่ห้องเรียน
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
//หลับ
มาร์ติน : น้องนอ.
มาร์ติน : น้องนอ.
พี่ภูรินทร์! //กวักมือเรียกหน้าประตู
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
อะไร//เดินไปหา
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
ถ้าจะมาพูดเรื่องละครค่อยคุยตอนเลิกเรียนเหมือนเดิม
มาร์ติน : น้องนอ.
มาร์ติน : น้องนอ.
ก็รู้อยู่ แต่ผมจะถามว่าพี่ไอดีนเป็นอะไร//พูดเบาๆ
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
มันแค่ง่วงเดี๋ยวก็คงหาย เอาเป็นว่าค่อยคุยกัน//ตบไหล่มาร์ติน
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
ไปๆ ไปเรียนนู้น//ดันมาร์ตินออกจากห้องเรียน
มาร์ติน : น้องนอ.
มาร์ติน : น้องนอ.
อ้าว ไล่งี้เลยหรอ!
.
.
.
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
เห้ยตื่นได้แล้ว//กลัวไอดีนโดนครูดุ+เขย่าตัวไอดีน
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อือ...→ผมยุ่ง,เสื้อ-ออกนอกกางเกง,สภาพสะบัดสะบอม
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
(มันไปเข้าห้องน้ำจริงป่าววะไม่ใช่ไปออกรบกับเมืองสองแควนะ)//เริ่มสงสัย
ตปก./ญ
ตปก./ญ
ครู: นักเรียน!//ตัดบท
ตปก./ญ
ตปก./ญ
ครู: วันนี้ให้เกียรติพวกเขาสองคนที่โดนพักการเรียน 1 ปีด้วยนะที่พวกเขาไม่ได้เรียนซ้ำชั้นก็น่าจะรู้ๆอยู่เนาะ
ตปก./ญ
ตปก./ญ
ครู: เชิญจ้ะ
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
//สะลึมสะลือ+เงยหน้ามองหน้าห้อง
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
...//ยิ้มทักทายไอดีน
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
//กอด-อก+พิงกำแพงห้อง
อร๊ายย!
โครตหล่ออ่าา
เขายิ้มมาทางนี้ป่ะๆๆๆ
ตปก./ญ
ตปก./ญ
ครู: เงียบ!
ตปก./ญ
ตปก./ญ
ครู: เอาล่ะโต๊ะไหนว่างก็นั่งเลยนะ
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
...//ขยุกขยิก
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
(อะไรวะ! เจอไอ้เหี้ยกับไอ้ควายที่เป็นแฝดกันอีก) //แอบกรีดร้องในใจ
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
เอ๊ะ...//สังเกตุเห็นเพิร์ธที่กำลังขยุกขยิก
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
(ชิบหาย...โต๊ะข้างๆมันที่ว่างนี่หว่า)
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
ภู...
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
หืม?
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
ไปนั่งข้างคนนั้นให้หน่อยได้ไหม เขาเป็นเหยื่อในการโดนแกล้งไม่อยากให้เขาลำบาก//แอบชี้ไปหาโต๊ะเพิร์ธ
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
//มองตาม
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
อ๋อ...(เป็นห่วงคนไม่เข้าเรื่องแล้วตัวเองล่ะไอ้คนดีไม่เลือกหน้า)//แอบดุนอ.ในใจ
*คนดีไม่เลือกหน้าเป็นฉายานายเอก*
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
....//ทำตาเป็นประกายสุดชีวิต
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
อ..เออๆ //ลุก+ไปนั่งข้างเพิร์ธ
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
//ยิ้มมุมปาก
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เขาอ่อยหรอวะพี่~//กซ.
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
แค่ห่วงไอ้หัวเห็ดนั่นมากกว่า//พูดเบาๆ+เดินไปนั่งข้างไอดีน
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เอ้า...//เดินไปนั่งด้านหลังไอดีนแทน
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
(ชิบหายล่ะ...ลืมว่ามันก็เล็งกูหนิ)
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
//เหลือบมองไอดีน
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
ลืมกูยัง^^//กซ.
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
(ใครจะลืมถามจริง)
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
(ตอนเที่ยงเอากูยับ..)
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
แม่ง...//กำหมัด
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
อะไรแม่งๆนะ~
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
ดูสภาพสิ ดูไม่ได้~//ลูบหัวนอ.
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
(กูมาที่นี้เพื่อช่วยเพื่อนไม่ใช่มาเป็นของเล่น)//หงุดหงิด
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
ปล่อย//ปัดมือเวฟออก
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
...//มองแรง
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
คะ...คือขอบคุณนะเว้ย...
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
ควรขอบคุณไอ้นั่นมาก-กว่ามันขอให้กูมานั่งข้างมึงอะ//ยิ้ม+ชี้ไปหานอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
//มองไอดีน+ตาเบิกกว้างขึ้น
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
(คนนั้นอีกแล้ว)
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
(ทำไมใจดีจังวะ)
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
//แอบบีบเอวนอ.
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อึก...//เจ็บ
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
(ยังเจ็บอยู่อ๋อ กูก็ไม่ได้ทำแรงหนิ)//นวด
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อื่มม...อย่า..//พยายามดันมือเขาออก
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
ทำไม
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
ป่าว...//หันหน้าหนี
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
...//แอบยิ้มบางๆ
.
.
.
เย็นวันนั้น
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
แดดร้อนจังวะ//หงุดหงิด
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
ย้อนมาก็ย้อนมาตอนใกล้ปิดเทอม แล้วจะมีอะไรคืบหน้าไหม//บ่น
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
คือ...
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
เห้ย!! อีสั-//กำลังจะด่า
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
แฮ่มๆ..ครับมีอะไร//เปลี่ยนน้ำเสียง
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
ขอบใจนะเว้ยที่มึงช่วยกูอะ...//เก๊ๆกังๆ
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อ๋อ...ไม่เป็นไรแล้วเดินด้วยกันไหมบ้านอยู่ใกล้กันไง//เผลอหลุดปากพูด
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
รู้จักบ้านกูด้วยหรอวะ?
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อะ...อ๋อพอดีเห็นเดินออกมาจากบ้านช่วงเช้าตลอดแต่ไม่กล้าทัก
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
→ก่อนย้อนเวลามาเพิร์ธเป็นคนชอบออกจากบ้านไปออกกำลังกายแต่เช้าเสมอไอดีนเลยหาข้ออ้างจากตรงนั้น
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
(สังเกตด้วยสินะ)
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
อ่า...เดินด้วยกันนี่แหละ
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อื้ม//ยิ้มออกทันที
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
(แม่งแปลกคน)//เดินนำ
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
เฮ้ย!...ไอ้ไอดีนไอ้มาร์ตินไม่รอเลยนะ//วิ่งมากอดคอทั้ง
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
?//งง
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
;-;
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
อ๊ากก!!//สะดุ้ง+ถอย
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
ใครวะๆ//เดินกลับมาที่เดิม
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
แล้วคุณพี่จะถอยทำไมคร้าบ
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
ให้เป็นสีสันแฮร่
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
เห้อ//ส่ายหัว
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
เพิร์ธป่ะ แล้วมาร์ตินไปไหน
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อืมเพิร์ธ ส่วนไอ้มาร์ตินมันไปซื้อของทำรายงานก่อนกลับบ้านล่ะมั้ง
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
อ๋อ...เห้ยพระอาทิตย์//ชี้
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
พึ่งเคยเห็นหรือไง
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
อุ๊บ...//แอบขำ
ภูรินทร์ : พระรอง
ภูรินทร์ : พระรอง
สัส...มันอยู่กำลังจะตกนะเว้ย เชี้ยวิวอย่างสวย//ถ่ายรูป
ไอดีน : นอ.
ไอดีน : นอ.
//มอง+แอบยิ้ม
ช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่ผมอยากที่จะให้เพื่อนได้เห็นตะวันตกด้วยกันตลอดตอนนี้ได้เห็นมันแล้ว
แม้ว่าจะไม่ใช่ตอนที่เราสนิทกันพอที่จะกล้าพูดเรื่องนั้นนี้ให้ฟังเหมือนแต่ก่อนเท่านั้นเอง
การมีเพื่อนมันยากมาก...แต่สุดท้ายมันก็ลิขิตให้เราเจอมันเสมอไม่ว่าจะรูปแบบไหน ๆ
มาดี มาร้าย มาร่วมตาย มาเป็นคนสนิท มาเป็นคนที่อยู่ด้วยสบายใจ
แต่ขอให้รู้ไว้เถอะ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี ไม่ว่าจะย้อนเวลาอีกกี่ครั้ง คนที่อยากสนิทด้วยก็จะเป็นคนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง
ต่อให้พระเจ้าให้เริ่มต้นสนิทกับคนอื่นบ้างก็ไม่อาจมองข้ามพวกเอ็งไปได้อยู่ดี
.
ตัด
จบ
โปรดติดตามตอนต่อไป
เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!