![Spring Love In Time [วสันต์รักในห้วงเวลา]](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/4988493845f.webp)
Spring Love In Time [วสันต์รักในห้วงเวลา]
Ep.1
⚠️ขออธิบายชื่อเรื่องก่อน⚠️
เหมันต์ คือ ฤดูหนาว ❄️
คิมหันต์ คือ ฤดูร้อน ⛅
วัสสานะ คือ ฤดูฝน 🌧️ .
📍 นอกจากนี้ ถ้าเราเปิดดูในพจนานุกรม จะพบว่า “วสันต์” หมายถึงฤดูใบไม้ผลิ หรือ ฤดูฝน ดังนั้นชื่อเรื่องจะคล้องจองกับนายเอกที่ผลัดตกน้ำไปในช่วงวสันต์และย้อนเวลาไปนั่นเอง📍
เสียงหอบหายใจแรงของชายหนุ่มที่กำลังนั่งบนเตียง
ไอดีน : นอ.
เชี้ย...เรื่องบ้าไรวะ
ไอดีน : นอ.
เห้ย! ทำไมเป็นพ.ศ 2566 ?//ลุก+เดินไปดูปฏิทินก่อนจะอุทานออกมาลั่นห้อง
ไอดีน : นอ.
กูอยู่ ม.5 หนิ... 68 กับ 66 เท่ากับว่าตอนนี้ก็อยู่ ม.3
ไอดีน : นอ.
เรื่องบ้าไรวะ...//พยายามคิดทบทวนเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
ไอดีนมึงเลิกร้องได้ยัง
มาร์ติน : น้องนอ.
พี่ไอดีนจะมูฟออนเป็นวงกลม~//พูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ
ไอดีน : นอ.
มาร์ตินมันใช่เรื่องตลกหรือเปล่า//หันมามอง
มาร์ติน : น้องนอ.
ป..ป่าวค้าบ
ไม่ใช่งานศพพ่อแม่ตายายลุงป้าน้าอาแต่เป็นงานศพเพื่อนสนิทผม
ผมร้องไห้ติดต่อกันมาถึง 3 คืนจนตอนนี้สภาพผมดูไม่ต่างจากผีตายซากแต่พอมีไอ้ตินน้องชายผมชวนพูดคุยทำให้ผมพอที่จะเริ่มหยุดน้ำตาได้บ้าง
ภูรินทร์ : พระรอง
มึงคิดว่าเรื่องไหนน่าดูกว่ากัน
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
กูว่าเรื่องตีสนิทยัยซื่อบื้อ
ภูรินทร์ : พระรอง
แค่ชื่อก็ห่วยแล้วไอดีนมึงตัดสินมาเดียวนี้
ไอดีน : นอ.
พอเลย เรื่องแค่นี้ก็ทะเลาะกัน
ไอดีน : นอ.
เด็กอนุบาลยังมีสาระกว่าอีก
นี้มึงว่ากูหรอ!!//ทั้งสองพูดอย่างพร้อมเพียง
ไอดีน : นอ.
เออ ไปไหนก็ไปน่ารำคาญ
ภูรินทร์ : พระรอง
ยิ้มไรไอ้มาร์ติน
มาร์ติน : น้องนอ.
555555//ขำลั่น
ชีวิตของผมก็ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย
ภูรินทร์ : พระรอง
//คล้องคอไอดีนตามปกติ
ไอดีน : นอ.
ขออย่างเดียวอย่าคล้องคอกูเถอะน่ารำคาญ
ภูรินทร์ : พระรอง
มึงด่าเป็นแค่น่ารำคาญหรือไง//มองกวน
ไอดีน : นอ.
จะไปไหนก็ไป//รีบเดินขึ้นรถตอ.+ขับออกไป
ภูรินทร์ : พระรอง
เห้อ...//เดินกลับ
ภูรินทร์ : พระรอง
ทำไมมันต้องชอบไล่กูด้วยวะ
ไอดีน : นอ.
(เดี๋ยว...ช่วงนี้เป็นช่วงฤดูฝนหนิ...)//นึกเป็นห่วงแต่เก็บอาการ
ไอดีน : นอ.
เห้ยเดินอยู่แบบนั้นชาติไหนจะถึงบ้านให้กูไปส่งดีกว่า
ภูรินทร์ : พระรอง
ไม่เอา กูเดินกลับเอง
ไอดีน : นอ.
นอยไรวะ ขึ้นมา
ไอดีน : นอ.
เห้ย! ภูระวังรถ!//ดึงภูกลับมา
ภูรินทร์ : พระรอง
!..//หน้าของภูรินทร์ห่างกับไอดีนเพียง 1 นิ้วเท่านั้น
ภูรินทร์ : พระรอง
รู้แล้ว//เดินกลับบ้าน
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
มึง ทำไมไอ้ภูไม่มาโรงเรียนว่ะ
มาร์ติน : น้องนอ.
ช่ายปกติพี่ภูรินทร์เขาต้องลาอาจารย์สิ แต่ดูไลน์ ม.5 ในมือถือของพี่ไอดีนพี่เขาไม่ได้ลาเลย
มาร์ติน : น้องนอ.
น่าเป็นห่วง
ไอดีน : นอ.
มันแค่ไม่สบายจนเล่นมือถือไม่ได้เท่านี้นแหละ
ไอดีน : นอ.
(กูว่าแล้วหลังจากกลับถึงบ้านฝนก็ตกมันไม่ควรเดินกลับตั้งแต่แรกหรอก แต่ก็ช่วยไม่ได้มองไซต์มันพังหนิ)//ส่ายหน้าเบาๆ
ไอดีน : นอ.
กินข้าวต่อเถอะ //เริ่มกินข้าวอีกครั้ง
ตปก./ช
พี่ม.6: พวกมึงรู้กันยังว่าเด็กม.5ผลัดตกน้ำตอนกลับบ้านเสียชีวิตอะ
ตปก./ช
พี่ม.6อีกคน: จริงดิ เชี้ยดวงซวยเกิน
มาร์ติน : น้องนอ.
มะ...ไม่ใช่พี่ภูรินทร์หรอกใช่ไหม
หลังจากเลิกเรียนที่บ้านภูรินทร์
ไอดีน : นอ.
ไม่...มัน..มันไม่ใช่..//ตัวสั่นพลางมองไปที่โลงศพของภูรินทร์
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
...//อึ้งไม่ต่างกัน
มาร์ติน : น้องนอ.
จะ..จริงหรอ...
บางทีอาจมีหลายคนที่สามารถซ้ำเติมเรากับปมนั้น
จนเราไม่สามารถตัดสินใจก้าวเดินออกมาจากมุมมืดตรงนั้นได้
แล้วติดกับอยู่ในภวังค์ของตัวเองจนไม่สามารถเอื้อมมือออกไปกับใครสักคนได้อีก การสูญเสียคนที่อยู่เคียงกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ มันเจ็บแบบนี้เองสินะ
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
ไอดีน//สะกิด
ไอดีน : นอ.
!//สะดุ้ง+รีบถอยหลังจนเกือบล้ม
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
เป็นอะไรป่าว กูขอโทษ...
ไอดีน : นอ.
มะ...ไม่มีอะไร
ไอดีน : นอ.
//เดินไปดูจุดที่ภูตาย+ตัวเปียก
*น้องรับไม่ได้กับการตายของเพื่อนสนิททำให้น้องจิตตกจนไม่เป็นอันหลับอันนอน*
ไอดีน : นอ.
ทำไม..ทำไมมึงถึงเลือกเดิน มึงก็รู้ว่าฝนจะตกร่มก็ไม่มีมึงคงหนาวมากสินะ...//กำหมัดแน่น
ไอดีน : นอ.
ถ้ากูย้อนเวลากับไปได้ก็อยากจะช่วยมึง! ถ้ากูตามตื้อมึงมันคงจะไม่จบแบบนี้//คิดโทษตัวเอง+ตะโกนด้วยความสิ้นหวัง
ไอดีน : นอ.
อึ๊ก...//ลื่นตกลงน้ำ
ไอดีน : นอ.
อึก..//ค่อยๆจม+พยายามว่าย
จบแล้วสินะ...ขอโทษนะที่ยังว่ายน้ำไม่เป็นขอโทษที่ห่วยทุกเรื่อง
ตปก./ช
???:ช่วยกูให้ได้ล่ะ
ไอดีน : นอ.
คะ..ใคร?//พยายามมองแต่เลือนลาง
ภูรินทร์ : พระรอง
...//ยิ้มบางๆ
ไอดีน : นอ.
แล้วก็สะดุ้งมาที่นี่
มาร์ติน : น้องนอ.
พี่ไอดีน!
มาร์ติน : น้องนอ.
พี่จะไปทัศนศึกษาไหม มัวคุยกับตัวเองอยู่นั่นแหละ
ไอดีน : นอ.
(จริงด้วยวันนี้เป็นวันที่เราจะได้เจอกับเพิร์ธตอนที่เพิร์ธกำลังถูกรังแก)
ไอดีน : นอ.
(ให้ตายสิ ย้อนเวลาเวลากลับมาตอนที่ยังไม่ได้สนิทกับไอ้เพิร์ธเนี่ยนะ เรื่องย้อนเวลาคงต้องเก็บเป็นความลับ..)
ไอดีน : นอ.
//ค่อย ๆ เงยหน้ามองมาร์ติน
มาร์ติน : น้องนอ.
มีความหล่อของผมติดหน้าหรือเปล่าเอ๋ย
ไอดีน : นอ.
กวนตีนออกไปได้แล้ว//โยนหมอนใส่
มาร์ติน : น้องนอ.
โอ๊ยอารมณ์ร้อนชะมัด น้องอยู่แค่ ม.2 เองนะ!
ที่ทัศนศึกษาทะเลแห่งหนึ่ง
ไอดีน : นอ.
//เดินไปซื้อน้ำแถวซอยมืด
ไอดีน : นอ.
บรรยากาศดีผิดกับกรุงเทพที่มีแต่แสงไฟจนรำคาญสายตา
ไอดีน : นอ.
ทะเลที่เงียบสงบแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน...แล้วภูรินทร์จะให้เราทำอะไรนะ...ช่วยชีวิตเหมือนภารกิจลับเลย//พึมพำคนเดียว
ไอดีน : นอ.
แต่ยังดีนะไม่ได้ย้อนเวลามาในยุคก่อนเหมือนพล็อตนิยายหลาย ๆ เรื่องยังดีที่ย้อนมาแค่ 2 ปีเองแค่นี้ชิลๆ ถ้าช่วยชีวิตได้ก็จบ
ทำไม? ถ้าไม่อยากให้ใกล้ก็จ่ายตังค์มาดิวะ
ไอดีน : นอ.
เริ่มแล้วๆ//มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
ชะ..ช่วยด้วยครับ!//หันมาเห็นไอดีน
ไอดีน : นอ.
ออกไปอย่าแตะเพื่อนกู//ผละพวกนั้นออกอย่างแรง
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
เชี้ย~ เด็กนี้แรงดีชิบหาย//เซ+มองคนตรงหน้า
ไอดีน : นอ.
(ทำไมหน้าตานักเลงสองคนนี้เปลี่ยนไปวะ ตอนนั้นเป็นนักเลงหน้าตาเหมือนปลาไหลชนเขื่อนหนิ)
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
มาคนเดียวเพื่อมาช่วยเพื่อนที่อ่อนแอ เหอะตลก//กดไอดีนติดกำแพง
ไอดีน : นอ.
ปล่อยถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
ปากดีชิบหาย...ทำไมเพื่อนมึงไม่ปากดีเท่ามึงวะ//มอง
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
อย่า..อย่าทำอะไรเขาเลย//พยายามช่วย
ไอดีน : นอ.
เพิร์ธมึงอยู่ให้นิ่งๆไปเลย ยิ่งเป็นโรคตื่นตระหนกหนิ
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
(รู้ได้ไงว่าชื่อเพิร์ธแล้วรู้ได้ไงว่ามีโรคประจำตัวมันเป็นใครวะ?) //นิ่ง
เพิร์ธ : เพื่อนนอ.
คะ..ครับ?//สงสัย
ไอดีน : นอ.
(เผลอพูดอะไรไม่เข้าเรื่องอีกแล้ว) //พึ่งรู้ตัว
ไอดีน : นอ.
(รีบซัดไอ้เวรนี่ดีกว่า)//กัดมือของเซฟ+กดเซฟลงพื้น
เวฟ : แฝดพี่,พอ.
...//แอบยิ้มมุมปาก
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เหอะ//ใช้ศอกซัดหน้าไอดีน
ไอดีน : นอ.
อึ๊ก...//โดนซัดหน้า
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
เอาล่ะ กูอ่อนข้อมานานแล้ว//มองนิ่ง
เซฟ : แฝดน้อง,พอ.
มาเริ่มเอาจริงเลยดีไหม//กระชากผมไอดีนให้เงยหน้าขึ้นมองตัวเอง
Comments