เกาะมรณะ ตอนที่1

บนเรือสำราญขนาดใหญ่...

เรียม

เห้อ....วันนี้....//ยืนตากลมเฉยๆพร้อมบ่นพึมพำอยู่คนเดียว

เรียม

ต้องกลับไปที่นั้นแล้วสินะ.....//ชายหนุ่มบ่นพึมพำอีกครั้งพร้อมหวนนึกถึงเกาะบ้านเกิดตน

โครม!!!

เสียงเรือชนกับบางอย่าง

เรียม

!!! //ชายหนุ่มล้มลงก่อนหมดสติ

เคน

//ลืมตาขึ้นและลุกขึ้นนั่งมองรอบๆ

เคน

อั้ก!//สำลักนํ้า

เคน

//เหลือบไปเห็นชายหนุ่มคนนึงนอนหมดสติอยู่

เคน

//เดินไปช้าๆ

เคน

เรียม.....//ชายหนุ่มกล่าวจบก่อนปลุก

ผ่านไปสักพัก....

เรียม

แอ่กๆ!//สำลักนํ้าก่อนจะสติ

เรียม

ค....เคน?//ชายหนุ่มสงสัยกับคนตรงหน้า

เคน

ใช่....แต่เรียมที่นี้.....มันคือเกาะบ้านเกิดพวกเราจริงๆหรอ//ชายหนุ่มมองเข้าไป

เรียม

ไม่รู้สิ//ชายหนุ่มครุ่นคิดสักพักเพราะบ้านเกิดตนไม่มีต้นไม้มากขนาดนี้

มีเสียงประหลาดดังขึ้นข้างทาง

เรียม

เคน

เรียม

นั้น......

เคน

ไม่จริงหรอกใช่ไหม...?

สิ่งที่ทั้งสองเห็นคืนซากศพที่กำลังเดินมาหาพวกเขา

เรียม

บ้าอะไรวะ!//จับมือเคนวิ่งหนีไปที่ตึกใกล้ๆ

ภายในตึกชั้น2

มีเสียงตะกุกตะกักแถวๆกล่องไม้

เรียม

//เรียมเดินเข้าไปเตะกล่องไม้ และกำลังจะต่อยลงไป

เมล

//กรี๊ดใส่หน้าเรียม

เรียม

เอ๋!!//รีบขอโทษก่อนจะเดินไปหาเคน

ขณะที่สองหนุ่มคุยกัน

เคน

เอาไงดีละ

เคน

นั้นใครก็ไม่รู้ ที่นี้ที่ไหนก็ยังไม่รู้

เคน

ไอตัวเมื่อกี้อีก

เคน

น่ากลัวชะมัด

เรียม

นั้นสิ

เรียม

ควรถามไหมว่าเธอมีเพื่อนไหม

เคน

ก็ต้องเป็นแบบนั้นดูแล้วคงอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก//มองไปที่หญิงสาว

เรียมหันไปหาเธอ

เรียม

เห้ย! อยู่คนเดียวหรอ

เมล

ม.....ไม่....ไม่ค่ะ//ตัวสั่น

เคน

เรียม นายดูเหมือนคนเลวเลย//กระซิบ

เรียม

ห๊ะ....//ชายหนุ่มกำลังพยายามหาคำพูดที่ดีที่สุด เอิ่มมมม.....พวกเพื่อนละ

เมล

ไปหาอาหารกับสำรวจค่ะ......

เรียม

อยู่มานานรึยัง

เมล

พึ่งตื่นขึ้นมาจากชายหาดประมาณชั่วโมงกว่าค่ะ.....//ตัวสั่นพร้อมนํ้าตาคลอ

เรียม

เห้อ...//เดินไปจับไหล่เธอ ไม่เป็นไร พวกเราก็ติดเกาะเหมือนกันแหละ//ชายหนุ่มยิ้มด้วยสีหน้าระรื่น

ระหว่างนั้นมีเสียงเดินขึ้นมา

เรียม

//คว้าไม้ที่ได้มาก่อรจะไปยืนรอ

อั้ม

//ชะงัก

เรียม

หวัดดีจ้าาาา~//เอาไม้เตรียมฟาด

เมล

ด....เดี๋ยวก่อนนั้นเพื่อนฉันเอง!//ตะโกนห้ามเรียมเอาไว้

เรียม

อ๋อ หรอ?//ตีลงไปที่หัวซากศพที่เดินตามมา

เรียม

ระวังตัวหน่อยคุณหนู~//ยิ้มร่าเริง

เคน

//ยืนมองเรียมสักพักและค้นของแถวนั้นต่อ

ผ่านไปสักพัก....

ทุกคนย้ายขึ้นไปด่านฟ้า

เรียม

เอาล่ะผมเรียมนั้นเคน

เคน

//พยักหัว

เมล

เราเมลนั้นอั้ม//นํ้าตาคลอเหมือนเดิม

อั้ม

//นั่งโอ๋เมล

เรียม

นี้เธอเป็นอะไรหรอ โอเคไหมฉันทำให้กลัวใช่ไหม!?//ชายหนุ่มลุกลี้ลุกลน

เคน

ปล่อยเธอไปเหอะ เรามานั่งดูพวกนั้นดีกว่า//มองไปตรงบนได

ผ่านไปสักพักเรียมและเคนหาอาหารมาได้ และเริ่มก่อกองไฟ

เรียม

หนาวๆดีขนาดมีไฟนะเนี้ย//นั่งตัวสั่น

เคน

ชิวๆ//ตัวสั่นเหมือนกัน

เมล

//นั่งกอดอั้ม

อั้ม

//นั่งมองชายหนุ่มทั้งสองและกอดเมลไปด้วย

ผ่านไปสักพัก....

เรียม

นี้

อั้ม

ว่ายังไง

เรียม

กลัวใช่ไหม

เรียม

กลัวพวกเราสินะพวกเราจะได้ไหม//วางอาหารบางส่วนไว้

อั้ม

ก็ใช่

เรียม

//ลุกขึ้น เดี๋ยวก็ไปแล้วละ

เรียม

//เรียมกำลังจะเดินลงบนไดพร้อมเคน

เมล

//เดินมาจับชายเสื้อเรียมไว้ จริงๆแล้วพวกเราแค่ระแวงไปเองนะ//นํ้าเสียงแฝงไปด้วยความกลัวแค่ก็ยังพูดออกมา

เรียม

เข้าใจแล้ว

ขณะที่ทั้งสี่กำลังหลับ(ด้วยเหตุไหนไม่รู้ทำให้เรียมนอนกับเมล)

เมล

เจ้าหมาน้อยย~//หญิงสาวละเมอและกอดเรียมไม่ปล่อยพร้อมยังเอาหน้าซุกคอเขาไว้

เรียม

เฮือก!//สะดุ้งตื่น //ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวนอนพร้อมท่าทีสบายใจจึงไม่ส่งเสียง

เสียงปริศนา:อะแฮ่ม!!

เรียม

//หันไปมองต้นเสียง

เคน

//เคนมองเรียมที่โดนเมลกอดด้วยสายตาดูท่าจะยินดีเพราะอะไรสักอย่าง

เรียม

ไม่ใช่นะเว้ย//กระซิบ

เคน

มันใช่ ฟิลมันใช่//ยิ้มให้เรียมแบบมีกวนๆ

ทั้งสองคุยกันจนหลับ

เวลาใกล้ประมาณ04:50

เรียม

หนาวชิบหาย//สะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมลุกขึ้นนั่ง

เคน

ตื่นเลยดิมึง//ตัวสั่น

เรียม

เสื้อมึงไปไหน//จ้องเคน

เคน

//ชี้ไปที่อั้ม

อั้ม

//หญิงสาวได้เสื้อของเคนมาเพิ่มอีกตัวจึงอุ่นขึ้น

เคน

ระวังคนตรงนั้นหนาวน้า//ขำเล็กน้อย

เมล

//หญิงสาวตัวสั่นมากๆพร้อมละเมอและท่าทางน่ารักๆ

เรียม

//ถอดเสื้อตนและเอามาห่มให้เมล

เคน

ฟิลนี้มัน.....พระเอกชัดๆ

เรียม

ก็โคตรจริง//นั่งแอ็คจนพระอาทิตย์ขึ้น

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ