เสียงเรียกจากความมืด

เสียงฝีเท้าพวกเราสามคนกระทบพื้นไม้ดังตึงๆ ฉันจับมือแม่กับพี่วิ่งหนีออกจากบ้านหลังนั้นอย่างไม่คิดชีวิต ในขณะที่เสียงบางอย่างกำลังไล่ตามมาติดๆ ความมืดรอบตัวปกคลุมทุกสิ่ง ไม่มีแม้แต่แสงดาวบนท้องฟ้า มีเพียงแสงไฟจากโคมไฟในหมู่บ้านที่ยังคงลอยกระพริบอยู่เป็นระยะๆ เหมือนมันกำลังชักนำให้เราไปทางไหนสักแห่ง

เราวิ่งเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวาไปตามซอยแคบๆ ของหมู่บ้าน เสียงฝีเท้าไล่ตามก็ค่อยๆ ห่างออกไป ฉันหอบเหนื่อยจนแทบจะยืนไม่ไหว พอได้จังหวะหยุดพัก ก็รีบถามออกไป

"แฮ่กๆ… หนีรอดแล้วใช่มั้ย"

แม่กับพี่ไม่ตอบอะไร สายตาพวกเขายังคงจ้องไปที่ทางที่เราวิ่งผ่านมา สีหน้าดูหวาดระแวง ฉันเองก็ยังรู้สึกไม่ปลอดภัย จู่ๆ เสียงกระซิบเบาๆ ก็ดังขึ้นข้างหู

"อย่าเพิ่งไป..."

ฉันสะดุ้งโหยง หันขวับไปด้านหลัง แต่ก็ไม่มีอะไรเลย มีเพียงความเงียบและเงาของต้นไม้ที่ลู่ตามแรงลม ตอนนั้นใจฉันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก

ทันใดนั้น แสงไฟสีแดงส้มสลัวๆ ปรากฏขึ้นตรงปลายถนน มันสว่างจางๆ คล้ายๆ มีงานเทศกาลจัดอยู่กลางลานบ้าน เสียงดนตรีจีนโบราณค่อยๆ ดังแว่วเข้ามา ฉันตัดสินใจลากมือแม่กับพี่เดินเข้าไปดูใกล้ๆ ด้วยความอยากรู้ และความรู้สึกบางอย่างที่เหมือนถูกดึงดูด

มันเป็นงานเทศกาลที่ประหลาดมากๆ ผู้คนในงานแต่งตัวชุดจีนโบราณสีแดงสดและสีน้ำเงินเข้ม ทุกคนเดินวนกันไปมาในลานกว้าง บางคนถือโคมไฟ บางคนถือพัด บางคนยืนเฉยๆ แต่ที่น่าประหลาดคือ…ใบหน้าของทุกคนเรียบเฉย เหมือนไม่มีความรู้สึก บรรยากาศนั้นทั้งสวยงามและหลอนปะปนกันจนฉันรู้สึกขนลุก

"เห็นมั้ย มีคนอยู่จริงๆ ด้วย…" ฉันพูดกับแม่และพี่ แต่เมื่อหันกลับไป พวกเขากลับเดินห่างออกไปอีกทาง ฉันเลยตัดสินใจเดินตามเสียงเพลงเข้าไปเรื่อยๆ

แต่ทันใดนั้น…ทุกคนในงานหยุดนิ่ง หันหน้ามองมาที่ฉันพร้อมกัน

ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น ฉันรีบหันหลังวิ่งกลับไปทางเดิม

แต่สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าคือทุ่งนาโล่งๆ ไม่มีหมู่บ้าน ไม่มีไฟ ไม่มีเสียงเพลง ทุกอย่างกลับมาเงียบสนิท เหมือนสถานที่แห่งนั้นไม่เคยมีอยู่จริง

ฉันยืนหอบอยู่กลางทุ่งนา ความรู้สึกทั้งกลัว ทั้งสับสนเต็มไปหมด

"มันอะไรกันแน่…"

เสียงกระซิบยังคงดังอยู่แผ่วๆ ในความมืด

"กลับมา…สิ…"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





