เถ้าธุลีสลักใจ 3

เหยียนเอ๋อร์เดินฝ่าลมแรงไปตามถนนที่เต็มไปด้วยฝุ่นทราย เสื้อผ้าหลวมโพรกของชาวบ้านปิดบังบาดแผลเก่า ๆ ไว้ ในมือของเธอกำเงินเล็กน้อยแน่น — เงินที่เซียวหรูเคยยื่นให้อย่างเมตตา เธอขึ้นรถม้าร้าง ๆ ไปกับชาวบ้านที่มุ่งหน้าทิศตะวันออก ตลอดทาง เธอกอดตัวเองแน่น หลบมุมในเงามืดของรถม้า ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาใคร เมื่อถึงเมืองใหม่ที่ไม่คุ้นเคย เหยียนเอ๋อร์ก้าวลงจากรถม้า ลมหายใจขาดห้วง ดวงตาเหม่อมองรอบ ๆ อย่างไร้จุดหมาย ไม่มีที่ไป ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีแม้แต่หลังคาจะซุกหัวนอน เธอเดินไปตามตรอกซอกซอยแคบ ๆ อย่างไร้ทิศทาง แต่แล้วเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ก็ดังขึ้นจากเบื้องหลัง

ตปก

เห้ นังนี่มาคนเดียว!

ตปก

2:มีเงินด้วยนี่หว่า ฮ่า ๆ ๆ!

เหล่าชายเร่ร่อนสองสามคนรูปร่างสกปรกกรูกันเข้ามาล้อมรอบเหยียนเอ๋อร์ กลิ่นเหม็นสาบและแววตาโหดเหี้ยมทำให้ร่างเล็กแข็งค้างไปชั่วขณะ ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งตัว หมัดแรกก็ต่อยเข้าที่ท้องของเหยียนเอ๋อร์อย่างจัง

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

อึก

ร่างบอบบางทรุดลงกับพื้นทันที มือเล็กพยายามกอดเงินก้อนสุดท้ายไว้แน่น อีกคนเตะซ้ำเข้าไปที่สีข้างเธอ ความเจ็บปวดแล่นพล่านจนสติเลือนราง น้ำตาไหลพรากบนใบหน้าขาวซีด แต่เหยียนเอ๋อร์กัดฟันแน่น — เธอไม่ยอมร้อง ไม่ยอมวิงวอนแม้แต่นิดเดียว ในใจมีเพียงเสียงเดียวดังสะท้อนก้องอยู่ตลอดเวลา

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

ข้าต้องรอด

เหยียนเอ๋อร์เบิกตากว้าง หอบหายใจถี่รัว ในหางตา เธอเห็นไม้เก่า ๆ อันหนึ่งตกอยู่ข้างตัว ไม่รอช้า! มือที่สั่นระริกคว้าขึ้นมาแน่น เสียงหัวใจเต้นแรงจนแทบได้ยินชัดเจนในหู

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

ย๊าาา!!

เธอตะโกนสุดเสียง ฟาดไม้ในมือลงไปเต็มแรง! ฉัวะ! ชายเร่ร่อนคนหนึ่งโดนฟาดเข้ากลางหน้า แขนใหญ่ ๆ ปล่อยหลุดเงินที่ฉกไปจากมือเธอ เหยียนเอ๋อร์ไม่ลังเล เธอโผเข้าคว้าเงินคืนมา กอดมันไว้กับอกแน่น

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

เอาเงินคืนมา!!

เสียงกรีดร้องปนสะอื้นหลุดออกมาจากลำคอ อีกสองคนที่เหลือโกรธจัด หนึ่งในนั้นเหวี่ยงหมัดใส่เธออีกครั้ง แต่เหยียนเอ๋อร์เบี่ยงตัวหนีสุดแรงเกิด ไม้ในมือเธอสะบัดไปโดนเข่าอีกฝ่ายจนทรุดลงไป

ตปก

นังสารเลว!!!

เธอเห็นว่าพวกชายเร่ร่อนยังไม่ยอมคืนเงิน ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความเจ็บแค้นและหวาดกลัว เหยียนเอ๋อร์กัดฟันแน่น ไม้ในมือถูกเงื้อขึ้นอีกครั้ง! เสียงกรีดร้องขาดเป็นห้วง ๆ พร้อมแรงฟาดสุดชีวิต

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

ย๊าาาา!!

ไม้เก่า ๆ กระหน่ำลงไปบนตัวชายพวกนั้นอย่างบ้าคลั่ง ฟาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่สนใจเสียงสบถหรือแขนที่ยกขึ้นมากันไว้ เธอฟาดไปทั้งน้ำตา ทั้งความกลัว ทั้งความสิ้นหวังที่อัดแน่นอยู่ในหัวใจมาตลอดชีวิต รอบข้าง… ผู้คนที่เดินผ่านไปมาในตรอกแคบ ๆ เหลือบมองเพียงครู่หนึ่งก่อนจะรีบเบือนหน้าหนี ไม่มีใครยื่นมือเข้าช่วย ไม่มีใครแม้แต่จะสนใจ ในสายตาของพวกเขา… เหยียนเอ๋อร์ก็เป็นแค่คนเร่ร่อนที่ไร้ค่าอีกคนหนึ่งเท่านั้น

เหยียนเอ๋อร์รีบคว้าเงินจากมือพวกนั้นมากอดแน่นกับอก แล้วออกวิ่งสุดชีวิตไปตามตรอกซอยที่สกปรกและวกวน เธอหอบหนัก ร่างกายอ่อนล้าจนขาแทบลากไปกับพื้น แต่จิตใจที่ร้อนรุ่มยังคงผลักดันให้เธอไม่หยุดวิ่ง จนกระทั่ง… ในมุมหนึ่งของตรอกสายตาเธอก็สะดุดเข้ากับภาพตรงหน้า หญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดผ้าไหมงดงาม กำลังถูกกลุ่มทหารสามสี่นายล้อมกรอกกวน ลวนลามด้วยท่าทางน่ารังเกียจ หญิงสาวดิ้นรนร้องขอความช่วยเหลือ แต่นอกจากเสียงหัวเราะหยาบโลน ก็ไม่มีเสียงใดตอบกลับ เหยียนเอ๋อร์เบิกตาโพลง กัดริมฝีปากแน่น

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

อย่า…อย่าเข้าไปยุ่งเลย

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

ข้าเอาตัวเองยังไม่รอด จะเอาอะไรไปช่วยคนอื่น

เธอเบือนหน้าหนี พยายามบังคับขาให้ก้าวไปข้างหน้า แต่หัวใจของเธอกลับหนักอึ้ง จนสุดท้ายต้องหยุดลง เงามืดในอดีต…เสียงกรีดร้องที่ไม่มีใครเหลียวแล…เหมือนย้อนกลับมาเล่นงานใจเธออีกครั้ง เหยียนเอ๋อร์กัดฟันกรอด หันขวับกลับไปอย่างเด็ดขาด! มือเล็ก ๆ ก้มลงหยิบก้อนหินข้างทางขึ้นมาสี่ก้อน “ปิ้ว! ปิ้ว! ปิ้ว! ปิ้ว!” เสียงหินแหวกอากาศดังติดกันรัว ๆ ก้อนหินพุ่งเข้าใส่พวกทหารน่ารังเกียจอย่างแม่นยำ โดนเข้าที่หลัง ที่แขน ที่หัวไหล่ของพวกมัน!

ตปก

โอ๊ย!!

ตปก

ใครวะ!!

พวกทหารที่กำลังลวนลามหญิงสาวชะงักงัน พวกมันหันรีหันขวาง มองหาต้นทางของก้อนหิน

ตปก

ใครมันบังอาจวะ!

ตปก

2:ออกมาเดี๋ยวนี้!

แต่ไม่ทันได้ตั้งตัว ปิ้ว! ปิ้ว! ปิ้ว! ก้อนหินอีกชุดหนึ่งกระหน่ำมาอีกระลอก โดนเข้าที่หัว ที่ไหล่จนพวกมันสะดุ้งถอยหลังด้วยความโกรธ

ตปก

บัดซบ!!

ในที่สุด พวกทหารก็ทนไม่ไหว พวกมันปล่อยหญิงสาวชุดหรูทิ้งไว้ แล้วแยกย้ายกันไล่ตามหาเหยียนเอ๋อร์ในตรอกอย่างเกรี้ยวกราด และในจังหวะนั้นเอง… เหยียนเอ๋อร์ที่แอบอยู่หลังเสาไม้ ผิวปากเบา ๆ เรียกความสนใจ หญิงสาวที่นั่งทรุดร้องไห้ยังไม่ทันตั้งสติ เหยียนเอ๋อร์พุ่งเข้ามา คว้าแขนเธออย่างรวดเร็ว!

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

ไป!!!

เธอกระซิบเร่งด้วยเสียงร้อนรน หญิงสาวตกใจแต่ก็ยอมลุกขึ้นตามแรงฉุด ทั้งสองคนวิ่งสุดแรงไปในตรอกเล็ก ๆ ที่คดเคี้ยว เสียงตะโกนไล่ล่าไล่หลังพวกเธอมาติด ๆ

ตปก

นังตัวดี! หยุดเดี๋ยวนี้!!

ตปก

ข้าจะฆ่าแก!!

แต่เหยียนเอ๋อร์ไม่แม้แต่จะหันหลังกลับไปมอง มือหนึ่งกุมเงินแน่น อีกมือกุมข้อมือหญิงสาวเอาไว้

เหยียนเอ๋อร์หันขวับไปมองเบื้องหลัง เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ของพวกทหารดังกระทบพื้นดินจนสั่นสะเทือน สายตาคมกวาดไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เธอเห็นแสงสว่างและเสียงจอแจอยู่ไม่ไกลนัก — ตลาด!!

ตปก

ทางนั้น!

เหยียนเอ๋อร์กัดฟันแน่น รู้ว่านี่คือโอกาสเดียวที่จะรอด ในชั่วพริบตา เธอผลักหญิงสาวที่พยายามวิ่งตามมาไปข้างหน้าเต็มแรง!

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

ไปทางตลาดเร็ว!

หญิงสาวเซถลาไปทางด้านนอกที่ผู้คนแน่นขนัด เหยียนเอ๋อร์ตามมาติด ๆ ทั้งสองพุ่งทะลุเข้าไปในฝูงชนหนาแน่น เสียงตะโกนขายของ เสียงหัวเราะ เสียงต่อรองราคาดังระงมกลบเสียงทหารที่ตามมา เหยียนเอ๋อร์เบียดแทรกไปตามแผงขายผ้า เลี้ยวหลบซ้ายขวาอย่างคล่องแคล่ว มือยังคงดึงหญิงสาวคนนั้นให้วิ่งตามไม่ห่าง

ตปก

ตามมันไป!!

แต่เมื่อผู้คนแน่นขนัดไปหมด ร่างของเหยียนเอ๋อร์กับหญิงสาวก็ค่อย ๆ กลืนหายไปกับฝูงชน เธอพาอีกฝ่ายเลี้ยวเข้าตรอกเล็ก ๆ อีกเส้น หยุดหอบหายใจแรง ๆ อยู่ข้างแผงขายเครื่องเทศที่มีกลิ่นแรงจนกลบกลิ่นตัวพวกเธอได้ เหยียนเอ๋อร์เงี่ยหูฟังอยู่พักใหญ่ เสียงฝีเท้าของพวกทหารค่อย ๆ เบาลง จนสุดท้ายเงียบหายไป

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

รอดแล้ว

เหยียนเอ๋อร์หันไปมองหญิงสาวที่ยังตัวสั่นไม่หยุด ใบหน้าขาวซีด ริมฝีปากสั่นระริกเหมือนจะร้องไห้อีกครั้ง

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

ปลอดภัยแล้ว

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

เจ้ารีบไปตามหาคนของเจ้าเถิด ก่อนที่พวกมันจะย้อนกลับมา

หญิงสาวคนนั้นยังกำชายเสื้อของเหยียนเอ๋อร์แน่น น้ำตาคลอหน่วย ก่อนจะกุมมือของเหยียนเอ๋อร์ไว้แน่นแทน

ตปก

ท่านก็ต้องหนีเช่นกัน…

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

เจ้าดูข้าสิ…สภาพแบบนี้ ใครจะอยากจับนักหนา

หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น ราวกับลังเลอยู่ชั่วครู่ แล้วจึงล้วงมือเข้าไปในเสื้อผ้า หยิบห่อผ้าเล็ก ๆ ที่พันเชือกเส้นบางไว้อย่างดีออกมา

ตปก

นี่

ตปก

ข้าไม่รู้จะตอบแทนท่านอย่างไร แต่นี่คือเงินที่ข้าพกติดตัวมา

เหยียนเอ๋อร์เบิกตากว้าง เลื่อนสายตาสลับระหว่างห่อผ้ากับใบหน้าหญิงสาว ใจหนึ่งอยากปฏิเสธ แต่อีกใจ…รู้ดีว่าตัวเองไม่มีแม้กระทั่งเศษเงินไว้ซื้อข้าวมื้อหน้า

หลังลังเลครู่หนึ่ง เหยียนเอ๋อร์ยื่นมือไปรับอย่างเงียบ ๆ

เหยียนเอ๋อร์ /นางเอก

ขอบใจ

หญิงสาวยิ้มบาง ๆ ก่อนจะกล่าวลาสั้น ๆ แล้วรีบหายลับไปในฝูงชนที่จอแจ เหลือเพียงเหยียนเอ๋อร์ที่ยืนอยู่กลางตรอกอันวุ่นวาย มือหนึ่งกำห่อผ้าแน่น รู้สึกถึงความอุ่นเล็ก ๆ ที่ไม่เคยสัมผัสมานานแล้ว

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ