ใครทำ?

ผมว่าไม่นึกถึงมันจะดีกว่า เพื่อนผมคงรอแล้วครับเข้าไปข้างในดีกว่า ผมเลือกvipชั้น1ครับ ตรงกับโต้ะที่พวกพี่เพลิงชอบนั่ง พี่เพลิงนั่งvipชั้น2 ที่ผมนั่งชั้น1พี่มันจะได้เห็นความแซ่บของผมชัดๆ หึหึ

พอผมเดินมาถึงโต้ะ

"โหหห...มึงจัดเต็มมากกก"มิวทักขึ้น

"องค์แม่ลงหรอมึง ปกติไม่บางขนาดนี้"

"แหมมม\~\~มึงสองคนก็ใช่ย่อยที่ไหน" ผมว่าพวกมันบ้าง

"มึงสั่งยังกูขอเข้มๆ นะ มีเด็กมานั่งชงให้ปะ"

"แหมม ขนาดนี้ก็ต้องมีละมั้ย"

"กูเลือกเองแซ่บมากก"วาพูดขึ้น

"ดีเลย"ปกติผมมาดื่มไม่มีเด็กนั่งดริ้งด้วยหรอกครับ แต่วันนี้ผมอยากลองทำอะไรตามใจตัวเองบ้าง อยากทำสิ่งที่ไม่ค่อยทำ ผมผิดจริงที่เรียกชื่อนั้น แต่พูดเกลียดออกมาแถมทำหน้าเหมือนจะฆ่าให้ตายนั่นอีกคนที่ชอบเขาอย่างผมมันเจ็บมากเลยนะครับ ถ้าเป็นตอนที่เพื่อนผมอยู่ด้วยผมคงร้องไห้กับมัน แต่ตอนนี้...ผมเจ็บจนอยากดื่มให้เมาจนลืมทุกอย่าง

มันอาจไม่มีวันที่พี่เขาจะรักผม ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วก็ยังเลิกรักไม่ได้..

"อ่า มาแล้วสินะ"ผมพูดขณะมองไปที่ประตูอีกฝ่ายยืนนิ่งจ้องหน้าผมอยู พี่เพลิงหน้านิ่งเหมือนเดิม ไม่หวงเลยสินะ ว่าแล้วเชียว

"มึงพวกพี่มันมาแล้ว"มิวว่า ผมละสายตาจากพี่เพลิง นี่เป็นครั้งแรกที่ผมทำเหมือนเมินอีกฝ่าย ปกติผมจะจ้องกลับจนพี่เพลิงเป็นคนรำคาญหันหนีไปเอง แต่คราวนี้ใจผมไม่แข็งพอ

"อืม..เห็นแล้ว"ผมว่าสายตาก็มองแค่แก้วเหล้า

แล้วไง พี่เพลิงกับเพื่อนๆ เขาก็ไม่สนใจพวกผมเหมือนเดิม ผมหันไปพูดกับเด็กที่เรียกมา

"ขอเข้มๆ "

"รีบเมา จะได้ไปแรด!! "วาพูดเสียงดังแข่งกับเพลง

“ชนเว้ย”

“ชน!”

ผมสามคนกระดกที่เดียวหมดแก้วพร้อมกัน

"แน่นอนวันนี้จะแรด! ..ให้สุดๆ ไปเลย"

"ไอ้ไฟ ทำไมมันนี้น้องต้าหลบตามึงวะ"ไอ้กรว่าเมื่อพวกผมเดินมาถึงโต้ะ

"เออนั่นดิ มึงทำไรน้องมันปะ "คิม

"....."

แปลก ทำไมวันนี้มันถึงไม่มองหน้าผมอย่างที่เคยทำผมได้แต่ถามตัวเองในใจ ผมเกลียดมันแต่คราวนี้มันไม่ปกติเลย โกรธงั้นหรอแต่คนอย่างมึงสมควรโดน

ตอนนี้ผมดื่มมาได้สักพักแล้วรู้สึกมึนนิดๆ

"อ่า...ได้เวลาแล้ว"

พวกผมมองหน้ากันแล้วยิ้มออกมา

หลังจากพูดจบผมกับเพื่อนก็เดินไปตรงกลาง เป็นตรงที่ไฟสว่างที่สุด ทำให้เห็นพวกผมชัดเจน ผมหันไปมองที่ชั้น2 และแน่นอนพี่เพลิงมองจ้องผม เหมือนผมทำอะไรผิด ส่วนพี่กรก็ไม่ต่างจากพี่เพลิง คิ้วขมวดเป็นปม ส่วนพี่คิมคนที่เพล์บอยยิ้มเก่งพูดจาทำร้ายจิตใจก็เก่ง ตอนนี้หน้าบึ้ง ทำหน้าน่ากลัวสุดๆ

ผมไม่สนใจหันหน้ากับมาสนใจหนุ่มๆ ที่เดินเข้ามายืนแถวพวกผมกันเต็มไปหมด โยกย้ายเบาๆ ไปตามจังหวะเสียงเพลง มีอยู่คนหนึ่งเอามือมาโอบเอวผมขณะที่ผมกำลังเต้น ผมได้ทีเอามือไปเกาะแขนผู้ชายคนนั้นมาซบ จะว่าไปก็หล่อดีนะ เพื่อนรักผมสองคนก็ไม่ต่างกัน ยืนคุยกับคนที่เข้ามาทักใบหน้าใกล้กันมาก อาจเพราะเสียงเพลงดังทำให้ไม่ได้ยิน จึงต้องใกล้กัน

"อ่าา\~ตรงนี้เด่นไม่พอสินะ"ผมพึมพำเบาๆ

หลังจากที่ผมพูดกับตัวเองผมก็เดินขึ้นเวทีเลยครับหลังจากนั้นผมก็เต้นด้วยท่าที่ยั่วยวนสุดๆ เสียงหนุ่มๆ ข้างล่างเวทีแซวกับยกใหญ่

ร่างบางได้ทีก็เต้นยั่วเต็มที่โดยที่ไม่หันไปมองคนที่อยู่บนชั้นสองสักนิดไม่สนใจว่าตอนนี้อีกฝ่ายทำหน้ายังไง

มีเสียงหนุ่มๆ ทั้งหลายตะโกนขึ้นมา

"มีแฟนยังครับคนสวย"

"ขอไลน์หน่อยได้ไหมคับ"

คนที่ขอไลน์ผมหล่อมากเลย ก็ว่าหน้าคุ้นๆ นั่นพี่ชานเดือนทันตแพทย์ครับ ผมยื่นมือหยิบมือถืออีกฝ่าย

หางตาผมหันไปเห็นพี่เพลิงยืนจ้องด้วยสาตาที่น่ากลัวมากๆ ผมเริ่มกลัวสายตานั้นแล้วสิ..เขาคงไม่ได้มองผมหรอก

คิดได้แค่นั้นพี่กรกับพี่คิมเดินมาลากมันลงจากเวทีไปพึ่งเคยเห็นคนเจ้าชู้อย่างพี่คิมทำหน้าโกรธจัด

งั้นเหลือผมคนเดียวสินะ...ที่พี่มันไม่สนใจ

'ฮ่าๆ ตลกชะมัด'

ผมได้แต่ขำตัวเองอยู่ในใจ ผมเดินลงจากเวที ไม่สนุกเลยกลับดีกว่า เมื่อคิดเช่นนั้นหลังจากเช็คบิลเสร็จผมเดินไปเข้าห้องน้ำสักหน่อยแล้วค่อยกลับคอนโด

"น้องน่ารักจัง ไปกับพี่มั้ยครับคนสวย "แปลกที่ห้องน้ำไม่ค่อยมีคนด้วยแล้วไอ้พวกนี้ก็ น่ากลัว

"ว่าไงคนสวย ไปกับพี่มั้ย"มันว่าพร้อมเดินมาจับแขนผมท่าทางของมันเมามาก ตาเยิ้มกลิ่นแอลกอฮอล์หึ่งเลย

ให้ตายสิ ผมกลัวๆ จริงๆ นะ!!

"ปล่อย"ผมตวาดทันทีพร้อมทั้งออกแรงดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย มันกระชากแขนผมอย่างแรง จนชนกับแผงอก

"ไม่เอาน่ามาสนุกด้วยกันหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ.."

"ปล่อย! ปล่อยกูสิวะพวกเหี้ย "

"เฮ้ยย! อย่าดิ้นสิวะ"มันบีบไหล่ผมแรงจนเจ็บแปลบไปถึงกระดูกเพราะมัวแต่เจ็บอยู่เลยไม่รู้ว่าไอ้หื่นอีกคนมันพยายามดึงเสื้อผมจนกระดุมขาด

"ไม่นะ ออกไป อึก..ไอ้เหี้ย"ผมร้องออกมาเสียงดังเผื่อจะมีใครผ่านมาช่วย ผมสู้แรงมันไม่ไหวจริงๆ

มันพุ่งหน้าเข้ามาซุกแถวๆ ซอกคอผมรู้สึกเจ็บแปลบ

"ฮึก!! ไม่..ไอ้เหี้ย ปล่อยกู!" ไม่ไหวแล้ว น่ารังเกียจเกินไป น่าขยะแขยง

"ฮือ ใครก็ได้ช่วยด้วย! ขอร้อง ช่วยด้วย!”

ได้โปรด ตอนนี้ในหัวผมคิดแค่อยากให้มีใครสักคนผ่านมาทางนี้

ตุบ

เหมือนสวรรค์ยังเห็นใจผมอยู่ ร่างของไอ้โรคจิตนั่นกระเด็นไปอยู่ที่พื้นเพราะใครสักคนที่ช่วยผมไว้

"อึก..ขอบคุณครับ"

"ไม่เป็นไรนะ"คนที่ช่วยผม..คือพี่ชาน

"ฮึก..อึก..."

"ไปพี่ไปส่ง"พี่ชานว่าพร้อมจับมือผมออกมาจากห้องน้ำ แล้วเราก็แยกกันพี่เขาอาสาจะไปส่ง แต่ผมบอกว่าไม่เป็นไร พอออกมาผมเจอพี่เพลิงยืนสูบบุหรี่อยู่สายตาของเขา "น่ากลัว"

อีกฝ่ายเดินตรงเข้ามาที่ผม

"กลับ!! อย่ามัวแต่แรด"อีกฝ่ายพูดดังนั้นก่อนจะกระชากแขนผมให้เดินไปตามแรง

"...."

เมื่อเห็นผมไม่ตอบเขาหยุดเดิน มองหน้าผมจนสายตามาหยุดอยู่ที่บริเวณคอ

"รอยนั่น ใครทำ"

"อึก..”

"ตอบ!! "พี่มันตวาดลั่น จนการ์ดเดินเข้ามา

"มีอะไรหรือเปล่าคับคุณเพลิง"

"ออกไป อย่าเสือก"

"ใครทำก็เรื่องของต้า พี่จะยุ่งทำไม"ผมตอบอย่างถือดี

พี่เพลิงบีบข้อมือผมแน่น

"ไอ้เหี้ยที่ไหนมันทำ!"

"อ้ะ ตะ ต้าเจ็บนะ!"

"เจ็บก็ตอบกู มึงไปร่านที่ไหนมา"

เพี๊ยะ

ผมตบพี่เพลิงอย่างแรง มันจะดูถูกกันเดินไปแล้วนะ

"ใคร..." พี่เพลิงไม่สนใจแรงตบสักนิด

"อึก..วะว่าไงนะ"

"กูถามว่ารอยที่คอมึง ไอ้เวรตัวไหนมันเป็นคนทำ!"

"ไม่ตอบใช่มั้ย งั้นมานี่"

"ฮึก ปล่อย! จะพาต้าไปไหน"

"กูจะบอกอะไรมึงให้นะต้า ถ้าคิดจะชอบกูแล้วแค่รอยเล็บไม่ว่าใครก็ตามที่บังอาจมาสร้างไว้บนตัวมึง ไม่ใช่แค่มันที่จะตาย"

"มึงเองก็เหมือนกัน!! "

พูดจบพี่มันก็ลากผมออกไปจากหน้าคลับทันทีผมรู้ได้เลยว่าพี่เพลิงกำลังโกรธมาก ทำไมกันล่ะ..

"อึก...จะพาต้าไปไหน"

"......"พี่เพลิงไม่ยอมตอบแต่กับกระชากแขนผมให้เดินไปตามแรงเร็วกว่าเดิม

"ขึ้นรถ" อีกฝ่ายพูดขึ้นเมื่อลากผมมาถึงที่รถคันโปรดพี่มัน รถที่พี่มันบอกว่าผมจะไม่มีวันได้นั่งรถคันนี้ เพราะผมมันน่าเกลียด อีกฝ่ายพูดทุกครั้งที่ผมขอให้ไปส่ง

"ไม่! จะพะ...พาต้าไปไหน แล้วรถต้าล่ะ"

ผมพูดติดขัดเพราะสายตาของพี่มันเปลี่ยนไป สายตาพี่มันกำลังเตือนผมว่า อย่าให้เขาทนไม่ไหว

"กูบอกให้มึงขึ้นไป!! "

"กูบอกให้มึงขึ้นไป!! "

พูดจบอีกฝ่านก็ผลักผมเข้าไปในรถ

ระหว่างทางพี่เพลิงไม่พูดอะไรเลยขับออกไปด้วยความเร็ว เร็วมากจนผมหลับตาไม่กล้ามองถนนด้วยซ้ำ

ทำไมนะ ทำไมต้องทำเหมือนหวงผมด้วย ทำไมล่ะ

ผมไม่เข้าใจว่าเขาคิดยังไงกับผมแน่

"ลงมานี่ "

อีกฝ่ายกระชากแขนผมเข้าไปในคอนโดของเขา ตอนนี้ผมแขนแสบไปหมดมันคงแดงมากแน่ๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***