|~The Witch'S Home For All~|
ep. 3ลูกต่างเผ่า
ณ ป่าทางเหนือของหมู่บ้าน… กลิ่นดินเปียกกับเสียงนกป่าดังก้องไปทั่วบริเวณ
อากาศเย็นในยามเช้าปะทะใบหน้าเบาๆ ขณะแม่มดสาวเดินผ่านแนวไม้ใหญ่ เสียงใบไม้ร่วงและกลิ่นชื้นของมอสเกาะตามลำต้นบอกว่าเมื่อคืนฝนเพิ่งตก
เอวาน่า:แม่มด
ไม่เห็นมีร่องรอยมอนสเตอร์เลย... หรือว่าเดินผ่านไปแล้ว?
ทันใดนั้น เสียง แกร่กกก... ดังขึ้นจากพุ่มไม้ข้างทาง เธอชะงัก เท้าข้างหนึ่งยังคงค้างกลางอากาศ
เอวาน่า:แม่มด
ใครอยู่ตรงนั้น?...
พุ่มไม้สั่นไหวเบาๆ ก่อนจะมีเงาเล็กๆ เผ่นพรวดออกมา วิ่งหนีเข้าไปในพุ่มอีกด้านอย่างรวดเร็ว
ไม่รอช้า เธอรีบวิ่งตามไป แต่ก็ใช้พลังเวทเพียงเล็กน้อยสร้างม่านลมเบาๆ เพื่อหยุดการเคลื่อนไหวโดยไม่ทำร้ายเงานั้น
เอวาน่า:แม่มด
หยุดก่อน! ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก!
เมื่อม่านลมหายไป เธอก็เห็นเด็กชายตัวเล็กๆ สวมเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง ผิวเปื้อนฝุ่น ผมยาวยุ่งสีเทาน้ำตาลมีหูหมาป่าตั้งขึ้นอยู่บนหัว หางขดงอแนบลำตัวอย่างระแวดระวัง ดวงตาสีทองสั่นระริก
เอวาน่า:แม่มด
ไม่ทำจ้ะ ไม่ต้องกลัวนะ ฉันชื่อเอวาน่า
เอวาน่า:แม่มด
เป็นแม่มดที่อยู่แถวนี้ แล้วหนูชื่ออะไรเหรอ?
เด็กชายลังเล ก่อนจะตอบเสียงเบาๆ
ลีออน:หมาป่า+ลูกบุญธรรม
ลีออน
เอวาน่า:แม่มด
ลีออนจ๋า หนูมาคนเดียวเหรอ?
ลีออน:หมาป่า+ลูกบุญธรรม
//พยักหน้า
ลีออน:หมาป่า+ลูกบุญธรรม
แม่กับพี่... ถูกพวกนักล่าจับไปหมดแล้ว…
คำพูดนั้นทำให้หัวใจแม่มดสั่นไหว เธอไม่พูดอะไร เพียงยื่นมือออกไปอย่างช้าๆ
เอวาน่า:แม่มด
มาเถอะ กลับบ้านกับฉันนะ
เอวาน่า:แม่มด
ฉันมีพายอุ่นๆ และเตาผิงอุ่นๆ อยู่ที่บ้าน...
ลีออน:หมาป่า+ลูกบุญธรรม
ผมหิว…
เอวาน่า:แม่มด
งั้นไปกันเลยนะจ๊ะ
หลังจากนั้นไม่ถึงสิบนาที พวกเขาก็มาถึงบ้านไม้หลังเล็กที่อบอุ่นนอกหมู่บ้าน
ลีออน:หมาป่า+ลูกบุญธรรม
ที่นี่...หอมจัง...//ตาโต
เอวาน่า:แม่มด
เพราะฉันอบพายไว้ไงจ๊ะ วันนี้พิเศษนะ เป็นพายแอปเปิ้ลผสมน้ำผึ้งป่า
เธอเปิดประตูให้ลีออนเข้าไปข้างใน ซึ่งภายในอบอวลไปด้วยกลิ่นอบเชย พื้นบ้านสะอาดเรียบร้อย เตาผิงเล็กๆ ถูกจุดไว้รอแล้ว
ลีออน:หมาป่า+ลูกบุญธรรม
ผม... ผมนั่งตรงนี้ได้ไหม…
เอวาน่า:แม่มด
ตรงไหนก็ได้เลย
เอวาน่า:แม่มด
นี่จ้ะ น้ำอุ่นกับพาย ลองกินดูนะ
เด็กชายค่อยๆ ยกพายขึ้นมากัดคำเล็กๆ ดวงตาที่เคยหลบหน้าตลอดเริ่มสั่นระริกขึ้นมาเล็กน้อย
ลีออน:หมาป่า+ลูกบุญธรรม
อร่อย...มาก…//เสียงสั่น
เอวาน่า:แม่มด
ถ้าชอบ ฉันจะทำให้ทุกวันเลยนะ
ลีออนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกระซิบออกมาเสียงเบา
ลีออน:หมาป่า+ลูกบุญธรรม
ผม...ไม่มีใครแล้ว
เอวาน่า:แม่มด
//วางมือลงบนศีรษะเด็กชาย
เอวาน่า:แม่มด
ตอนนี้มีฉันแล้วนะ... ลีออนจะไม่ต้องอยู่คนเดียวอีกต่อไป
เอวาน่า:แม่มด
เดียวฉันจะเป็นแม่ให้เอง
เธอพูดพร้อมลูบผมนุ่มๆ ของเคย์อย่างแผ่วเบา เด็กชายเม้มปากแน่น ก่อนจะซบหน้าลงกับตักของแม่มดอย่างไม่รู้ตัว น้ำตาหยดแรกไหลเงียบๆ
ลีออน:หมาป่า+ลูกบุญธรรม
แม่...//เสียงเบาแถบจะไม่ได้ยิน
แม่มดเพียงลูบหัวเขาเงียบๆ พลางพึมพำเวทเบาๆ ให้ความอบอุ่นแผ่ผ่านบ้านหลังน้อยแห่งนี้
วันนั้น... เด็กชายเผ่าหมาป่าผู้โดดเดี่ยว
ได้กลายเป็น “ลูกชาย” ของแม่มดต่างโลก
Comments