คุณหมอใจร้ายกับนายติงต๊อง
ความเข้าใจที่เริ่มต้น
สถานที่: ห้องตรวจในโรงพยาบาล
หมอวินนั่งที่โต๊ะทำงานของเขา กำลังกรอกข้อมูลในเอกสารอย่างขมักเขม้น ท่าทางเคร่งขรึมและมุ่งมั่นในงานที่ทำ แต่แล้วเสียงเคาะประตูดังขึ้น
หมอวิน (พระเอก)
(ยกมือขึ้นและพูดเสียงเรียบ)
"เข้ามา"
ติณณ์ (นายเอก)
(เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางสดใสร่าเริงเหมือนเดิม, นั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามหมอวิน)
"คุณหมอครับ ผมกลับมารับยาตามที่หมอสั่งแล้วนะครับ"
หมอวิน (พระเอก)
(มองไปที่ติณณ์ด้วยสายตาที่จริงจัง)
"ก็แค่ยาตามใบสั่ง ไม่เห็นต้องมาแสดงตัว"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มกว้างและหยิบกระเป๋าออกจากตัว)
"แหม หมอใจร้ายแบบนี้ จะให้ผมไม่มาได้ยังไงครับ นี่ก็มาเยี่ยมหมอด้วยนะ!"
หมอวิน (พระเอก)
(หันไปมองอย่างไม่ค่อยยิ้ม)
"ไม่ต้องมาเยี่ยม ฉันไม่ได้ต้องการให้ใครมาเยี่ยม
ติณณ์ (นายเอก)
(ทำท่าทางเหมือนสงสัย ก่อนจะทำเสียงสูง)
"ไม่อยากให้ผมมาหรือครับ? ผมก็น่ารักขนาดนี้"
หมอวิน (พระเอก)
(ส่ายหัวเล็กน้อย, แต่มุมปากเริ่มยิ้มเล็กน้อย)
"คุณก็ไม่เหมือนคนอื่นนั่นแหละ"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มกว้าง)
"แน่สิครับ ผมเป็นคนที่พิเศษ ถ้าคุณหมอไม่ชอบผม คงไม่มีใครชอบได้อีกแล้วล่ะ"
หมอวิน (พระเอก)
(จ้องไปที่ติณณ์ในเงียบๆ ก่อนจะหยิบแฟ้มและเริ่มพูด)
"มาที่นี่เพื่อเอายามาก็พอแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องมาทำตัวตลกๆ กับผม"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มและพูดเสียงสดใส)
"แหม ก็แค่ทำให้หมอขำหน่อยๆ อย่าเครียดเกินไปนะครับ"
หมอวิน (พระเอก)
(หันไปมองและถอนหายใจ)
"คุณทำแบบนี้ทุกวันหรือเปล่า?"
ติณณ์ (นายเอก)
"ก็ไม่ทุกวันหรอกครับ แค่วันนี้ต้องการให้หมอได้หัวเราะบ้าง"
หมอวิน (พระเอก)
(ขมวดคิ้ว, มองหน้าเขา)
"หัวเราะกับเรื่องนี้ไม่ได้หรอกครับ"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มอีกครั้ง)
"ใครจะรู้หมอ อาจจะขำก็ได้"
หมอวิน (พระเอก)
(จ้องเขานิ่งๆ สักพัก)
"จริงๆ แล้ว คุณเป็นใครกันแน่?"
ติณณ์ (นายเอก)
(ยิ้มตอบ)
"แค่คนที่คุณหมอคอยช่วยเหลืออยู่ไงครับ... พิเศษใช่ไหมล่ะ?"
หมอวินนั่งเงียบๆ คิดทบทวนถึงคำพูดของติณณ์ แม้จะทำตัวกวนประสาท แต่กลับมีอะไรบางอย่างที่ทำให้หมอวินรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ควรจะได้เรียนรู้จากเขา
หมอวิน (พระเอก)
(พูดเสียงเบาแต่หนักแน่น)
"ยังไงก็ตาม คุณต้องระวังตัวให้ดี อย่าทำอะไรบ้าบอไป"
ติณณ์ (นายเอก)
(พยักหน้าอย่างขำๆ)
"ได้ครับหมอ เดี๋ยวผมก็จะระวังตัวเอง!"
Comments