ลั่วชิง ep. 2

╭∩╮เป็นเเค่เรื่องสมมุติที่สร้างขึ้นไม่มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงแต่อย่างใด..╭∩╮

..เพิ่มเติม.. / หรือ + เเละ .... เงียบ - โดนพูดตัด (...) ความคิดในใจ เช่น (คนอ่านน่ารักจัง) ~ เสียงลากยาว ☺ สีหน้า

. .

≧ฐานหน่วยองครักษ์ลับของพระเอก≦

เพิ่มเติม:ขั้นในหน่วยองครักษ์ (มีเเต่สตรีเท่านั้นที่เข้าร่วมได้) 1.ขั้นสูงสุด/มีความสามารถมาก - จื่อ (ชุดม่วง,มี4คนในตำเเหน่ง) 2.ขั้นกลาง/มีความสามารถขั้นกลาง - ลุ้ย (ชุดเขียว,มีได้ไม่เกิน50คนในตำเเหน่ง) 3.ขั้นดี/มีความสามารถพอดี - ไป๋ (ชุดขาว,มีได้หลายคนในตำเเหน่ง)

ฉางอิ๋น :องครักษ์

นายท่าน..ข้าฉางอิ๋นขั้นจื่อ ขอเข้าพบนายท่าน//🙇‍♀

จางหลิงกง :พระเอก🎲

ว่ามา..//อ่านตำราด้วยท่าทีเย็นชา

ฉางอิ๋น :องครักษ์

ข้าได้สืบพบนายน้อยเเล้วเจ้าค่ะ

จางหลิงกง :พระเอก🎲

ที่ไหน..?//วางตำราลงเริ่มสนใจที่หญิงสาวพูด

ฉางอิ๋น :องครักษ์

ข้าให้คนไปสืบมา จริงๆเเล้วนายท่านรองยังมีชีวิตอยู่เจ้าค่ะ!

จางหลิงกง :พระเอก🎲

//ลุกพรวดขึ้น

ฉางอิ๋น :องครักษ์

นี่เจ้าค่ะข้อมูลของนายน้อย//ยื่นกระดาษให้

จางหลิงกง :พระเอก🎲

อืม..//หยิบมาอ่านดู

ฉางอิ๋น :องครักษ์

//🙇‍♀นั่งลุ้นกับคำที่อีกฝ่ายจะพูดต่อไป

จางหลิงกง :พระเอก🎲

ทำดีมาก...! เจ้าสามารถไม่ต้องมาพบข้าได้2เดือน กลับไปใช้เวลากับครอบครัวให้ดีหละ

ฉางอิ๋น :องครักษ์

ขอบคุณนายท่านที่เข้าใจ//ยิ้มอย่างดีใจ

จางหลิงกง :พระเอก🎲

เจ้าไปได้เเล้ว..

ฉางอิ๋น :องครักษ์

เจ้าค่ะ...//เดินออกไป

จางหลิงกง :พระเอก🎲

(น้องพี่ ในที่สุดข้าก็พบเจ้า เจ้ายังมีชีวิตอยู่จริงด้วย..ข้าจะพาเจ้ากลับไปเเก้เเค้นให้ท่านเเม่ด้วยมือของเรา)

. .

~\จวนสกุลจาง/~

อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭

ท่านพี่~เจ้าคะ//น้ำเสียงออดอ้อน+เกาะเเขนสามี

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

ภรรยารัก..เจ้าต้องการอยากได้สิ่งใดกัน

อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭

อาเช่อของเราใกล้จะสอบเข้าสำนักศึกษาเเล้วข้าไม่อยากให้เขาอยู่เเต่ในห้องตำรามากเกินไป..ท่าน~พอจะอนุญาตให้เขาออกไปเที่ยวเล่นได้หรือไม่

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

เขานะ..วันๆมีเเต่จะออกไปเที่ยวเล่นหากสอบเข้าสำนักไม่ได้-

อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭

ท่านพี่~..เถอะน่าาข้ากลัวลูกของเราจะเครียดมากจนเกินไป

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

ก็ได้ๆ

v_v

บ่าวในเรือน : นายท่าน ฮูหยิน!!!

อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭

เสียงดังโวยวายเจ้าจะให้ข้าตกใจตายรึไง!!

v_v

บ่าวในเรือน : ไม่ใช่ขอรับ! ค..คุณชายใหญ่กลับมาเเล้วขอรับ

อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭

ห๊ะ!!!..?

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

เจ้าลูกคนนี้ออกจากบ้านไปเกือบ10ปีจะกลับมาทำไมกัน!

จางหลิงกง :พระเอก🎲

คารวะท่านพ่อ..เเม่เล็ก//🙇‍♂

อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭

นี่คืออาหลิงจริงหรือ..โตมาสง่าผ่าเผยยิ่งนัก//เปลี่ยนสีหน้าทันที

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

เจ้าลูกไม่รักดีข้ายังคิดว่าเจ้าตายไปเเล้วเสียอีก!!

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

เกือบ10ปีไม่กลับบ้านเจ้าคิดว่าไม่มีบ้านให้กลับหรืออย่างไร!!

อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭

ท่านพี่~..อาหลิงคงจะไปศึกษาร่ำเรียนมาท่านอย่าได้โมโหเขาเลย

จางหลิงกง :พระเอก🎲

ข้ามีของขวัญพบหน้ามาให้พวกท่านด้วยนะขอรับ//😄

คนใช้ยกหีบเข้ามา ข้างในเต็มไปด้วยเครื่องประดับเเละเงินทองมากมาย

จางหลิงกง :พระเอก🎲

ของพวกนี้...ตอบเเทนที่ข้าไม่ได้อยู่ดูเเลพวกท่าน

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

นี่มัน!...ทอง!...ทอง จริงๆด้วย//รีบวิ่งมาดูของในกล่อง

จางหลิงกง :พระเอก🎲

ขอรับ//😄

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

ดีมากเจ้าลูกชาย!//ตบไหล่ชายหนุ่ม+หัวเราะดีใจ

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

ใครก็ได้!...ไปจัดเรือนให้คุณชายใหญ่หน่อย!!//ตะโกนบอกคนรับใช้

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

เเล้วก็...ข้าจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับเจ้ากลับบ้านอีก3วันข้างหน้า//😆

อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭

ข้าจะรับผิดชอบงานนี้เองเจ้าค่ะ..//😊

จางหลิงกง :พระเอก🎲

เเล้ว...น้องรองหละขอรับ

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

เอ่อ..เอิ่ม...//อ้ำอึ้ง

อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭

เป็นข้าเองที่ดูเเลน้องเจ้าไม่ดี เขาหนะจากไปเเล้วหละ//เเกล้งทำเป็นเศร้า

จางหลิงกง :พระเอก🎲

เป็นไปได้อย่างไรหละ...ก่อนมาข้าเหมือนจะเห็นคนที่คล้ายน้องรองอยู่เเถวหมู่บ้านชนบทนะ ข้าได้เข้าไปทักทายพบว่านั่นคือน้องรองของข้าจริงเเล้วยังบอกอีกว่าเขาเเค่ออกมาเที่ยวเล่น //พูดลองเชิงอีกฝ่าย

จางลู่ตง :พ่อพระเอก🏺

เเม่เล็กเจ้าก็เเค่ล้อเล่นหนะ//หัวเราะกลบเกลื่อน

อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭

อีกไม่กี่วันน้องรองเจ้าก็จะกลับมา...เจ้าไปพักก่อนเถอะ//เเสร้งยิ้ม

จางหลิงกง :พระเอก🎲

อย่างนั้นข้าขอตัวไปพักก่อน..

อี้จิงเล่อ :ภรรยารอง🎭

เจ้าพาคุณชายใหญ่ไปเดินชมเรือนกับที่พักหน่อย//หันไปสั่งสาวใช้