“Kill Me If You Can” - Kill Me If You Can – ตอนที่ 4

(ฉาก: ร้านเค้กของเซลีน – คืนฝนตกหนัก)

(เสียงฝนกระทบหลังคาดังเป็นจังหวะ ลมพัดกระหน่ำจนหน้าต่างร้านสั่นสะเทือน ด้านในร้านเค้กเงียบสนิท มีเพียงแสงไฟสลัวจากโคมบนเคาน์เตอร์ เซลีนยืนพิงโต๊ะ จ้องมองถ้วยชาที่วางอยู่ตรงหน้า… แต่ความคิดของเธอไม่ได้อยู่ที่นี่!)

(ตั้งแต่กลับมาจากการพบกับคามิน หัวใจของเธอก็ไม่เคยสงบ… คำพูดของเขายังคงวนเวียนอยู่ในหัว!)

”‘ฉันสงสัยว่าคนที่จ้างเธอ… จริง ๆ แล้วต้องการฆ่าฉัน หรือแค่ต้องการกำจัดเธอ?’”

(เซลีนขมวดคิ้ว… นี่มันหมายความว่าอะไรกันแน่? คาเรน—คนที่จ้างเธอ เขากำลังปั่นหัวเธออยู่หรือเปล่า? หรือว่านี่เป็นแผนของคามินเพื่อทำให้เธอสับสน?)

(เธอยังคิดไม่ตก… แต่แล้ว เสียงกริ่งประตูร้านก็ดังขึ้น!)

(กริ๊ง…!)

(เซลีนเงยหน้าขึ้นทันที… ฝนยังตกหนัก ใครกันที่มาเวลานี้? เธอเอื้อมมือไปแตะปืนใต้เคาน์เตอร์อย่างสัญชาตญาณ ก่อนจะเดินไปเปิดประตู—แต่ทันทีที่บานประตูเปิดออก ลมฝนก็พัดเข้ามาปะทะหน้าเธอ! และชายที่ยืนอยู่ตรงนั้น… ทำให้เธอแทบหยุดหายใจ!)

คามิน

(ยืนพิงขอบประตู เปียกโชกไปทั้งตัว แต่ยังคงมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ประดับอยู่บนใบหน้า!) “ฉันบอกแล้วใช่ไหม… ถ้าเธอไม่มาหาฉัน ฉันจะเป็นฝ่ายมาหาเธอเอง?”

คามิน

(เซลีนกำหมัดแน่น…! เขามาถึงที่นี่ได้ยังไง?! แล้วทำไมถึงมาในสภาพแบบนี้?)

เซลีน

(เสียงแข็งขึ้นทันที) “คุณมาทำอะไรที่นี่?”

เซลีน

คามิน

(ก้าวเข้ามาในร้านหน้าตาเฉย พลางปิดประตูตามหลัง) “ฝนตกหนัก ฉันเลยมาหาที่พักชั่วคราว”

เซลีน

(จ้องเขาเขม็ง ก่อนจะพูดประชด) “หัวหน้ามาเฟียอันดับหนึ่ง แต่กลับมาตากฝนหน้าร้านเค้กเนี่ยนะ?”

คามิน

(หัวเราะในลำคอ ก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้เธอ ดวงตาคู่คมทอประกายอันตราย) “บางที… อาจจะไม่ใช่แค่เพราะฝนก็ได้นะ”

(เซลีนรู้สึกได้ว่าอุณหภูมิในร้านลดลง… หรือไม่ก็เป็นเพราะสายตาของเขาที่ทำให้เธอขนลุก! เธอรีบเบี่ยงตัวถอยหลัง ยังคงจับตาดูเขาอย่างระแวดระวัง)

เซลีน

(เสียงเย็นชา) “พูดตรง ๆ ดีกว่า… คุณต้องการอะไร?”

คามิน

(เอนตัวพิงเคาน์เตอร์ ช้อนตามองเธออย่างพิจารณา ก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำฝนออกจากเสื้อสูทของตัวเอง) “ฉันกำลังให้โอกาสเธอ… เปลี่ยนใจ”

(เซลีนชะงักไปครู่หนึ่ง… เปลี่ยนใจ? นี่หมายความว่า—!)

คามิน

(โน้มตัวเข้าใกล้เธอ กระซิบเสียงเบาแต่ทรงพลัง) “อย่าฆ่าฉันเลยเซลีน… แต่ถ้าเธออยากเล่นกับฉันจริง ๆ ล่ะก็—” (เขายกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์) “มาลองเป็นของฉันดูไหม?”

(หัวใจของเซลีนกระตุกวูบ!)

เซลีน

(กัดฟันแน่น ก่อนจะผลักเขาออก!) “คุณคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน?!”

คามิน

(หัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นยอมแพ้) “ใจเย็นสิ… ฉันไม่ได้หมายถึงแบบนั้นหรอกนะ” (เขาหยุดเว้นจังหวะ ก่อนจะพูดต่อ) “ฉันหมายถึง… มาอยู่ข้างฉันสิ เซลีน”

(เซลีนกำมือแน่น… คำพูดของเขาทำให้เธอสับสน! เขากำลังพยายามดึงเธอเข้ามาในโลกของเขา! แต่ทำไม? เขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่?!)

เซลีน

(เสียงแข็งขึ้น) “ฉันไม่มีทางทำงานให้คุณ!”

คามิน

(ยิ้มมุมปาก มองเธออย่างผู้ล่า) “งั้นเหรอ? เธอแน่ใจแล้วใช่ไหม?”

(เซลีนเม้มปากแน่น… และในจังหวะนั้นเอง!)

(ปัง!!! เสียงปืนดังขึ้นจากที่ไกล ๆ! กระสุนพุ่งทะลุหน้าต่างร้าน กระจกแตกกระจาย! เซลีนรีบพุ่งตัวไปหลบหลังเคาน์เตอร์ ขณะที่คามินเองก็ขยับตัวหลบอย่างรวดเร็ว!)

เซลีน

(ตะโกนออกมา!) “บ้าเอ๊ย! นี่มันอะไรกัน!?”

คามิน

(แสยะยิ้ม ก่อนจะหยิบปืนจากซองที่ขาออกมา เตรียมพร้อมสู้!) “ดูเหมือนว่า… ใครบางคนไม่อยากให้เราคุยกันต่อ”

(เซลีนหายใจแรง… นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?! ใครเป็นคนยิง? หรือว่าคนปริศนาคนนั้นเริ่มสงสัยว่าเธอจะทำงานไม่สำเร็จ?! แล้วเธอจะทำยังไงต่อไป—เมื่อเธอไม่ได้เป็นแค่ ‘นักฆ่า’ อีกต่อไปแล้ว… แต่กำลังกลายเป็น ‘เป้าหมาย’ เสียเอง!)

(ฉากจบลงที่สายตาของเซลีนและคามินสบกันกลางเงามืด เสียงฝนยังคงตกหนัก… แต่เกมนี้เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น!)

—

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ