Heartbeat In The Ruins:เสียงหัวใจเเห่งโลกที่ล่มสลาย
(ss.1)EP.4.5 The deserted town of Welson
หลังจากสำรวจอาคารเสบียง เร็กและอีวาตัดสินใจตั้งแคมป์ในซากตึกแห่งหนึ่ง
พวกเขาจุดกองไฟเล็กๆ ใช้เศษไม้และกระดาษที่หาได้จากอาคารร้าง เสียงไฟลุกไหม้แตกเป๊าะแป๊ะให้ความอบอุ่นท่ามกลางอากาศหนาวยามค่ำคืน
เร็ก
กูแม่งจะไม่ชินกับความเงียบแบบนี้เลยว่ะ
เร็กพูดพลางเคี้ยวอาหารกระป๋องที่รสชาติแทบไม่ได้เรื่อง
อีวา
เมืองร้างเเบบนี้มักจะไม่มีเสียง
อีวา
บางครั้ง… ความเงียบก็อันตรายยิ่งกว่าความวุ่นวาย
อีวากล่าวพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง
เร็ก
//มองอีวาก่อนที่จะถอนหายใจ
ในระหว่างที่พวกเขากำลังพัก
เร็กล้มตัวลงนอนใช้กระเป๋าเป้เป็นหมอน อีวานั่งอยู่ใกล้ๆ ดวงตาสีฟ้าเรืองแสงของเธอจับจ้องไปที่ถนนเบื้องล่าง
เธอสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง การเคลื่อนไหวที่แผ่วเบาเกินกว่ามนุษย์จะจับได้
อีวาลุกขึ้นทันที ดวงตาเปล่งแสงขึ้นเล็กน้อยขณะเธอสแกนสภาพแวดล้อมโดยรอบ
อีวา
เร็ก มีบางอย่างอยู่ข้างนอก
เร็กเด้งตัวลุกขึ้น คว้าปืนลูกซองขึ้นมาถือแน่น
เร็ก
ให้ตายสิ… นี่พวกหุ่นยนต์เวรอีกเเล้วเหรอ
อีวา
การเคลื่อนไหวแบบนี้ ไม่ใช่หุ่นยนต์
พวกเขาค่อยๆ เคลื่อนตัวไปที่หน้าต่างมืดสลัว มองลงไปยังถนนด้านล่าง เงามืดบางอย่างเคลื่อนผ่านไปตามซากรถและซากตึกที่พังลงมา
อีวา
ไม่แน่ใจ แต่พวกมันไม่ส่งเสียง และพวกมันเร็วมาก
เร็ก
เร็กสบถ ก่อนจะพุ่งไปคว้าปืนขึ้นมาประทับไหล่
เงาดำพุ่งเข้ามาจากหน้าต่างแตก รวดเร็วและไร้สุ้มเสียง เร็กเหนี่ยวไกทันที
กระสุนกระแทกมันจนร่างกระเด็นไปชนผนัง
เร็กเบิกตากว้างเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
แต่ร่างกายแห้งเหี่ยว ผิวหนังแตกลอกคล้ายศพที่กำลังเน่าเปื่อย ดวงตาขาวโพลนไร้แววชีวิต แต่มันยังขยับอยู่
อีวากล่าว ก่อนจะยกปืนพกขึ้นและยิงเข้าที่ศีรษะของมัน
สมองเเละดลือดสีดำกระจายเต็มพื้น
ร่างของมันกระตุกเล็กน้อยก่อนจะนิ่งสนิท
ทำให้เสียงอื่นๆ ดังขึ้นจากทั่วทั้งเมือง
？？？
//กำลังเดินตรงมาจากทุกทิศทาง
เสียงครวญครางต่ำๆ ดังขึ้นจากทุกทิศทาง
อีวา
พวกมันไม่ได้มีแค่ตัวเดียว
เร็กวิ่งไปที่หน้าต่าง มองออกไปยังถนนเบื้องล่าง เงาดำหลายสิบตัวเริ่มเคลื่อนที่ พวกมันกำลังพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
บ้าเอ๊ย! พวกเเม่งมากันเป็นฝูงเลย!
อีวา
ต้องออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้
อีวากล่าว ก่อนจะโยนกระเป๋าเสบียงให้เร็ก
พวกเขาพุ่งไปยังทางหนีไฟด้านหลัง ขณะที่เสียงฝีเท้าของพวกมันเริ่มดังขึ้นทุกที ประตูพังลงมา เงาดำกรูกันเข้ามาในอาคาร
เร็กกระโดดลงจากระเบียงชั้นสอง พลิกตัวกลิ้งไปกับพื้นก่อนจะลุกขึ้นทันที อีวาตามลงมาอย่างไร้ที่ติ พวกเขาวิ่งฝ่าตรอกแคบๆ ข้างตึก ขณะที่เสียงคร่ำครวญของพวกมันดังขึ้นตามหลัง
เร็ก
เฮ้ อีวา! พวกเเม่งเป็นบ้าอะไร!?
อีวา
ไม่แน่ใจ แต่พวกมันไม่ใช่หุ่นยนต์ ไม่ใช่มนุษย์ปกติ อาจจะเป็นผลกระทบจากกัมมันตภาพรังสี หรือการทดลองบางอย่าง
เร็ก
ให้ตายเหอะ! แล้วพวกเเม่งไล่กูมาทำไม!?
อีวา
บางที… พวกมันอาจจะหิว
เร็ก
ถ้าจะกินกูก็ต้องเหนื่อยหน่อยล่ะวะ!
พวกเขาวิ่งไปตามซากเมืองจนไปถึงสะพานขาด เร็กหันกลับไป เห็นฝูงสิ่งมีชีวิตประหลาดกรูกันเข้ามา
เร็กกัดฟันก่อนจะกระโดดข้ามสะพาน อีวาตามมาติดๆ พวกเขากลิ้งลงสู่ถนนด้านล่าง ทันทีที่ลุกขึ้น พวกเขารีบหนีต่อ
เงาดำนับสิบตัวหยุดอยู่ตรงขอบสะพานขาด พวกมันส่งเสียงขู่ต่ำๆ ก่อนจะค่อยๆ ถอยหายไปในเงามืด
หลังจากวิ่งออกจากเมืองได้ไกลพอ พวกเขาหยุดหอบหายใจอยู่ในซากอุโมงค์เก่า
เร็ก
ข้าแม่ง… เกลียดเมืองนี่ชิบหาย
อีวาสแกนพื้นที่รอบๆ ก่อนจะพูดขึ้น
อีวา
เราต้องออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด พวกมันอาจจะตามมา
ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินต่อ อีวาหยุดลง เธอจ้องไปที่ผนังอุโมงค์
มีตัวอักษรสีแดงขีดเขียนเอาไว้
"หนีไปซะ ก่อนที่มันจะตื่นขึ้น"
เร็กกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ ก่อนจะหันไปมองอีวา
เร็ก
เอาล่ะ… ตอนนี้กูเริ่มไม่อยากรู้แล้วว่าพวกเเม่งคืออะไร
อีวากล่าว ก่อนจะเดินนำไปข้างหน้า
เมืองเวลสันถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง แต่คำถามยังคงอยู่—เงาดำนั่นคืออะไรกันแน่?
และที่สำคัญกว่า… ใครกันที่เขียนข้อความเตือนนี้?
Comments