รอดไปด้วยกัน | Echoes Of Survival
ตอนที่ 17 วันที่โรงเรียนเวทมนตร์ล่มสลาย
วันที่โรงเรียนเวทมนตร์ล่มสลาย
เสียงประกาศจากลำโพงทั่วโรงเรียนดังขึ้น
ทว่ามันไม่ใช่เสียงของอาจารย์ใหญ่
ไม่ใช่เสียงของอาจารย์ที่เขาคุ้นเคย
แต่มันเป็นเสียงของบุคคลนิรนาม--
และเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
ตัวประกอบ3
📢นักเรียนทุกคน..
ตัวประกอบ3
📢ขอให้รีบออกจากอาคารโดยด่วน
ตัวประกอบ3
📢โรงเรียนเข้าสู่ภาวะฉุกเฉิน..
ตัวประกอบ3
📢ผู้ที่ยังอยู่ในอาคารมีความเสี่ยงสูง
ตัวประกอบ3
📢ขอให้หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับผู้ติดเชื้อ..
ตัวประกอบ3
📢อย่าเข้าใกล้..
ขาว
(ลานกว้างที่เคยเต็มไปด้วยนักเรียน)//ยืนนิ่งอยู่หน้าต่างห้องเรียน
ขาว
(ตอนนี้กลับมีเงาตะคุ่มๆ ของบางสิ่งเคลื่อนไหวไปมา)
ขาว
(เสียงกรีดร้องดังแว่วมาเป็นระยะ)
ขาว
(เสียงกระจกแตกกระจายไปทั่ว)
--นักเรียนและอาจารย์ติดเชื้อกันหมดแล้ว--
ขาว
(ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวของฉันไม่ใช่ตัวเอง)
ขาว
(แต่เป็นน้ำผึ้ง)//สองมือกำแน่น
ขาว
(ฉันควรรีบไปหาหรือเปล่า)
ขาว
(ไม่--ถ้าหากน้ำผึ้งติดเชื้อแล้ว.. )
ขาว
(ถ้าหากเธอกลายเป็นหนึ่งในพวกนั้น..)
ขาว
(ความคิดนั้นมันบีบคั้นหัวใจเกินไป)//รีบคว้ากระเป๋า
บรรยากาศเงียบเชียบผิดปกติ
บันไดปูพรมที่เคยสะอาดตอนนี้เต็มไปด้วยรอยเท้าเปื้อนเลือด
ขาว
(อย่าคิดมากเกินไป)//ยกมือขึ้นปิดหน้า
ขาว
(แค่ไปดูให้แน่ใจว่าเธอยังปลอดภัย)//หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกมาจากอก
ถ้าน้ำผึ้งเป็นหนึ่งในพวกนั้นแล้ว--
ถึงตอนนั้นนายก็จะต้องเลือก
ขาว
ฉันไม่อยากรู้คำตอบแล้ว..!
ความเงียบในอาคารแทบจะกลืนกินสติของเขาไป
ขาว
ถ้าห้องว่างเปล่าก็ยังดี..
ขาว
แต่ถ้า- //มองเข้าไปในห้อง
หนังสือหลายเล่มตกหล่นเกลื่อนพื้น
ผ้าม่านปลิวไสวจากลมที่พัดเข้ามาผ่านหน้าต่างที่เปิดค้างไว้
คราบเลือดแห้งกระจัดกระจายเป็นหย่อมๆ
ขาว
//สายตาสะดุดกับบางสิ่งบนโต๊ะข้างเตียง
ขาว
//ค่อยๆ เดินเข้าไปหยิบมันขึ้นมา
ขาว
(ฉันเคยเห็นน้ำผึ้งสวมมันตลอด)
ขาว
(ไม่เคยถอดเลยสักครั้ง)
ขาว
(แต่มันกลับถูกทิ้งไว้ที่นี่.. )//กำสร้อยข้อมือแน่น
หัวใจของเขาจมหายไปกับความเงียบงันของห้องนี้
30 นาทีต่อมา - จุดอพยพของโรงเรียน
เจ้าหน้าที่พิเศษจากภายนอกเข้ามาควบคุมสถานการณ์
นักเรียนที่ยังมีสติถูกคัดแยกและอพยพออกจากพื้นที่อย่างเร่งด่วน
ขาว
//ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไร้จุดหมาย
ขาว
//มือยังคงกำสร้อยข้อมือของน้ำผึ้งไว้แน่น
เขาแทบไม่สนใจว่าผู้คนรอบตัวจะพูดอะไร
ทหารพยายามซักถามข้อมูลจากเขา
อาจารย์ที่รอดชีวิตพยายามตรวจสอบว่ามีใครบ้างที่ไม่ได้อยู่ในรายชื่อ
ตัวประกอบ
ทหาร: นายมีใครให้ติดต่อไหม
ตัวประกอบ
พ่อแม่ ญาติพี่น้อง?
ตัวประกอบ
เราจะส่งตัวนายกลับบ้าน
ขาว
(สถานที่ที่ฉันไม่เคยรู้สึกว่าเป็นของตัวเอง)
แม้บ้านของขาวจะอยู่ใกล้โรงเรียน
แต่เขาตัดสินใจที่จะย้ายออกมาและเช่าหออยู่
เขาจึงถูกจัดรวมเข้ากับกลุ่มนักเรียนที่ไม่มีผู้ปกครองเข้ามารับ--
และพวกเขาทั้งหมดถูกส่งตัวไปที่เมืองเศรษฐี
Comments