รอดไปด้วยกัน | Echoes Of Survival
ตอนที่ 7 คืนที่ยาวนาน
ห้องพยาบาลในยามวิกาลเงียบสงัด
ขาว
แผลลึกกว่าที่คิดแฮะ.. //พึมพำกับตัวเองขณะค่อยๆ ใช้ผ้าพันแผลพันรอบข้อศอกที่ฉีกขาดออกจากแรงกระแทก
ขาว
//นั่งอยู่บนเตียงพยาบาล
ขาว
(แผลเริ่มชาแล้ว)//มือข้างหนึ่งกดผ้าพันแผลเข้ากับข้อศอกเบาๆ
ขาว
(แต่ร่างกายของฉันกลับยังรู้สึกอ่อนล้าจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้)//พยายามทำให้มือตัวเองนิ่ง
ผ้าพันแผลที่เปื้อนเลือดเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม
กลิ่นยาฆ่าเชื้อจางๆ ลอยอ้อยอิ่งในอากาศ
ขาว
(แม้จะไม่ได้เรียนเวทมนตร์รักษา แต่ฉันศึกษาหลักการแพทย์มากพอจะรู้วิธีดูแลตนเอง)
ขาว
(และฉันรู้ว่าการบาดเจ็บนี้จะทำให้ฉันลำบากไปอีกหลายวัน)
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
เจ็บมากไหม//พูดขึ้นจากนอกประตูห้องพยาบาล
ขาว
(ท่าทางของน้ำผึ้งยังดูเหมือนเดิม)
ขาว
(เรี่ยวแรงเต็มเปี่ยมและมีความมั่นใจอยู่เสมอ)
ขาว
(ผิดกับฉันที่ยังรู้สึกหนักอึ้งจากเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวัน)
ขาว
ไม่เท่าไหร่//ตอบเสียงเรียบ
ขาว
( ..แม้ฉันจะรู้ดีว่านั่นเป็นคำโกหก)
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
ให้ฉันช่วยนะ
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
//เดินเข้าห้องมานั่งลงข้างๆ
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
//แววตาของเธอไม่ได้เต็มไปด้วยความสงสารหรือเวทนา
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
//แต่ดูเหมือนจะเข้าใจทุกอย่างโดยไม่ต้องพูดออกมา
ขาว
เธอมาส่งฉันทำไม//ลังเลว่าจะให้น้ำผึ้งช่วยดีไหม
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
ไม่รู้สิ.. มันก็แค่.. //ยื่นมือไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลจากกล่องข้างเตียง
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
นายดูเหมือนต้องการใครสักคนอยู่ข้างๆ
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
แล้วก็ไม่อยากอยู่คนเดียวตอนนี้น่ะ
ขาว
แค่นั้นจริงๆ ?//น้ามตาไหล
มันเป็นการปลอบโยนที่เงียบงัน..
แต่ก็เพียงพอแล้วสำหรับค่ำคืนนี้
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
เอาจริงๆ นะ//โน้มตัวเข้ามาใกล้
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
นายทำแผลได้ดีกว่าที่ฉันคิดอีก
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
พื้นฐานของคนที่อยากเป็นหมอสินะ?//ยิ้มออกมา
ปล่อยให้ห้องพยาบาลมีเพียงเสียงลมหายใจของพวกเขา 2 คน
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
ใครจะไม่กลัวล่ะ?//ตอบเสียงเรียบ
ขาว
แต่ฉันไม่เห็นเธอเป็นแบบฉันเลย//หัวเราะแห้งๆ
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
พูดอะไรของนาย//ขมวดคิ้ว
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
นายเป็นคนเดียวที่ยังพยายามช่วยเพื่อนคนนั่น..
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
นั่นไม่ใช่สิ่งที่แย่เลยนะ
ขาว
(ฉันอยากจะเชื่อคำพูดนั้น)//เม้มปากแน่น
ขาว
(แต่ภาพของเพื่อนคนนั้นที่ถูกทิ้งไว้ยังติดตา)
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
นายนอนเถอะ
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
ฉันจะเฝ้าอยู่ตรงนี้เอง
ขาว
ไม่ต้องก็ได้//เงยหน้าขึ้นมองน้ำผึ้ง
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
(โกหก)
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
ก็ไม่ได้จะทำเพื่อนายหรอก
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
ฉันก็แค่ไม่อยากกลับไปนอนในหอพักตอนนี้
ขาว
(ฉันไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องตลกหรือเปล่า)//หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
ขาว
(แต่ก็รู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย)//ค่อยๆ เอนตัวลงนอนบนเตียงพยาบาล
ขาว
(น้ำผึ้งทำให้ฉันรู้ดีว่าอย่างน้อย.. )
ขาว
(คืนนี้ฉันก็ไม่ต้องอยู่คนเดียว)
สองสัปดาห์หลังจากเหตุการณ์
โรงเรียนเวทมนตร์ได้มีประกาศนัดประชุมเร่งด่วน
นักเรียนทุกคนได้รับคำสั่งให้เข้าหอประชุมทันทีหลังเลิกเรียน
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
//เดินเข้ามาพร้อมกับขาว
เสียงฮือฮาของนักเรียนคนอื่นดังไปทั่ว
บางคนตื่นเต้นที่ได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเจอมาก่อน
ตัวประกอบ2
พวกสัตว์กลายพันธุ์นั่นมันมาจากไหนกันแน่
ตัวประกอบ
ได้ยินว่าเมืองเศรษฐีส่งมาเพื่อโจมตีเมืองเวทมนตร์นะ
ตัวประกอบ2
จริงเรอะ?! ฉันรู้ว่า 2 เมืองนี้ไม่ถูกกัน แต่ไม่เคยคิดว่าจะถึงขั้นนั้นนะ?!!
น้ำผึ้ง-เพื่อนของขาว
อย่าคิดมากนะ//เหลือบมองขาว
ไม่นาน อาจารย์ใหญ่ก็ปรากฎตัวขึ้นบนเวที
เสียงพูดคุยในห้องเงียบลงในทันที
หัวหน้าตัวประกอบ
//กวาดตามองนักเรียนทั้งหมด
หัวหน้าตัวประกอบ
จากการสืบสวนและวิจัยของคณาจารย์//เสียงก้องกังวาน
หัวหน้าตัวประกอบ
การแพร่ระบาดของสัตว์กลายพันธุ์นี้.. มีต้นตอลึกกว่าที่เราคาดการณ์ไว้
บรรยากาศในห้องประชุมตึงเครียดขึ้นมาทันที
หัวหน้าตัวประกอบ
เราพบว่าไวรัสนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเอง และมันไม่ใช่สิ่งที่พวกเราเคยรู้จักมาก่อน..
นักเรียนหลายคนเริ่มหน้าซีด
หัวหน้าตัวประกอบ
ในตอนนี้ทางโรงเรียนยังไม่รู้ที่มาของไวรัสแน่ชัด
หัวหน้าตัวประกอบ
แต่เชื้อไวรัสนี้มีลักษณะคล้ายเชื้อโบราณที่เคยระบาดเมื่อหลายล้านปีมาแล้ว..
หัวหน้าตัวประกอบ
โดยนักวิจัยของโรงเรียนจะรีบทำการวิจัยเพิ่มเติมและแจ้งให้นักเรียนทราบโดยเร็วที่สุด
หัวหน้าตัวประกอบ
จากข้อมูลที่มีอยู่ในตอนนี้ พบว่าเชื้อนี้ติดต่อผ่านการสัมผัส และแพร่ระบาดไปสู่สัตว์อื่นได้อย่างรวดเร็ว
หัวหน้าตัวประกอบ
และนี่อาจเป็นจุดเริ่มต้นของหายนะครั้งใหม่
ตัวประกอบ2
หมายความว่าอะไรครับ?!//ยกมือถาม
ตัวประกอบ2
มันจะกลายเป็นโรคระบาดทั่วโลกไหมครับ//หวาดกลัว
หัวหน้าตัวประกอบ
..เรายังไม่สามรถสรุปได้//น้ำเสียงเรียบนิ่ง
หัวหน้าตัวประกอบ
แต่นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของบางสิ่งอย่างที่อาจเปลี่ยนแปลงโลกไปตลอดกาล
Comments