เกศยา. (1)

บ้านภริณภักดิ์

กลิ่นหอมฟุ้งทั่วบ้านควันไฟลอยออกมาจากครัว

หญิงสาวโขกน้ำพริกอย่างถึงเครื่อง

ผักลวกแกะสลักปราณีตวางเรียงราย

แกงรัญจวนน่าชวนชิม

เขียวหวานจานเด็ด

เกศยา

เดี๋ยวยกสำรับขึ้นตึกได้เลยนะจ๊ะป้า

เกศยา

ฉันถอดผ้ากันเปื้อนเสียก่อน

เกศยา

คุณพ่อคุณแม่มาเห็นจะโดนเอ็ดจนหูชาเป็นแน่

ค่ะคุณเกศเดี๋ยวป้าจะยกขึ้นไปให้นะคะคุณเกศรีบขึ้นไปเถอะค่ะ

เกศยา

ขอบคุณจ่ะ // ยิ้ม

หญิงสาวรีบสับเท้าวิ่งขึ้นตึกทางบันไดเล็กมุ่งหน้าเข้าห้องส่วนตัว

เปลี่ยนผ้าผ่อนทำผมเสียใหม่เดี๋ยวจะเหม็นกลิ่นควันจนโดนจับได้

ปียมล

มาแล้วค่าา // วิ่งมา

สาลิณีย์

ช้าๆอย่าวิ่งลูก

ปียมล

ค่า // เลื่อนเก้าอี้และนั่งลง

วรรณวี

ปากบอกค่าขาวิ่งไม่หยุด

ปียมล

พี่วีอ่ะ! // บึ้ง

ลินลภรรณ

แน่ะเราขี้แซวนะเดี๋ยวนี้ // มองไปทางวี

วรรณวี

ก็..-

วารริน

พอทั้งสามคนเลย

ทั้งสามสาวลากเสียงยาวตอบพี่คนรอง

วารริน

แล้วนี่พี่เกศยังไม่ลงมาอีกหรือคะ

เกศยา

มาแล้วจ่ะ // เดินมาข้างหลังและแตะที่ไหล่ของวารรินก่อนจะเดินไปนั่งที่

ทุกคนมาครบกันก่อนที่วารรินจะเป็นคนส่งสัญญาณให้แม่บ้านเริ่มตักข้าวลงจาน

สาลิณีย์

ลงมาช้าจังเลยลูกทำอะไรอยู่ละฮึ

เกศยา

ยัยทิพย์ส่งจดหมายมาน่ะค่ะ

เกศยา

ลูกเพิ่งเห็นเลยแกะอ่านจนลืมไปเลย

เกศยา

ขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องรอนะคะ // ยิ้มเจื่อน

สาลิณีย์

ไม่เป็นไรหรอกจ่ะกินข้าวเถอะลูก

ทุกคนต่างเริ่มรับประทานอาหาร

วารริน

อาหารพวกนี้ฝีมือพี่เกศใช่ไหมคะ // เอนตัวไปกระซิบเกศยา

เกศยา

// ทำมือชู่วที่ปาก

วารริน

// มองไปทางสามสาวที่เหลือ

ทั้งห้าคนยิ้มขึ้นมาพร้อมกันเพราะรู้กันดีว่าพี่สาวคนโตของพวกตนเป็นคนทำอาหารพวกนี้

เจ้าตัวเองก็รู้ว่าน้องๆต้องจำฝีมือของเธอได้

อรงค์ธร

วีเราเรียนจบแล้วจะทำอะไรต่อล่ะลูก

ผู้เป็นพ่อจากที่นั่งเงียบมานานก็เอ่ยปากพูดขึ้นบ้าง

วรรณวี

ยังไม่รู้เลยค่ะ

อรงค์ธร

ลอง..-

วรรณวี

ถ้าจะให้หนูไปบริหารงานต่อคุณพ่อหยุดคิดเลยนะคะ

วรรณวี

ไม่เอาล่ะค่ะ

อรงค์ธร

แต่…-

เกศยา

น้องยังเรียนไม่จบเลยนะคะคุณพ่อเหลือเวลาตั้งหลายปี

เกศยา

ให้วีคิดๆไปก่อนเถอะค่ะ // ตักแกงให้คนเป็นพ่อ

อรงค์ธร

พวกลูกนี่ปกป้องกันจริงๆ // ขำเบาๆ

มื้ออาหารดำเนินต่อด้วยความปกติ

-.-

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ