จีบนานแล้ว ไม่รับรักหน่อยหรอ....
การเชิญชวน
หลังจากที่ทั้งสามคนเล่นเกมกันจนรู้สึกสนุกสนาน บรรยากาศในห้องก็เริ่มผ่อนคลายขึ้น ความเงียบที่เคยมีเริ่มลดลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเสียงของพ่อแม่ของ ซัน และ สกาย ดังขึ้นจากห้องรับแขก
"ซัน, สกาย, เมฆหมอก! มากินข้าวกันเถอะ" เสียงพ่อของ ซัน ร้องเรียก
ทั้งสามคนลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินไปยังห้องรับประทานอาหาร ซึ่งมีอาหารหลากหลายวางเรียงอยู่บนโต๊ะ ดูเหมือนเป็นมื้อเย็นที่เตรียมไว้อย่างดี
นุนิว ( ม๊า ซัน / สกาย )
"มาเร็วๆ
แม่ของซัน กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ขณะที่ทำท่าทางเชิญให้เด็กๆ นั่งลงที่โต๊ะ
สกาย นั่งลงข้างพี่ชาย แล้วหันไปมอง เมฆหมอก ที่ยืนอยู่ยังคงนิ่งๆ
สกาย ( แฝดน้องตอนเด็ก )
"เมฆหมอก! มานั่งด้วยกันเถอะ" // เขาพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
เมฆหมอกพยักหน้ารับ แล้วเดินไปนั่งข้างๆ สกาย แต่ก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม ขณะที่ทุกคนเริ่มรับประทานอาหารกันอย่างเพลิดเพลิน
อาหารที่ถูกจัดเตรียมมาอย่างดีไม่เพียงแต่ทำให้ท้องอิ่ม แต่ยังทำให้บรรยากาศรอบตัวอบอุ่นมากขึ้น การได้ทานข้าวร่วมกันทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนครอบครัวเดียวกันมากขึ้น
ซี ( พ่อ ซัน/สกาย )
"อร่อยไหม?" // พ่อของซัน ถามขณะที่ยิ้มให้กับทั้งสามคน
สกาย ( แฝดน้องตอนเด็ก )
"อร่อยมากเลยครับ!" // สกาย ตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง
ซัน กินไปเงียบๆ แต่ก็มองดูทุกคนด้วยสายตาที่ดูอ่อนโยน พอเห็นว่าทุกคนทานอาหารอย่างมีความสุขก็รู้สึกพอใจ
เมื่อมื้อเย็นจบลง พ่อแม่ของซัน และ พ่อแม่ของเมฆหมอก ก็ได้เชิญเด็กๆ ให้อยู่ค้างที่บ้านในคืนนี้
นุนิว ( ม๊า ซัน / สกาย )
"วันนี้พวกนายค้างที่นี่เถอะ" // แม่ของเมฆหมอก พูดขึ้น
สกาย ( แฝดน้องตอนเด็ก )
"พรุ่งนี้เราจะได้เล่นด้วยกันอีก!" //สกาย ตอบด้วยความตื่นเต้น
เมฆหมอก มองไปที่ ซัน ที่ยังคงนิ่งอยู่ ขณะเดียวกัน ซัน ก็หันมามองเมฆหมอกแล้วพยักหน้ารับเบาๆ
ซัน ( แฝดพี่ตอนเด็ก )
ถ้าอยากค้างก็มาเถอะ
ซันพูดเสียงเบา แต่น้ำเสียงก็มีความอบอุ่นซ่อนอยู่
การเชิญชวนจากทุกคนทำให้บรรยากาศในคืนนี้เต็มไปด้วยความอบอุ่นและความสุข แม้ว่า เมฆหมอก จะยังคงนิ่งและไม่แสดงออกมากนัก แต่การได้อยู่ในบ้านของ ซัน และ สกาย ก็ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
บรรยากาศในบ้านเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและการพูดคุยกันอย่างมีความสุข พวกเขาทั้งสามคนยังคงเป็นเด็กๆ ที่น่ารักและเต็มไปด้วยความสดใส แม้จะมีความเงียบอยู่บ้าง แต่ก็เต็มไปด้วยการเชื่อมโยงที่ไม่ต้องใช้คำพูดมากมายค่ะ!
Comments