ค่ำคืนต้องมนต์ ปริศนาของพ่อ

ฉาก: บ้านขุน – หลังจากเงาปริศนาหายไป

ขุนยังคงนั่งนิ่ง ใจเต้นแรงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ส่วนพิมซบหน้ากับไหล่พี่ชาย ยังคงตัวสั่นเบา ๆ เดือนเดินไปปิดหน้าต่าง มองออกไปข้างนอกเพื่อตรวจสอบอะไรบางอย่าง

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

(เงยหน้ามองเดือน) เมื่อกี้มันคืออะไรกันแน่?

เดือน (ศศิน นวลคำ)

(ยังมองออกไปนอกหน้าต่าง) บางอย่างที่ไม่ควรอยู่ที่นี่…

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

(หรี่ตา) มันเกี่ยวกับพ่อฉันใช่ไหม?

เดือนหันกลับมามองขุนแวบหนึ่ง แต่ไม่ตอบทันที ขุนรู้ว่าเขากำลังชั่งใจว่าจะพูดแค่ไหน

พิม (พิมพ์จันทร์ วงศ์พรม)

(เสียงเบา) พี่ขุน…พ่อ…พ่อเคยบอกอะไรพี่ไหม?

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

(ขมวดคิ้ว) หมายความว่าไง?

พิมเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเม้มปากแน่น เหมือนกำลังลังเล

พิม (พิมพ์จันทร์ วงศ์พรม)

คือ…ก่อนที่พ่อจะเสีย พิมได้ยินพ่อคุยกับใครบางคนตอนกลางคืน

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

(เบิกตา) ใคร?

พิม (พิมพ์จันทร์ วงศ์พรม)

(ส่ายหน้า) พิมไม่รู้…ได้ยินแค่เสียงพ่อเหมือนกำลังอ้อนวอนขออะไรบางอย่าง

เดือน (ศศิน นวลคำ)

(เสียงเรียบ) ขอ…หรือคืน?

พิม (พิมพ์จันทร์ วงศ์พรม)

(ชะงัก) พิมไม่แน่ใจ แต่มันฟังดูเหมือน…พ่อพยายามแก้ไขอะไรบางอย่าง

ขุนกับเดือนสบตากัน มีบางอย่างผิดปกติไปมากกว่าที่คิดไว้

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

แล้วแกเงียบไว้ทำไมพิม? ทำไมไม่บอกพี่?

พิม (พิมพ์จันทร์ วงศ์พรม)

(เสียงสั่น) พิมกลัว…พิมไม่รู้ว่ามันคืออะไร

ขุนถอนหายใจหนัก ๆ ก่อนหันไปหาเดือน

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

เดือน…แกต้องบอกฉันแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เดือน (ศศิน นวลคำ)

(นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนตอบ) ฉันไม่รู้ทั้งหมดหรอก…แต่ที่แน่ ๆ พ่อแกเกี่ยวข้องกับของบางอย่างที่ไม่ควรแตะต้อง

ขุนกำมือแน่น พ่อของเขา…คนที่เขารู้จักมาตลอด ทำไมถึงไปเกี่ยวข้องกับเรื่องแบบนี้ได้?

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

ของที่ว่า…มันคืออะไร?

เดือน (ศศิน นวลคำ)

ฉันยังไม่แน่ใจ…แต่ฉันรู้ว่ามันยังอยู่ในหมู่บ้านนี้

พิม (พิมพ์จันทร์ วงศ์พรม)

(เสียงเบา) หรือว่ามันคือสิ่งที่เงานั่นพูดถึง…?

ขุนกับเดือนหันมองพิมทันที

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

เมื่อกี้มันพูดว่า 'คืนมันมา' ใช่ไหม?

พิม (พิมพ์จันทร์ วงศ์พรม)

(พยักหน้า) พิมว่า…พ่ออาจจะเป็นคนเอาของบางอย่างไป…แล้วตอนนี้มันกำลังกลับมาเอาคืน

ความเงียบเข้าปกคลุมห้อง

เดือน (ศศิน นวลคำ)

(เสียงเบา) ถ้าอย่างนั้น…เราต้องหามันให้เจอ ก่อนที่มันจะสายเกินไป

ฉาก: ค่ำคืน – ลานหน้าบ้านของขุน

หลังจากที่พิมเข้านอน ขุนกับเดือนมายืนอยู่ที่ลานหน้าบ้าน อากาศเย็นยะเยือกกว่าปกติ ท้องฟ้ามืดสนิทไร้แสงจันทร์ มีเพียงเสียงลมพัดผ่านต้นไม้เท่านั้น

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

เราจะเริ่มจากตรงไหน?

เดือน (ศศิน นวลคำ)

(มองรอบ ๆ) พ่อแกเคยเก็บของสำคัญไว้ที่ไหนบ้าง

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

(คิดครู่หนึ่ง) ถ้าเป็นของมีค่า พ่อจะเก็บไว้ในห้องเก็บของข้างล่าง

เดือน (ศศิน นวลคำ)

งั้นเริ่มจากที่นั่น

ขุนพยักหน้า ก่อนเดินนำไปยังห้องเก็บของใต้บันได เขาหยิบกุญแจมาไขประตู แล้วเปิดออกอย่างช้า ๆ

ภายในห้องมืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากไฟฉายในมือขุนส่องนำทาง ฝุ่นจับเต็มไปหมด บ่งบอกว่าไม่มีใครเข้ามานานแล้ว

ขุนกับเดือนเริ่มค้นของเก่า ๆ พลิกดูทีละชิ้น หวังว่าจะเจอบางอย่างที่เชื่อมโยงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

แต่แล้ว…สายตาของขุนก็สะดุดเข้ากับ 'กล่องไม้เก่า' ใบหนึ่งที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าขาว

เขาลากมันออกมา ปัดฝุ่นออก ก่อนสังเกตเห็นว่า…มันถูกปิดผนึกด้วยด้ายสีแดงและมีอักขระแปลก ๆ จารึกอยู่

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

(ขมวดคิ้ว) นี่มัน…

เดือน (ศศิน นวลคำ)

(เสียงเครียด) อย่าเพิ่งเปิด

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

(เงยหน้ามอง) ทำไม?

เดือน (ศศิน นวลคำ)

(จ้องกล่องนั้น) ฉันไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร…แต่ของที่ถูกปิดผนึกแบบนี้ ไม่มีอะไรธรรมดาหรอก

ขุนกลืนน้ำลาย เขารู้สึกได้ถึงความเย็นแปลก ๆ ที่แผ่ออกมาจากกล่องนั้น

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

แล้วเราจะทำไงกับมันดี?

เดือน (ศศิน นวลคำ)

(เงียบไปครู่หนึ่ง) พรุ่งนี้…เราไปหาคนที่อาจรู้เรื่องนี้

ขุน (กฤตภาส วงศ์พรม)

ใคร?

เดือน (ศศิน นวลคำ)

หลวงตาขจร

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ