ตอนที่ 1: จุดเริ่มต้นของแสงแดด

เช้าวันใหม่ทอแสงสีทองผ่านหน้าต่างอาคารเรียน เสียงนกร้องรับกับสายลมที่พัดผ่านต้นไม้ใหญ่ในสนามโรงเรียน แสงแดดอุ่น ๆ ส่องลงมาแตะพื้นสนามหญ้าที่เปียกชื้นจากหมอกบาง ๆ ของช่วงเช้า

ฟ้า นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ตามปกติ วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เธอเลือกมุมเงียบสงบนี้เป็นที่พักใจ สายตาคู่โตของเธอมองออกไปยังถนนหน้าโรงเรียน เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบ

เขามีผมสีดำยุ่งเหยิงในแบบที่ดูไม่ตั้งใจ ใบหน้าคมคายดูเคร่งขรึม และแววตาที่เหมือนกำลังปิดกั้นโลกทั้งใบไว้

“เด็กใหม่สินะ” ฟ้าพึมพำกับตัวเอง

เด็กหนุ่มเดินผ่านไปโดยไม่สนใจสายตาของใคร ฟ้ารู้สึกถึงความโดดเดี่ยวที่แผ่ออกมาจากตัวเขา มันทำให้เธออดไม่ได้ที่จะอยากเข้าไปทักทาย

---

ช่วงพักกลางวัน ฟ้าเห็นเด็กหนุ่มคนนั้นนั่งอยู่คนเดียวใต้ต้นไม้ในสนามโรงเรียน ห่างจากกลุ่มนักเรียนที่กำลังหัวเราะเฮฮากัน

เธอตัดสินใจเดินเข้าไปหา พร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร

“เฮ้ นายชื่ออะไรเหรอ?” ฟ้าเริ่มทัก

เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความระแวง

“…ธันย์” เขาตอบเสียงเรียบ

“ธันย์เหรอ? ชื่อนายฟังดูเท่ดีนะ” ฟ้าหัวเราะเบา ๆ “ฉันชื่อฟ้า ยินดีที่ได้รู้จัก”

“…อืม”

ฟ้าไม่ได้ท้อแท้กับท่าทางเย็นชาของธันย์ เธอนั่งลงข้าง ๆ เขาโดยไม่รอคำเชิญ

“นายเพิ่งย้ายมาเหรอ?”

“อืม”

“แล้วชอบโรงเรียนนี้ไหม?”

“…ยังไม่รู้”

ฟ้าหัวเราะเบา ๆ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวนายก็ชอบเองแหละ ที่นี่ฟ้าสวยนะ นายชอบมองฟ้าไหม?”

ธันย์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีครามที่ไร้เมฆ

“…ก็ดีนะ”

“ใช่ไหมล่ะ ฟ้าคิดว่าฟ้าบนนี้เหมือนเพื่อนที่อยู่กับเราเสมอ ไม่ว่าวันนั้นจะดีหรือร้าย”

ธันย์เงียบไป แต่ในใจกลับรู้สึกแปลกประหลาด คำพูดของฟ้าทำให้เขารู้สึกว่าท้องฟ้าไม่ได้ดูว่างเปล่าอย่างที่คิด

“งั้นนายก็มานั่งตรงนี้กับฟ้าบ่อย ๆ นะ”

“หืม?”

“เพราะฟ้าชอบมีเพื่อนนั่งมองฟ้าด้วยกันไง”

ธันย์แอบยิ้มมุมปากเล็ก ๆ โดยไม่รู้ตัว “นายเป็นคนแปลกดีนะ”

“ขอบคุณ ถือว่าเป็นคำชมนะ” ฟ้ายิ้มกว้าง

หลังจากนั่งคุยกันอยู่พักใหญ่ เสียงสัญญาณเตือนก่อนเริ่มเรียนก็ดังขึ้น ฟ้ายืนขึ้นปัดเศษใบไม้ที่ติดกระโปรงพลางยิ้มให้ธันย์

"ได้เวลาแยกย้ายแล้วล่ะ นายเรียนห้องไหนเหรอ?"

"ห้อง 5/3"

"อ้าว เหมือนฟ้าเลย แต่เดี๋ยวฟ้าต้องไปช่วยงานที่ห้องกิจกรรมน่ะ นายไปก่อนนะ แล้วเจอกันในห้อง"

ธันย์พยักหน้าเบา ๆ มองตามฟ้าที่วิ่งออกไปอย่างกระตือรือร้น

---

เมื่อมาถึงหน้าห้องเรียน 5/3 เสียงพูดคุยของเพื่อนร่วมชั้นดังเจื้อยแจ้ว ธันย์ก้าวเข้ามาอย่างเงียบ ๆ โดยไม่สนใจสายตาของคนรอบข้าง เขามองหาที่นั่งตรงริมหน้าต่างและตั้งใจจะหลีกเลี่ยงทุกบทสนทนาให้ได้มากที่สุด

แต่ยังไม่ทันได้นั่ง เสียงทักทายก็ดังขึ้นจากด้านข้าง

"เฮ้ นายเด็กใหม่ใช่ไหม?"

ธันย์หันไปมองต้นเสียง เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ดูสดใสเหมือนแสงแดดยามเช้า ผิวแทนสุขภาพดี ผมสีน้ำตาลเข้มยุ่งนิด ๆ แต่อยู่ในลุคที่ดูเป็นธรรมชาติ ดวงตาเป็นประกายอย่างมั่นใจ

"เราอาทิตย์นะ ยินดีต้อนรับ"

"...ธันย์"

"ธันย์เหรอ? ชื่อเท่ดีนะ นายย้ายมาจากไหนล่ะ?"

ธันย์ลังเลเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นสายตาจริงใจของอาทิตย์ก็ยอมตอบ "จากกรุงเทพฯ"

"อ้อ งั้นคงแปลกใหม่สำหรับนายสินะ ที่นี่เงียบกว่าเยอะ"

ธันย์พยักหน้าเบา ๆ

"ไม่ต้องเกร็งนะ เพื่อน ๆ ที่นี่โอเคมาก เดี๋ยวเราจะแนะนำให้รู้จักทุกคน"

"ไม่ต้องก็ได้..."

อาทิตย์หัวเราะ "นายดูเงียบ ๆ แฮะ ไม่เป็นไร เราจะค่อย ๆ ทำความรู้จักกันเอง"

---

เวลาผ่านไปจนถึงช่วงพักกลางวัน อาทิตย์ชวนธันย์ไปที่โรงอาหาร แม้ธันย์จะอยากปฏิเสธ แต่ก็รู้ว่าปฏิเสธอาทิตย์คงไม่ง่ายนัก

"ไปเถอะ นายจะได้รู้จักเพื่อน ๆ มากขึ้น"

"ฉันไม่ค่อยชอบคนเยอะ"

"งั้นนั่งกับเราก็ได้ ไม่ต้องสนใจคนอื่น"

ธันย์ถอนหายใจ แต่สุดท้ายก็เดินตามอาทิตย์ไป

ระหว่างทาง อาทิตย์ชวนคุยเรื่องนู่นเรื่องนี้ไม่หยุด ธันย์ที่ปกติไม่ชอบพูดคุยกับใครกลับรู้สึกว่าอาทิตย์เป็นคนที่มีพลังงานบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย

"นี่ธันย์ เราถามอะไรหน่อยสิ"

"อะไร?"

"นายเคยมองพระอาทิตย์ตอนตกดินหรือเปล่า?"

ธันย์ชะงักกับคำถามนั้น "ก็เคยมั้ง"

"เราว่ามันเจ๋งดีนะ มันเหมือนกับว่าถึงจะหมดวัน แต่พระอาทิตย์ก็ยังให้แสงสุดท้ายที่สวยงามเสมอ"

ธันย์ไม่ได้ตอบอะไร แต่คำพูดของอาทิตย์กลับสะกิดใจเขาอย่างประหลาด

---

เมื่อกลับมาที่ห้องเรียน ฟ้าก็เดินเข้ามาทักธันย์ด้วยรอยยิ้ม "เป็นยังไงบ้าง เจอเพื่อนใหม่หรือยัง?"

"เจอแล้ว"

อาทิตย์เดินตามมาสมทบพร้อมยิ้มกว้าง "เฮ้ ฟ้า รู้จักธันย์แล้วเหรอ?"

"รู้จักสิ ฟ้าคุยกับเขาก่อนใครเลย"

"เหรอ งั้นฟ้าเป็นเจ้าถิ่นสินะ" อาทิตย์หัวเราะ