บทที่ 1: กำเนิดจ้าวมาร

---

บทที่ 1: กำเนิดจ้าวมาร

เศษสวะไร้ค่า

ภายในลานฝึกยุทธ์ของสำนักวิถีฟ้า มุมมองที่หลงเทียนเห็นคือการฝึกฝนที่เต็มไปด้วยความทุ่มเทและพลัง แต่ในสายตาของคนอื่น เขากลับไม่ต่างจาก "เศษสวะ" ท่ามกลางศิษย์ที่มีทักษะการต่อสู้เหนือกว่าเขาหลายเท่า แม้เขาจะพยายามฝึกฝนอย่างหนัก แต่ในสำนักนี้ก็ยังมีแต่ความเย็นชาและการดูถูกเสมอ

"ถ้าจะมีที่ให้ยืน ก็ต้องทำให้ตัวเองมีคุณค่า!" หลงเทียนคิดในใจขณะมองไปที่กลุ่มศิษย์ระดับสูงที่กำลังฝึกฝนอย่างดุดัน

"นั่นไง หลงเทียนมาอีกแล้ว!" เสียงหัวเราะแสบแก้วดังขึ้นจากกลุ่มศิษย์ระดับกลาง เมื่อพวกเขามองเห็นหลงเทียนเดินไปที่มุมฝึกยุทธ์ของตนเอง

"แค่ฝึกพื้นฐานจะไปสู้ใครได้!" ไป่เฉิน หัวหน้ากลุ่มศิษย์ระดับกลางกล่าวด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย ขณะที่เขาเดินเข้าใกล้หลงเทียน

หลงเทียนไม่ได้พูดอะไร เขาแค่ยืนนิ่ง มองไปที่พื้นข้างหน้าและพยายามรวบรวมสมาธิในการฝึกฝน เขารู้ดีว่า การตอบโต้ไปด้วยคำพูดนั้นไร้ประโยชน์ ในโลกที่เต็มไปด้วยการแย่งชิงตำแหน่งและพลัง เขาจะต้องใช้พลังของตัวเองในการพิสูจน์ว่าเขาสามารถยืนอยู่ได้

"ทำไมไม่ฝึกอย่างอื่นบ้างล่ะ?" ไป่เฉินถามเสียงต่ำ ขณะที่เขายกเท้าและเตะไปที่เท้าของหลงเทียน

หลงเทียนทรุดตัวลง เขาไม่ตอบ เพียงแต่ยิ้มแห้ง ๆ จากนั้นลุกขึ้นอย่างช้า ๆ พร้อมกับท่าทางที่ไม่มีทีท่าว่าจะเสียขวัญ

"จะทำอะไรก็เรื่องของนาย แต่ถ้าพวกแกคิดว่าฉันจะยอมแพ้ง่าย ๆ นั่นแหละที่ผิด" หลงเทียนตอบไปอย่างเย็นชา พร้อมสายตาที่มั่นคง

---

เลือดของจ้าวมาร

กลับมาถึงที่พักเล็ก ๆ ของตัวเอง หลงเทียนเดินไปที่มุมหนึ่งในห้อง เขานั่งลงข้าง ๆ โต๊ะที่เต็มไปด้วยหนังสือและกระดาษที่เขียนอักขระโบราณต่าง ๆ เอื้อมมือไปหยิบแผ่นกระดาษที่มีอักขระลึกลับ เขาเริ่มคัดลอกอักขระเหล่านั้นลงบนกระดาษอย่างตั้งใจ

อักขระเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของการฝึกฝนของเขา พวกมันไม่ได้มาจากวิธีการฝึกยุทธ์ที่ศิษย์ทั่วไปใช้ แต่เป็นวิธีการที่เขาค้นพบจากเลือดของจ้าวมารในตัว

หลงเทียนรู้ดีว่าพลังในเลือดของเขานั้นไม่ใช่พลังที่สามารถแสดงออกมาได้ง่าย ๆ ไม่เช่นนั้นเขาคงจะถูกศัตรูตามล่ามากกว่านี้ ความสามารถที่แฝงอยู่ในตัวเขามีทั้งคุณค่าและอันตรายอย่างยิ่ง แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้มันสูญเปล่าได้

"บางที... มันอาจจะไม่ใช่การฝึกแบบทั่ว ๆ ไป แต่ถ้าฉันสามารถควบคุมมันได้ มันอาจจะทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้น" หลงเทียนพึมพำกับตัวเอง เขามองไปที่กระดาษที่เต็มไปด้วยสัญลักษณ์ต่าง ๆ ที่เขาทำขึ้นด้วยตัวเอง

---

การทดสอบแห่งความมืด

ในเช้าวันถัดมา หลงเทียนเดินไปที่สนามฝึกยุทธ์อีกครั้ง โดยในใจยังคงคิดถึงสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ ท่ามกลางการฝึกฝนและการประลองในสำนักวิถีฟ้า เขาก็รู้ดีว่าทุกสิ่งที่เขาทำล้วนมีความเสี่ยงอยู่ไม่น้อย

ไป่เฉินและกลุ่มของเขายืนอยู่ในมุมสนามฝึก หลงเทียนรู้สึกถึงสายตาของพวกเขาที่มองมา แม้จะพยายามแสร้งทำเป็นไม่สนใจ แต่หัวใจของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความแค้นที่ต้องการพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่าเขามีค่า

"มาฝึกกับพวกเราหน่อยไหม?" เสียงไป่เฉินเรียกขึ้น เสียงของเขามีความเจ้าเล่ห์และดูหมิ่นไม่หยุด

หลงเทียนยืนนิ่งอีกครั้ง แล้วตอบเสียงเรียบว่า "ถ้าอยากฝึกกับฉันก็มาทดสอบดูก็แล้วกัน"

ไป่เฉินหัวเราะ "อย่าหวังเลยว่าแกจะชนะได้ง่าย ๆ ฉันจะทำให้แกได้รู้ว่าความแตกต่างระหว่างคนธรรมดากับคนที่มีพลังจริง ๆ มันต่างกันแค่ไหน!"

การทดสอบเริ่มขึ้น ท่ามกลางความกดดันของการต่อสู้ที่หลงเทียนต้องเผชิญกับไป่เฉินและกลุ่มของเขา เขาเลือกที่จะใช้ทักษะการหลบหลีกและวางแผนแทนการต่อสู้โดยตรง หลงเทียนรู้ดีว่าเขาไม่มีทางชนะถ้าใช้พลังดิบ แต่ถ้าใช้สติปัญญาและความรอบคอบ เขาก็อาจจะสามารถพลิกเกมได้

---

(ต่อในบทที่ 2: การกลืนกินครั้งแรก)

---

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***