---

บทที่ 1: กำเนิดจ้าวมาร

เศษสวะไร้ค่า

ภายในลานฝึกยุทธ์ของสำนักวิถีฟ้า มุมมองที่หลงเทียนเห็นคือการฝึกฝนที่เต็มไปด้วยความทุ่มเทและพลัง แต่ในสายตาของคนอื่น เขากลับไม่ต่างจาก "เศษสวะ" ท่ามกลางศิษย์ที่มีทักษะการต่อสู้เหนือกว่าเขาหลายเท่า แม้เขาจะพยายามฝึกฝนอย่างหนัก แต่ในสำนักนี้ก็ยังมีแต่ความเย็นชาและการดูถูกเสมอ

"ถ้าจะมีที่ให้ยืน ก็ต้องทำให้ตัวเองมีคุณค่า!" หลงเทียนคิดในใจขณะมองไปที่กลุ่มศิษย์ระดับสูงที่กำลังฝึกฝนอย่างดุดัน

"นั่นไง หลงเทียนมาอีกแล้ว!" เสียงหัวเราะแสบแก้วดังขึ้นจากกลุ่มศิษย์ระดับกลาง เมื่อพวกเขามองเห็นหลงเทียนเดินไปที่มุมฝึกยุทธ์ของตนเอง

"แค่ฝึกพื้นฐานจะไปสู้ใครได้!" ไป่เฉิน หัวหน้ากลุ่มศิษย์ระดับกลางกล่าวด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย ขณะที่เขาเดินเข้าใกล้หลงเทียน

หลงเทียนไม่ได้พูดอะไร เขาแค่ยืนนิ่ง มองไปที่พื้นข้างหน้าและพยายามรวบรวมสมาธิในการฝึกฝน เขารู้ดีว่า การตอบโต้ไปด้วยคำพูดนั้นไร้ประโยชน์ ในโลกที่เต็มไปด้วยการแย่งชิงตำแหน่งและพลัง เขาจะต้องใช้พลังของตัวเองในการพิสูจน์ว่าเขาสามารถยืนอยู่ได้

"ทำไมไม่ฝึกอย่างอื่นบ้างล่ะ?" ไป่เฉินถามเสียงต่ำ ขณะที่เขายกเท้าและเตะไปที่เท้าของหลงเทียน

หลงเทียนทรุดตัวลง เขาไม่ตอบ เพียงแต่ยิ้มแห้ง ๆ จากนั้นลุกขึ้นอย่างช้า ๆ พร้อมกับท่าทางที่ไม่มีทีท่าว่าจะเสียขวัญ

"จะทำอะไรก็เรื่องของนาย แต่ถ้าพวกแกคิดว่าฉันจะยอมแพ้ง่าย ๆ นั่นแหละที่ผิด" หลงเทียนตอบไปอย่างเย็นชา พร้อมสายตาที่มั่นคง

---

เลือดของจ้าวมาร

กลับมาถึงที่พักเล็ก ๆ ของตัวเอง หลงเทียนเดินไปที่มุมหนึ่งในห้อง เขานั่งลงข้าง ๆ โต๊ะที่เต็มไปด้วยหนังสือและกระดาษที่เขียนอักขระโบราณต่าง ๆ เอื้อมมือไปหยิบแผ่นกระดาษที่มีอักขระลึกลับ เขาเริ่มคัดลอกอักขระเหล่านั้นลงบนกระดาษอย่างตั้งใจ

อักขระเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของการฝึกฝนของเขา พวกมันไม่ได้มาจากวิธีการฝึกยุทธ์ที่ศิษย์ทั่วไปใช้ แต่เป็นวิธีการที่เขาค้นพบจากเลือดของจ้าวมารในตัว

หลงเทียนรู้ดีว่าพลังในเลือดของเขานั้นไม่ใช่พลังที่สามารถแสดงออกมาได้ง่าย ๆ ไม่เช่นนั้นเขาคงจะถูกศัตรูตามล่ามากกว่านี้ ความสามารถที่แฝงอยู่ในตัวเขามีทั้งคุณค่าและอันตรายอย่างยิ่ง แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้มันสูญเปล่าได้

"บางที... มันอาจจะไม่ใช่การฝึกแบบทั่ว ๆ ไป แต่ถ้าฉันสามารถควบคุมมันได้ มันอาจจะทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้น" หลงเทียนพึมพำกับตัวเอง เขามองไปที่กระดาษที่เต็มไปด้วยสัญลักษณ์ต่าง ๆ ที่เขาทำขึ้นด้วยตัวเอง

---

การทดสอบแห่งความมืด

ในเช้าวันถัดมา หลงเทียนเดินไปที่สนามฝึกยุทธ์อีกครั้ง โดยในใจยังคงคิดถึงสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ ท่ามกลางการฝึกฝนและการประลองในสำนักวิถีฟ้า เขาก็รู้ดีว่าทุกสิ่งที่เขาทำล้วนมีความเสี่ยงอยู่ไม่น้อย

ไป่เฉินและกลุ่มของเขายืนอยู่ในมุมสนามฝึก หลงเทียนรู้สึกถึงสายตาของพวกเขาที่มองมา แม้จะพยายามแสร้งทำเป็นไม่สนใจ แต่หัวใจของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความแค้นที่ต้องการพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่าเขามีค่า

"มาฝึกกับพวกเราหน่อยไหม?" เสียงไป่เฉินเรียกขึ้น เสียงของเขามีความเจ้าเล่ห์และดูหมิ่นไม่หยุด

หลงเทียนยืนนิ่งอีกครั้ง แล้วตอบเสียงเรียบว่า "ถ้าอยากฝึกกับฉันก็มาทดสอบดูก็แล้วกัน"

ไป่เฉินหัวเราะ "อย่าหวังเลยว่าแกจะชนะได้ง่าย ๆ ฉันจะทำให้แกได้รู้ว่าความแตกต่างระหว่างคนธรรมดากับคนที่มีพลังจริง ๆ มันต่างกันแค่ไหน!"

การทดสอบเริ่มขึ้น ท่ามกลางความกดดันของการต่อสู้ที่หลงเทียนต้องเผชิญกับไป่เฉินและกลุ่มของเขา เขาเลือกที่จะใช้ทักษะการหลบหลีกและวางแผนแทนการต่อสู้โดยตรง หลงเทียนรู้ดีว่าเขาไม่มีทางชนะถ้าใช้พลังดิบ แต่ถ้าใช้สติปัญญาและความรอบคอบ เขาก็อาจจะสามารถพลิกเกมได้

---

(ต่อในบทที่ 2: การกลืนกินครั้งแรก)

---

บทที่ 2: การกลืนกินครั้งแรก

ไฟแห่งการทดสอบ

หลงเทียนยังคงยืนอยู่ในสนามฝึกยุทธ์ คำพูดของไป่เฉินยังคงดังก้องอยู่ในหู แม้ว่าเขาจะดูถูกหลงเทียนต่อหน้าเพื่อน ๆ แต่หัวใจของเขาก็ยังคงเผชิญหน้ากับความท้าทายที่หนักหน่วง

"เอาล่ะ ไป่เฉิน แกจะทำอะไรอีกล่ะ?" หลงเทียนถามเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความตั้งใจ

ไป่เฉินยิ้มกรุ้มกริ่ม พร้อมกับยกมือขึ้นสูง ท่าทางของเขามั่นใจอย่างยิ่ง "วันนี้แกจะได้รู้ว่าอะไรคือขอบเขตของคนที่มีพลังจริง!" แล้วเขาก็เริ่มใช้พลังฝึกของตัวเอง

ทันใดนั้น ร่างของไป่เฉินก็ลุกเป็นไฟอย่างรวดเร็ว พลังไฟที่ลุกโชติช่วงทำให้สนามฝึกคลาคล่ำไปด้วยความร้อนจนหลงเทียนรู้สึกถึงความเสี่ยงที่แอบแฝงอยู่ในนั้น

"พลังไฟแห่งวิญญาณไฟ สัมผัสแห่งความตาย!" เสียงไป่เฉินดังขึ้นขณะที่เขาปล่อยพลังไฟออกมาในลักษณะของลมเพลิงที่หมุนวนรอบตัวเขา

หลงเทียนไม่รีรอ เขาใช้ความเร็วในการหลบหลีกเพื่อลอดออกจากวงไฟที่กำลังขยายตัวไปเรื่อย ๆ ด้วยการคำนวณทิศทางและการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว หลงเทียนสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะสามารถหลบได้ตลอดไป หลังจากนั้นไม่นาน หลงเทียนรู้สึกถึงการรุกรานของพลังที่รุนแรงขึ้นจากไป่เฉิน ขณะที่เขาเริ่มเหนื่อยล้าจากการหลบหลีก พลังภายในของเขากำลังหมดไปอย่างรวดเร็ว

"ไม่สามารถรับมือกับพลังนี้ได้ถ้าใช้แค่การหลบหลีก!" หลงเทียนคิดในใจขณะที่เขาค่อย ๆ สูญเสียแรงไปทีละนิด

ถึงแม้เขาจะไม่สามารถทุ่มพลังจากการฝึกยุทธ์ที่สะสมมานานในการต่อสู้ครั้งนี้ได้ แต่ในใจของหลงเทียนก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่ยอมแพ้ เขารู้ดีว่าในตัวเขามีพลังที่ยิ่งใหญ่กำลังรอวันได้แสดงออกมา เพียงแค่เขาต้องการเวลาฝึกฝนให้เพียงพอ

ในที่สุดเขาก็คิดออก เขาหยุดหลบและยืนหยัดอยู่อย่างมั่นคง เขาเริ่มวาดมือของเขาออกไปอย่างช้า ๆ พลังบางอย่างในตัวเริ่มหลั่งไหลออกมา ปฏิกิริยาของร่างกายเริ่มทำงานอย่างรวดเร็ว

"นั่นคือ... พลังจากเลือดจ้าวมาร!" หลงเทียนรู้สึกถึงพลังที่ถูกปลดปล่อยจากภายในร่างกาย เสียงสัญญาณของพลังในตัวเขากำลังดังก้องไปทั่วสนาม

ทันใดนั้น พลังสีแดงเข้มก็เริ่มรัศมีออกจากร่างของหลงเทียน ปรากฏการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเมื่อเลือดจ้าวมารสัมผัสกับวิญญาณของเขาเอง ความร้อนจากพลังไฟของไป่เฉินเริ่มอ่อนลงท่ามกลางพลังที่เกือบจะทำลายได้ทุกสิ่งที่ขวางหน้า

"นี่มันอะไรกัน?" ไป่เฉินเริ่มตกใจ ขณะที่พลังไฟของเขากำลังถูกดูดซับเข้าสู่ร่างของหลงเทียน

หลงเทียนใช้พลังจากเลือดจ้าวมารดูดซับพลังไฟเหล่านั้นเข้ามาในตัวเอง ภายในร่างกายของเขา เสียงเหมือนการกลืนกินพลังระเบิดดังขึ้น เสียงสั่นสะเทือนจากพลังที่มีผลต่อสนามฝึกทำให้ทุกคนหันมามอง

ไป่เฉินต้องถอยหลังออกไปเพราะไม่สามารถควบคุมพลังที่หลงเทียนดูดซับได้ อีกทั้งเขายังไม่เข้าใจว่าทำไมหลงเทียนถึงสามารถรับมือกับพลังที่เขาปล่อยออกมาได้ในลักษณะนี้

"แก... แกทำแบบนี้ได้ยังไง?" เสียงของไป่เฉินเริ่มขาดหายไปขณะพยายามควบคุมพลังของตัวเอง

หลงเทียนหันมามองไป่เฉินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา "นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น" เขาพูดเสียงต่ำ ก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าและหยุดที่กลางสนาม

ผลที่ตามมา

หลังจากการทดสอบเสร็จสิ้น ทุกคนที่อยู่ในสนามฝึกต่างพากันเงียบงัน ไม่มีใครกล้าพูดอะไร พลังที่หลงเทียนได้แสดงออกมาในครั้งนี้สร้างความหวาดกลัวให้กับพวกเขา

ไป่เฉินเองยังคงยืนอยู่อย่างตะลึง เขาไม่สามารถเชื่อได้ว่าหลงเทียนสามารถใช้พลังที่สูงส่งขนาดนี้ได้ ทั้งที่เขาเคยเป็นแค่ศิษย์ระดับต่ำที่สุดในสำนักวิถีฟ้า

"เจ้าทำมันได้... ทำไม?" ไป่เฉินถามอีกครั้งอย่างไม่เชื่อ

หลงเทียนยิ้มเย็น ๆ ก่อนตอบ "ความแข็งแกร่งไม่จำเป็นต้องมาจากการฝึกฝนแบบทั่ว ๆ ไป บางครั้งความพ่ายแพ้ก็เป็นการสอนบทเรียนที่ดีที่สุด... ฉันแค่ใช้วิธีของตัวเองเท่านั้น"

การทดสอบครั้งนี้ไม่เพียงแค่แสดงให้เห็นถึงพลังของหลงเทียน แต่ยังทำให้ทุกคนในสำนักวิถีฟ้ารู้ว่าเขาไม่ใช่แค่เศษสวะที่ควรจะถูกมองข้าม แต่เป็นคนที่สามารถพลิกสถานการณ์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ

---

(ต่อในบทที่ 3: พลังที่แฝงอยู่)

บทที่ 3: พลังที่แฝงอยู่

การเปิดเผย

หลังจากการทดสอบจบลง ทุกคนในสนามฝึกยังคงพูดถึงการปรากฏตัวของหลงเทียน พลังที่เขาแสดงออกมาในครั้งนี้มันเกินกว่าที่ใครจะคาดคิดได้ และมันทำให้ทุกคนเริ่มตั้งคำถามกับตัวตนที่แท้จริงของเขา

ไป่เฉินที่เคยยิ้มเยาะหลงเทียนตอนแรก ตอนนี้ได้แต่ยืนนิ่งและสงบเสงี่ยม ไม่กล้าที่จะสบตากับเขาแม้แต่น้อย เสียงของเขาดูเบาลงเหมือนคนที่ยังตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น

"นาย... นายมีพลังอะไรในตัวกันแน่?" ไป่เฉินถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

หลงเทียนไม่ได้ตอบทันที เขาหมุนตัวไปมองสภาพสนามฝึกที่เต็มไปด้วยเศษซาก จากพลังที่เพิ่งปล่อยออกมานั้น สภาพของที่นั่นก็เหมือนจะถูกทำลายไปพอสมควร แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด แต่เพียงแค่เล็กน้อยก็ยังทำให้เกิดผลลัพธ์ที่น่ากลัวขนาดนี้

เขารู้ดีว่าไม่สามารถเปิดเผยความจริงทั้งหมดเกี่ยวกับพลังของเขาได้ เขายังคงต้องอยู่ในเงามืดต่อไป

"แค่พลังพื้นฐานที่ทุกคนสามารถมีได้ก็เท่านั้น" หลงเทียนตอบด้วยท่าทางสงบ เขาไม่ได้พยายามอวดพลังหรือเรียกร้องความสนใจ แค่ต้องการให้เรื่องนี้จบลงโดยเร็วที่สุด

แต่คำตอบนั้นก็ไม่ได้ทำให้ใครพอใจ พวกเขายังคงมองหลงเทียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามและความสงสัย

คำท้าทายใหม่

หลังจากนั้นไม่นาน หลงเทียนได้รับการเรียกตัวไปที่ห้องเรียนหลักของสำนักวิถีฟ้า ซึ่งมีจ้าวมังกรไห่ซือ เจ้าหน้าที่หลักของสำนัก และตัวแทนจากสำนักต่าง ๆ รวมถึงผู้อาวุโสที่มีชื่อเสียงมารวมตัวกัน

การทดสอบนี้ไม่ใช่แค่เรื่องของพลังที่เขาแสดงออกมา แต่ยังเป็นการทดสอบความสามารถในการพัฒนาตัวเองอย่างแท้จริง จ้าวมังกรไห่ซือยิ้มอย่างลึกลับก่อนที่จะพูด

"หลงเทียน... ที่ผ่านมาทุกคนในสำนักต่างมองว่าเจ้าเป็นเพียงเศษสวะที่ไม่สมควรจะอยู่ในที่แห่งนี้ แต่ตอนนี้พลังของเจ้าได้พิสูจน์แล้วว่าเจ้าไม่ได้เป็นแค่คนธรรมดาในระดับนั้น"

"ทำไมถึงทำแบบนี้?" หลงเทียนถาม

"เพราะข้าอยากรู้ว่าเจ้าเป็นใคร ข้าอยากทดสอบว่าเจ้าจะสามารถไปไกลแค่ไหนในการเดินบนเส้นทางแห่งการบ่มเพาะ" ไห่ซือพูดด้วยเสียงที่สงบ

"การฝึกฝนของเจ้าที่ผ่านมา ข้าจะให้โอกาสเจ้าในการพัฒนาตัวเองอย่างเต็มที่ แต่อย่างไรก็ตาม เจ้าต้องผ่านการทดสอบในระดับสูงสุดของสำนัก"

หลงเทียนรู้ดีว่าการทดสอบนี้คือโอกาสที่ไม่ควรมองข้าม ถ้าเขาผ่านมันไปได้ เขาจะได้รับโอกาสในการเข้าร่วมการฝึกฝนระดับสูงและได้รับการยอมรับจากคนในสำนัก แต่ถ้าเขาล้มเหลว ก็อาจจะหมายถึงการไล่ออกจากสำนัก

"ข้าจะทดสอบเจ้าในอีกหลายขั้นตอน แต่ก่อนที่เจ้าไป ข้าจะให้เจ้ารู้เรื่องสำคัญ" ไห่ซือพูดขณะที่เขาหยิบพิมพ์เขียวโบราณออกมาจากตู้เก็บเอกสาร

"นี่คือแผนที่ลับของพื้นที่ที่มีพลังสูงสุดในสำนักวิถีฟ้า รวมถึงสถานที่ที่เจ้าสามารถไปฝึกฝนและเรียนรู้วิธีการพัฒนาพลังของตัวเอง"

หลงเทียนมองแผนที่ในมือ เขารู้ว่าถ้านี่คือแผนที่ของสถานที่ที่มีพลังลับซ่อนอยู่ เขาก็จะได้เข้าไปเรียนรู้และฝึกฝนสิ่งที่เขายังขาดหายไป

"ขอบคุณครับ" หลงเทียนพูด

"จงจำไว้" ไห่ซือพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "การฝึกฝนที่แท้จริงไม่ได้มาจากการพึ่งพาแค่พลังของร่างกาย แต่เป็นการเรียนรู้วิธีการใช้งานพลังอย่างชาญฉลาด เจ้าต้องฝึกให้เหนือกว่าพลังที่มีในตัว"

หลงเทียนพยักหน้าหลายครั้ง เขารู้ดีว่าพลังที่เขามีตอนนี้ยังไม่เพียงพอ เขาต้องการเรียนรู้สิ่งที่อยู่ภายในตัวเขาเองอย่างลึกซึ้ง

เริ่มต้นการฝึกฝนใหม่

หลังจากที่ได้รับแผนที่ลับจากไห่ซือแล้ว หลงเทียนเริ่มเดินทางไปยังสถานที่ที่ระบุไว้ในแผนที่ คำแนะนำของไห่ซือยังคงติดอยู่ในหัวของเขา "การฝึกฝนที่แท้จริงไม่ได้มาจากการพึ่งพาแค่พลังของร่างกาย"

เขาต้องการเข้าใจถึงพลังที่ซ่อนอยู่ในตัวเขาให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น และทำให้มันเป็นอาวุธที่เขาจะสามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์แบบ

การเดินทางนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะทุกที่ที่เขาผ่านไปล้วนเต็มไปด้วยอุปสรรคที่รอทดสอบเขา ทั้งความยากลำบากจากธรรมชาติและศัตรูที่คอยขัดขวาง เขาจึงต้องใช้ทั้งความคิดและทักษะในการเอาชนะทุกสิ่งที่เข้ามา

ความท้าทายใหม่กำลังรอเขาอยู่ แต่หลงเทียนรู้ว่าเขาต้องใช้เวลาและความพยายามเพื่อค้นพบพลังที่แท้จริงในตัวเขาเอง

---

(ต่อในบทที่ 4: สถานที่ที่ซ่อนอยู่)