ใต้เงาจันทราในป่าเเห่งความลับ
ความจริงในหัวใจ
(ฉากเริ่มต้นในป่าที่กลับมาเงียบสงบ หลังจากภูตแห่งป่าหายไป Tighnari และ Cyno ยืนเผชิญหน้ากันในความมืดเล็กน้อย)
Cyno
*มอง Tighnari ด้วยสายตานิ่ง* เจ้าบอกว่ารู้เรื่องที่มันพูด... งั้นเจ้าจะอธิบายให้ข้าฟังได้ไหม?
Tighnari
*หลบสายตา* ข้าคิดว่า... เรื่องนี้เจ้าน่าจะรู้ดีอยู่แล้ว Cyno ข้าไม่จำเป็นต้องพูด
Cyno
*ขมวดคิ้ว, น้ำเสียงเริ่มไม่พอใจ* อย่ามาโยนคำถามกลับมาที่ข้า! ถ้ามันสำคัญ ทำไมเจ้าถึงไม่ยอมพูดออกมาตรงๆ?
Tighnari
*หันหน้ากลับมา* แล้วเจ้าล่ะ Cyno? เจ้าลองมองดูตัวเองก่อนมั้ยว่าเจ้าเองก็หลบเลี่ยงเหมือนกัน! เจ้ามองข้าแบบนั้นทุกครั้ง แต่ไม่เคยพูดอะไรออกมาเลย!
Cyno
*นิ่งไปสักพักก่อนหลุดคำพูด* ข้าไม่ใช่คนที่จะมานั่งพูดเรื่องพวกนี้ง่ายๆ... มัน... มันไม่ใช่หน้าที่ของข้า
Tighnari
*เสียงเยาะเล็กน้อย* หน้าที่? เจ้ากลัวว่าถ้าพูดออกมาแล้วมันจะทำให้เจ้าอ่อนแอเหรอ? Cyno ข้ารู้จักเจ้ามานานเกินกว่าที่เจ้าจะมาซ่อนความรู้สึกข้าได้หรอก
Cyno
*กำมือแน่น, สายตาหลบ* ...ข้ากลัวไม่ได้ ข้ามีหน้าที่ปกป้อง ไม่ใช่มาสนใจเรื่องพวกนี้...
Tighnari
*เสียงนุ่มลง* แต่เจ้าไม่ใช่เครื่องจักร Cyno... เจ้าเป็นมนุษย์ และเจ้าเองก็มีความรู้สึก ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหนก็ตาม
(Tighnari เดินเข้ามาใกล้ Cyno ราวกับต้องการสื่ออะไรบางอย่าง สายตาของเขาสงบนิ่ง แต่มีความอ่อนโยนในนั้น)
Tighnari
*เสียงเบา* ข้าจะพูดก่อนก็ได้… เพราะข้าไม่อยากให้เกมนี้กลายเป็นสิ่งที่ทำให้ป่านี้ต้องพินาศ และที่สำคัญ… ข้าไม่อยากให้เจ้าเดินจากไปโดยที่ไม่รู้ความรู้สึกของข้า
Cyno
*หันหน้ากลับมาสบตา Tighnari* Tighnari... ข้าจะฟัง
Tighnari
*สูดลมหายใจลึก, เสียงเคร่ง* ข้าชอบเจ้า Cyno... ข้าชอบที่เจ้าใส่ใจกับทุกสิ่งรอบตัว แม้เจ้าจะแกล้งทำเหมือนไม่สนใจ ข้าชอบที่เจ้าอยู่เคียงข้างข้าเสมอมา ข้าชอบเจ้าในแบบที่ข้าไม่อาจปฏิเสธได้
(บรรยากาศรอบตัวเหมือนหยุดนิ่ง Cyno ตกอยู่ในความเงียบ สายตาของเขาครุ่นคิดและเต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อน)
Cyno
*น้ำเสียงแผ่ว* Tighnari... ข้าไม่เคยรู้ว่าเจ้ารู้สึกแบบนี้มาก่อน
Tighnari
*ยิ้มเศร้า* เพราะเจ้าไม่เคยถาม และข้าก็ไม่เคยกล้าพูด... แต่ตอนนี้ข้าไม่อยากหลบเลี่ยงอีกแล้ว ข้าอยากให้เจ้ารู้ว่าข้ารู้สึกอย่างไร
Cyno
*เงียบไปครู่หนึ่งก่อนพูด* ...แล้วถ้าข้าบอกว่า ข้ารู้สึกเหมือนกันล่ะ?
(Tighnari ตกใจเล็กน้อย แต่ดวงตากลับมีประกายหวัง)
Tighnari
*เสียงเบา* เจ้าพูดจริงเหรอ Cyno?
Cyno
*หัวเราะเบาๆ, ผ่อนคลายขึ้น* ข้าอาจจะไม่เก่งเรื่องการแสดงความรู้สึกเหมือนเจ้า... แต่ใช่ ข้ารู้สึกเหมือนกันมานานแล้ว ข้าแค่ไม่รู้จะพูดมันออกมาอย่างไร
(ทั้งสองสบตากัน ขณะที่หมอกที่เหลืออยู่ค่อยๆ สลายไป บรรยากาศกลับมาสงบเช่นเดิม แต่ความรู้สึกระหว่างทั้งคู่กลับเปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์)
Tighnari
*ยิ้ม* ในที่สุดเราก็ผ่านเกมนี้ไปได้
Cyno
*พยักหน้า* ใช่… และบางทีข้าก็เริ่มเข้าใจว่าทำไมเจ้าถึงอยากอยู่ในป่านี้ตลอดเวลา มันสงบดี… เหมือนที่ข้ารู้สึกเวลาอยู่กับเจ้า
Tighnari
*หัวเราะ* เจ้านี่แหละ ที่เปรียบเทียบได้แปลกที่สุด
(ทั้งคู่หัวเราะเบาๆ แต่ภายในนั้นเต็มไปด้วยความอุ่นใจ ขณะที่เงาร่างของภูตปรากฏไกลๆ พร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนมันจะจางหายไปอย่างสมบูรณ์ ทิ้งไว้เพียงร่องรอยแห่งความทรงจำและคำตอบที่มาถึงในที่สุด)
Comments