ไอ้เปลวคำมันเป็นเมียโจร อ้ายเสือสารคราม
ตอนที่7
เปลวคำร้องไห้ก่อนจะโอบกอดร่างของจำปาอย่างห่วงแหน เพื่อนในสมัยเด็กคนที่ทำให้เขาใจอ่อน คนที่เกือบได้ใจของเขา
เปลวคำ(นายเอก)
ใครจะตายก็ได้ที่ไม่ใช่มึงจำปา
เปลวคำ(นายเอก)
มันต้องไม่ใช่มึง
เสือครามแย่งร่างของจำปามาก่อนจะอุ้มกลับชุมโจร
เปลวคำ(นายเอก)
มึงจะเอาจำปาไปไหนไอ้เสือคราม
สารคราม(พระเอก)
เอาไปทำพิธี
สารคราม(พระเอก)
ลูกกูอยู่ในท้องมัน
สารคราม(พระเอก)
กูจะเอาลูกมาทำกุมาร
เปลวคำ(นายเอก)
มึงมันไอ้ชั่วอยู่วันยังค่ำ
สารคราม(พระเอก)
มึงไม่มีทางเข้าใจกู
สารคราม(พระเอก)
มึงทำให้จำปาตาย
สารคราม(พระเอก)
มึงเป็นคนทำ
เปลวคำ(นายเอก)
กูไม่ได้เป็นคนลงมือฟันมัน
เปลวคำ(นายเอก)
มันจะตายเพราะดาบของมึงอ้ายคราม
สารคราม(พระเอก)
มันตายเพราะปกป้องมึงไง
สารคราม(พระเอก)
มึงมันเป็นต้นเหตุทุกอย่าง
สารคราม(พระเอก)
ถ้าชีวิตกูไม่มีมึงอยู่
สารคราม(พระเอก)
กูเปลี่ยนใจแล้ว
อ้ายสารครามวางร่างไร้วิญญาณของจำปาลง ก่อนจะท่องมนต์คาถาใส่เปลวคำให้สลบ ก่อนจะก้าวไปหาร่างที่สลบอยู่บนพื้นและอุ้มเปลวคำด้วยมือ อย่างกับเด็กเสียงั้น
สารคราม(พระเอก)
กูจะเอามึงไปทำเป็นเมียกูแทนจำปา
ในขณะที่เหตุการณ์วุ่นวายกันไปใหญ่
เพลิงคำ(พี่ชายนายเอก)
อ้ายคราม
เพลิงคำ(พี่ชายนายเอก)
มึงจะเอาน้องกูไปไหน
สารคราม(พระเอก)
กลับชุมโจร กูฝากฝังมึง
สารคราม(พระเอก)
จัดการงานศพอีจำปาซะ
สารคราม(พระเอก)
ไม่งั้นน้องมึงจะไม่เห็นตะวันเห็นเดือน!
เพลิงคำ(พี่ชายนายเอก)
แต่ต้องปล่อยน้องกู
เพลิงคำถึงแม้จะบวชอยู่แต่ให้ชาวบ้านช่วยกันนำร่างของจำปาไปทำพิธีตามศาสนา
ก่อนจะหันมองหาสารครามแต่กับพบเจอแต่ความว่างเปล่า
อ้ายนี้มันให้เขาเสียเวลาเพื่อพาน้องชายเขาหนี
ในระหว่างที่อ้ายครามขึ้นม้าประจำของตน
กลับรู้สึกว่าคนในอ้อมแขน น่าถนอมยิ่งกว่าเสียไร
เขาดอมดมกลิ่นกายของเปลวคำอย่างห่วงแหน
สารคราม(พระเอก)
มึงจะต้องเสียใจอ้ายเปลวคำ
อ้ายครามควบม้าวิ่งโร่แจ้งกลับชุมโจรอย่างรวดเร็วโดยใช้คาถาบดบังสายตาทางเข้าชุมโจรอีกที
เมื่อมาถึง ทุกคนในหมู่บ้านชุมโจรหันมองสารครามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
พวกเขาเห็นชายหนุ่มร่างเล็กเป็นตำรวจกำลังนอนซบอกของสารครามบนหลังม้า นั้นเป็นที่น่าตกใจยิ่งนัก
อ้ายครามมันไม่สนใจสายตาของผู้คน มันควบม้าไปตรงที่บ้านของมัน
เมื่ออ้ายครามลงจากม้าอย่างใจเย็น มันก็อุ้มเปลวคำเข้ากระท่อมบ้านมัน
Comments