หลงมัวเมา[รุกชนรุก] หลงมัวเมา ตอนที่3

ช่วงเวลาการทำงานของเด็กเสริฟในร้านเหล้าไม่มีเวลาให้ว่างเล่นโทรศัพท์เลยสักวินาทีเดียว..ยิ่งอยู่ในช่วงเทศกาลสิ้นปีแบบนี้ไม่แปลกนักที่คนจะแห่กันมาเฉลิมฉลองกันที่ร้านเหล้าแห่งนี้..ร้านบรรยากาศก็ดีอาหารอร่อยเหล้ารสชาติดีเลิศถ้าเป็นผมมาฉลองวันเกิดหรือมาฉลองในช่วงเทศกาลไหนๆก็อยากจะมาที่นี่ที่เดียวเลย..เพราะคนยิ่งอยากมามากเท่าไหร่ก็ต้องแข่งกันสั่งจองโต๊ะเด็กเสริฟอย่างผมเลยต้องหัวหมุนวิ่งวุ่นไปทั่วร้านแถมยังต้องจำของที่ลูกค้าสั่งอีกด้วยถ้าเสริฟผิดก็โดนด่าแถมโดนหักเงินเดือนอีก..

เคยวาดฝันไว้ซะสวยหรูในช่วงวัยเด็กว่าถ้าเติบโตไปก็อยากจะไปทำงานให้ได้เงินเดือนเยอะๆมีครอบครัวที่อบอุ่นและมีเหลนให้ยายอุ้มก่อนตายจาก...แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็พังพินาศไปหมดตั้งแต่ที่ผมเริ่มเข้าสู่ช่วงมหาลัยทั้งการเงินทั้งการเรียนก็ยุ่งยากไปหมดจนเริ่มจะท้อแท้และลืมเลือนความฝันแสนหวานเหล่านั้น..ยิ่งโตก็ยิ่งอยู่ยากเพราะตอนเด็กมีแต่คนสนับสนุนและเอาใจทุกอย่างพอโตมาไม่แปลกที่จะดูแลตัวเองได้ไม่ดีนัก....

ไทม์[รุ่นพี่นอ.+บาร์เทนเดอร์]

ถ้าไม่ไหวก็ไปนั่งพักก่อนได้นะเดี๋ยวพี่รับช่วงต่อเอง//ใบหน้าเป็นห่วง+ยื่นขวดน้ำเย็นให้

เพลิงกัลป์[พอ.+สถาปัตย์ปี2]

ไม่เป็นไรครับพี่..แค่งานของพี่ก็เยอะจนล้นมือพอแล้วถ้ายิ่งต้องมารับงานของผมไปต่ออีกพี่ก็ไม่ไหวกันพอดี..//รับขวดน้ำมาเปิดฝา+ดื่มน้ำเล็กน้อย

ไทม์[รุ่นพี่นอ.+บาร์เทนเดอร์]

เฮ้อ~..ดื้อด้านไม่เปลี่ยนเลยนะ..งั้นก็ตามใจเราเลย//ยกยิ้มอ่อนๆ

เพลิงกัลป์[พอ.+สถาปัตย์ปี2]

เดี๋ยวผมขอไปรับลูกค้าต่อก่อนนะครับพี่

ไทม์[รุ่นพี่นอ.+บาร์เทนเดอร์]

อืมได้//พยักหน้าเบาๆ

เพลิงกัลป์[พอ.+สถาปัตย์ปี2]

รับอะไรดีครับ?//เดินออกมาจากหลังร้าน+เดินเข้าไปหาโต๊ะในสุด