บทนำ

แสงตะวันใกล้ตกดินผ่านกระจกผู้โดยสารบนรถบัสคันหนึ่ง

รถเคลื่อนเข้าสู่เขตป่าใหญ่และผ่านไปด้วยทุ่งหญ้ากว้างๆ

ชายผู้นั่งค้ำคางเหม่อมองหมู่เมฆาเคลื่อนคล้อยตามเขาไป

Luka (ลูก้า) หยิบโทรศัพท์ขึ้นเผยให้เห็นข้อความของเพื่อนสนิทที่ทักเข้ามา

Marcus (มาร์คัส) ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบด้วยความคิดถึง เพราะเนื่องจากหลังเรียนจบมา ก็มีแค่เบอร์โทรศัพท์หรือมากสุดคือการวิดีโอคอลหากัน แต่ถึงกระนั้น ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ยังไม่ผันแปรไปตามกาลเวลา

เมื่อจิ้งจอกเขียวถึงปลายทาง รถเก๋งสีดำพร้อมกับจิ้งจอกผมม่วงผิวสีครีมโบกมือมาแต่ไกล

ลูก้าเดินไปยังรถคันดังกล่าวและนั่งข้างๆ คนที่อยากพบเจอมานาน

จากนี้ เขาจะได้อยู่ที่นี่ถาวร ไม่ต้องทำงานไกลอีกแล้ว

หมู่บ้านแห่งนี้ มองไปทางไหนก็มีแต่หลังคาสีชมพู ทุกหลังเหมือนกันหมด

แสงสีชมพูยามใกล้ค่ำ มันดูสวยกว่าที่อื่นๆ ที่เคยเห็นมา

จนเมื่อรถเคลื่อนไปที่ซอย 4 พร้อมตรงไปยังบ้านหลังหนึ่ง โดยหน้าบ้านจะปลูกดอกทานตะวันและโต๊ะกินข้าวนอกบ้าน

มาร์คัส : เราถึงแล้วก้า ยินดีต้อนรับกลับ

ลูก้า : อันที่จริงมึงส่งกูไปอยู่คอนโดก็ได้นะ

มาร์คัส : ไม่เป็นไร กูซื้อบ้านที่นี่เพื่อรอมึงโดยเฉพาะเลย เชื่อป่ะ ว่าที่นี่มันไม่เหมือนหลายปีก่อนแล้วนะ แม่งเจริญขึ้นเป็นหลายเท่า

ลูก้า : จริงของมึง ที่นี่ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ

มาร์คัส : เอาล่ะ เข้าบ้านกันเถอะ ว่าแต่...มึงได้กินไรมายัง

ลูก้า : ยัง