Lifeless หนี

❗คำเตือน❗มีการบรรยายถึงฉากที่ค่อนข้างน่ากลัวและสยดสยอง เช่น การเอ่ยถึงเลือด อวัยวะภายในร่างกายของสิ่งมีชีวิต การตายที่สภาพศพไม่ค่อยดีนัก

Enjoy reading

🗨️ แถวนี้แม่งเถื่อน (12)

11:26 P.M.

เหมันต์

@กลัฟ @ฟาโรห์

เหมันต์

มีพวกมันอยู่ที่นี่

เหมันต์

พวกมึงรีบลงมาเร็ว

เหมันต์

กูกับไอ้ผาได้ของมาครบแล้ว

เหมันต์

ออกไปจากที่นี่กันเถอะ

กลัฟ

กำลังไป

ภูผา

ไอ้ฟาโรห์ล่ะ

กลัฟ

กำลังเกลี้ยกล่อม

ภูผา

พลอยขวัญ

ที่บอกว่าเจอผู้รอดชีวิต

พลอยขวัญ

คือเขาจะมาอยู่กับเราใช่มั้ย

กลัฟ

คงจะอย่างนั้น

กลัฟ

ได้ยินไอ้ฟาโรห์มันชวน

เชอเอม

จะมาเป็นตัวถ่วงรึเปล่า

พลอยขวัญ

แกพูดอะไรอย่างงั้นอ่ะเชอ

พลอยขวัญ

เจอคนรอดชีวิตก็ต้องช่วยเหลือมั้ย

โซน

ก่อนจะช่วยมาก็ดูดีๆก่อนนะว่าโดยพวกมันกัดรึเปล่า

โซน

ถ้ามารู้ทีหลังว่าติดเชื้อแล้วอาละวาดขึ้นมา

โซน

คนที่แย่ก็คือพวกเรา

ฟาโรห์

ไม่ได้โดนกัด

ฟาโรห์

กูมั่นใจ

ฟาโรห์

เดี๋ยวจะพากลับไปด้วย

__.__

[ บทสนทนา ]

เป็นเวลากว่าหลายนาทีกว่าที่ชายหนุ่มจะเกลี้ยกล่อมให้หญิงสาวท่าทางพิลึกยอมตามมาด้วยกันได้

เขาเดินนำเธอออกมาช้าๆ ในขณะที่สายตาก็คอยสอดส่องไปรอบๆบริเวณเพื่อลอบระวังพวกคนติดเชื้อไปด้วย

เพื่อนคนสนิทที่มาด้วยกันยืนอยู่ที่ทางลงบันได อีกฝ่ายรอเขาให้เดินไปถึงแล้วค่อยลงไปพร้อมกัน

ฟาโรห์

'สองคนนั้นอยู่ชั้นหนึ่งหรอ'

กลัฟ

'ไม่อยู่'

กลัฟ

'กูทักบอกมันสองคนให้ออกไปรอหลังโรงบาลแล้ว'

กลัฟ

'แล้วก็...'

กลัฟ

'กูลงไปดูมาเมื่อกี้ มีพวกที่ติดเชื้อยืนอยู่4-5ตัว'

กลัฟ

'น่าจะตามเสียงมา'

ฟาโรห์

....

ฟาโรห์

'ตอนนี้มันไม่เป็นไปตามแผนเดิมที่เราวางไว้'

ฟาโรห์

'กูคิดว่าเราควรหาที่พักแถวนี้ก่อน'

กลัฟ

'กูก็ว่างั้น'

กลัฟ

'ดูจากสภาพเธอคนนั้นก็ไม่น่าจะเดินกลับไปกับพวกเราไหว'

กลัฟ

'คงต้องให้พักก่อน'

พวกเขาคุยกันเสียงเบา และในบทสนทนานั้นก็ไม่พ้นที่จะเอ่ยถึงหญิงสาวปริศนาที่พึ่งจะพบกันโดยบังเอิญ

ซ้ำยังพากันพร้อมใจหันมามองเธอกันเป็นตาเดียว เพ่งพิจารณาถึงสภาพร่างกายภายนอกแล้วก็ตระหนักรู้กันเอาเองว่าคนตัวเล็กตรงหน้าคงอ่อนแอและบอบบางเกินกว่าจะเดินทางไกลในเวลากลางคืนแบบนี้

และเมื่อได้ยินประโยคดังกล่าว หญิงสาวรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก เพราะเสียงดังที่พวกเขาพูดถึง ต้นเหตุมันก็มาจากเธอล้วนๆ

ฟาโรห์

'ช่างเถอะ'

ฟาโรห์

'ยังไงนี่ก็ดึกมากแล้วด้วย'

ฟาโรห์

'อีกอย่างพวกเราก็เดินเท้ามาทั้งวัน'

ฟาโรห์

'ถึงปากจะบอกว่าไม่เหนื่อย แต่ร่างกายก็คงจะล้าไม่ไหวแล้ว'

ฟาโรห์

'จำเป็นต้องหาที่พักจริงๆ'

กลัฟ

'เออๆ แล้วแต่มึงเถอะ'

กลัฟ

'ไปยืนข้างหลังไป ให้ผู้หญิงมาอยู่ตรงกลางปลอดภัยกว่า'

้ชายหนุ่มพยักหน้ายอมทำตามที่เพื่อนสนิทบอก

เขาเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างเพื่อให้หญิงสาวเพียงคนเดียวในที่นี้เดินนำหน้าเขาไปก่อน

ซึ่งเธอก็ยอมทำตามอย่างไม่อิดออด

ระหว่างทางลงบันไดไม่มีสิ่งใดเป็นอุปสรรค

ซึ่งนั่นถือเป็นเรื่องดี

ทว่าความสบายใจก่อนหน้านี้ก็ต้องมลายหายไปจนสิ้น

เมื่อพอมาถึงชั้น1 ก็พบกับพวกผู้ติดเชื้อถึง5รายเดินวนเวียนไปมาอยู่เต็มทางเดิน

แน่นอนว่ามันเป็นทางผ่านที่พวกเขาจะต้องเดินฝ่าพวกมันออกไปทางประตูหลัง

ที่เลือกแบบนั้นเพราะไม่รู้ว่าประตูฝั่งทางเข้าด้านหน้าโรงพยาบาลจะมีพวกมันโผล่มาอีกกี่ตัว

???

'นั่นมัน..'

???

'ตัวอะไรน่ะ'

เธอถามเสียงเบาหวิว ในขณะที่กวาดสายตามองดูสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดตรงหน้าไปด้วยใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ

น่ากลัว

นั่นคือประโยคแรกที่เธอคิดขึ้นมาได้หลังจากเห็นพวกมันเต็มสองตา

ใบหน้าสยดสยอง บ้างก็ดูเละจนเหมือนกับว่าเนื้อบริเวณนั้นเน่าเฟะจนมองไม่ออกว่าหน้าเดิมของอีกฝ่ายเป็นแบบไหน

กลิ่นเหม็นเน่าลอยมาตามอากาศจนทั้งสามคนต้องยกมือขึ้นปิดจมูก

พวกมันส่งเสียงคำรามราวกับสัตว์ที่กำลังหิวกระหาย

นัยน์ตาเป็นสีขาวโพลน เส้นเลือดที่ปูดนูนขึ้นมาตามกรอบหน้าและร่างกายนั้นเห็นชัดจนเหมือนกับมันจะระเบิดออกมาเสียให้ได้

กลัฟ

'เดินตามฉันมาติดๆเลยนะ อย่าส่งเสียงด้วย'

???

'ฉ..ฉันทำไม่ได้'

???

'พวกนั้นมันคือตัวอะไร'

???

'ใช่คนแน่หรอ'

ฟาโรห์

'ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว'

ฟาโรห์

'แต่เราไม่มีเวลาอธิบาย'

ฟาโรห์

'เอาไว้หนีออกไปจากตรงนี้ได้ ฉันจะเล่าทุกอย่างที่พวกเรารู้ให้เธอฟัง'

ฟาโรห์

'ตอนนี้เธอแค่ต้องทำตามที่พวกเราบอกก็พอ'

???

'แต่ว่า--'

ฟาโรห์

'เธออยากมีชีวิตรอดรึเปล่า'

???

....

ฟาโรห์

'ถ้าอยาก ก็เชื่อพวกเราเถอะ'

ประโยคดังกล่าวทำให้หญิงสาวหยุดชะงัก

หากให้พูดตามความจริง เธอก็จะตอบว่าไม่ลังเลเลยที่จะตายไปทั้งอย่างนี้

แต่เพราะสถานการณ์บางอย่างมันทำให้เธอรู้สึกสับสน

สิ่งที่ปรากฏตรงหน้ามันชวนให้เกิดความสงสัยจนเธอไม่อาจปล่อยวางและสลัดมันออกจากหัวได้เลย

จนในท้ายที่สุด หญิงสาวพยักหน้าแต่โดยดี เธอยอมเดินตามหลังชายแปลกหน้าไป ส่วนที่ด้านหลังก็มีชายอีกคนตามประกบอยู่ไม่ห่าง

เดินไปเฉยๆก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่สิ่งที่ยากที่สุดคงเป็นช่วงที่ต้องเดินผ่านพวกมันที่ยืนขวางเส้นทางอยู่

ยามเมื่อต้องเฉียดกายเข้าใกล้ หญิงสาวอดที่จะกลั้นหายใจไม่ได้

เธออยากจะหลับตาเพื่อหลีกหนีภาพสยดสยอง แต่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้

กึก..

???

!!!

ร่างบางหยุดชะงัก เพราะในจังหวะที่กำลังจะหมุนตัวหลบไปอีกทาง ใบหน้าก็ดันหันไปปะทะเข้ากับหน้าของพวกมันเข้า

เธอเผลอกลั้นหายใจเมื่อระยะห่างที่มีมันช่างน้อยนิดเสียเหลือเกิน

ร่างทั้งร่างแข็งทื่อ ไม่อาจตอบสนองได้ไปชั่วขณะหนึ่ง

ทางด้านชายหนุ่มทั้งสองคนที่เดินประกบหน้าหลัง ได้แต่กลืนน้ำลายฝืดเคืองลงคอไปอย่างยากลำบาก

สำหรับพวกเขาแล้ว สถานการณ์ในตอนนี้มันเป็นอะไรที่เจอบ่อยจนแทบจะชินชา

แต่กับหญิงสาวแปลกหน้าที่พึ่งจะถูกช่วยชีวิต คงยังไม่สามารถรับมือกับความกลัวตรงหน้าได้

To be continued...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ