คำสั่งล่า

เสียงลมพัดวูบผ่านช่องหน้าต่างที่เปิดแง้มในห้องพักเล็กๆ แห่งหนึ่ง ท่ามกลางความเงียบ เรย์นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เก่าๆ มีเพียงแสงไฟจากโคมเล็กสาดส่องให้เห็นแฟ้มเอกสารที่กางอยู่บนโต๊ะ ภายในแฟ้มนั้นเป็นภาพถ่ายและข้อมูลของเป้าหมาย: คีริน วราโชติ ชายผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองนี้

"มาเฟียระดับนี้...ทำไมถึงต้องจ้างฉัน?" เรย์พึมพำกับตัวเอง พร้อมพลิกหน้ากระดาษถัดไป

ในแฟ้มมีข้อมูลพื้นฐานของคีริน ทั้งประวัติครอบครัว เส้นทางอำนาจ และข่าวลือเกี่ยวกับการขึ้นครองตำแหน่งหัวหน้าแก๊งมาเฟียหลังจากฆ่าผู้ทรยศเมื่อห้าปีก่อน แต่ข้อมูลที่น่าสนใจที่สุดคือภาพถ่ายล่าสุดในงานเลี้ยงส่วนตัวของเขา ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำดูโดดเด่นด้วยท่าทีสง่างาม ราวกับเป็นราชาที่ไม่มีใครกล้าแตะต้อง

เรย์พลิกดูจนถึงหน้าสุดท้าย เป็นคำสั่งจากผู้ว่าจ้างที่ลงชื่อเป็นเพียงตัวอักษร "R".

"ฆ่าเขาภายในสามวัน ห้ามล้มเหลว"

...... คืนถัดไป......

... ....

... ....

เรย์เริ่มแทรกซึมเข้าไปในเครือข่ายของคีริน เขาใช้ข้อมูลที่ได้มาเพื่อติดตามตารางเวลาของเป้าหมาย และพบว่าคีรินจะเข้าร่วมงานเลี้ยงส่วนตัวในโรงแรมหรูย่านใจกลางเมือง นั่นคือโอกาสเดียวที่เขาจะเข้าใกล้เป้าหมายโดยไม่มีบอดี้การ์ดหนาแน่น

ค่ำคืนแห่งงานเลี้ยง//

แสงไฟระยิบระยับของโคมระย้าทำให้ห้องโถงกว้างดูหรูหราเกินคำบรรยาย แขกในงานล้วนแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคาแพง เสียงหัวเราะและการสนทนาเบาๆ ลอยคลอไปกับเสียงดนตรีจากเปียโน เรย์ในชุดพนักงานเสิร์ฟเดินผ่านกลุ่มแขกด้วยท่าทีสงบ มือจับถาดไวน์อย่างมั่นคง แต่สายตากลับจับจ้องไปยังชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงมุมห้อง

คีรินอยู่ในชุดสูทสีดำพอดีตัว เขานั่งไขว่ห้างบนโซฟาพร้อมแก้วไวน์ในมือ ดวงตาสีนิลคู่นั้นกวาดมองผู้คนรอบตัวด้วยความเยือกเย็น รอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าของเขาไม่ใช่รอยยิ้มที่จริงใจ แต่เป็นรอยยิ้มที่เหมือนจะบอกว่าเขาเหนือกว่าใครทุกคนในห้องนี้

เรย์หยุดอยู่ตรงมุมห้อง พลางหายใจลึก เขาเลื่อนมือไปยังปืนพกที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อพนักงาน นิ้วแตะที่ไกปืนเบาๆ เพื่อเตรียมลั่นไกเมื่อได้จังหวะที่เหมาะสม

"ตอนนี้แหละ..." เขากระซิบกับตัวเอง ขณะเล็งเป้าหมายไปที่กลางอกของคีริน

จังหวะที่ทุกอย่างผิดพลาด//

ก่อนที่เรย์จะเหนี่ยวไก เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังเขา

"นี่คือสิ่งที่นายวางแผนไว้เหรอ?"

เรย์สะดุ้ง และหันขวับไปพร้อมปืนในมือ แต่สิ่งที่เขาเห็นทำให้เลือดในกายเย็นเยียบ คีรินยืนอยู่ตรงนั้น ห่างจากเขาเพียงไม่กี่ก้าว ดวงตาของมาเฟียหนุ่มจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของเขา ราวกับมองทะลุจิตใจ

"นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่ามีคนส่งนายมา?"

คีรินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและมั่นคง

"ตั้งแต่นายก้าวเข้ามาในงาน ฉันรู้แล้วว่านายไม่ใช่พนักงานเสิร์ฟธรรมดา"

เรย์พยายามควบคุมสติ แต่ก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาเสียเปรียบ คีรินก้าวเข้ามาใกล้อีกหนึ่งก้าว

"ถ้าจะฆ่าฉัน ฝีมือแค่นี้ไม่พอหรอก" คีรินพูดพลางเลื่อนมุมปากเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน

"ลองดูสิ ยิงเลย" คีรินพูดท้าทาย ขณะชี้นิ้วไปที่หน้าอกของตัวเอง

เรย์กำปืนแน่น แต่กลับลั่นไกไม่ลง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงลังเล แต่สิ่งหนึ่งที่เขารู้คือ คีรินไม่ได้เป็นเป้าหมายธรรมดาอย่างที่เขาคิด

หลบหนี//

ในเสี้ยววินาทีที่ความคิดเขายังยุ่งเหยิง เรย์เลือกทางเดียวที่เขาคิดออก—หลบหนี เขากระโจนผ่านหน้าต่างบานเล็กของห้องโถง ทิ้งไว้เพียงความเงียบและสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของคีริน

คีรินมองตามหลังเรย์ไป ก่อนจะเอ่ยเบาๆ กับตัวเอง

"น่าสนใจจริงๆ...เรย์"

... จบตอน....

เรื่องใหม่มาแย้วน้าาาทุกคนน🙏😍

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***