Silver Dawn

เหมือนทุกๆวัน

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในเช้าวันใหม่ที่ไม่แตกต่างจากเมื่อวาน เสียง "กริ๊ง!" ที่แทรกตัวเข้ามาในความเงียบของยามรุ่งสางทำให้ซิลเวอร์ตื่นขึ้นมาด้วยความเบื่อหน่าย เธอพลิกตัวขี้เกียจบนเตียงเล็กๆ ของตัวเองก่อนเอื้อมมือไปกดปุ่มหยุดเสียงรบกวน

"อีกวันแล้วเหรอ..." เธอพึมพำกับตัวเอง เสียงเบาๆ ที่ไม่มีใครได้ยิน

บ้านเล็กๆ ของซิลเวอร์ตั้งอยู่ในเมืองชนบทที่เงียบสงบ แม้ว่าทุกอย่างจะดูสงบ แต่สำหรับเธอ เมืองนี้กลับเป็นเหมือนเวทีที่กำลังฉายซ้ำเรื่องราวเดิมๆ ทุกวัน ผู้คนที่เธอรู้จักก็เหมือนกัน พวกเขายิ้มเหมือนเดิม พูดเรื่องเดิมๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

เช้าวันธรรมดา

ซิลเวอร์ลุกขึ้นจากเตียง หยิบเสื้อผ้านักเรียนมัธยมปลายที่ธรรมดาเหลือเกิน เธอเดินลงไปชั้นล่าง กลิ่นขนมปังปิ้งและไข่ดาวโชยมา

"ตื่นแล้วเหรอ ซิลเวอร์? รีบกินข้าวสิ เดี๋ยวสาย" เสียงแม่ดังขึ้นจากครัว

"ค่ะ..." ซิลเวอร์ตอบแบบขอไปที ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะอาหาร

บทสนทนาระหว่างเธอกับแม่เป็นเหมือนเครื่องจักรที่ถูกตั้งโปรแกรมไว้ เธอไม่เคยบอกความคิดที่แท้จริงของตัวเองให้ใครฟัง รวมถึงแม่ของเธอด้วย

ที่โรงเรียน

โรงเรียนมัธยมปลายแห่งเดียวในเมืองเล็กๆ นี้คือจุดเริ่มต้นของวันธรรมดาของซิลเวอร์ เพื่อนร่วมชั้นที่เธอเจอทุกวันก็ดูเหมือนจะเป็นเพียงตัวประกอบในฉากเดียวกัน

"เฮ้ ซิลเวอร์! เมื่อคืนดูซีรีส์เรื่องนั้นหรือเปล่า?" เสียงเพื่อนสนิทอย่างลิซ่าเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มสดใส

"ยังเลย ฉันไม่มีเวลา" ซิลเวอร์ตอบสั้นๆ พร้อมยิ้มจางๆ

ในหัวของเธอ ซีรีส์หรือหนังเป็นเพียงสิ่งที่คนใช้ฆ่าเวลาในโลกที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เธอพยายามจินตนาการว่า วันหนึ่งเธอจะออกจากที่นี่ ไปเจออะไรที่น่าสนใจกว่านี้

ช่วงพักกลางวัน

ซิลเวอร์กับลิซ่านั่งคุยกันใต้ต้นไม้หลังโรงเรียน ลิซ่าเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่เธอรู้สึกสบายใจที่จะพูดคุยด้วย

"ซิลเวอร์ เคยคิดไหมว่าชีวิตเรามันน่าเบื่อ?" ลิซ่าพูดขึ้น

"คิดสิ..." ซิลเวอร์ตอบ พร้อมถอนหายใจ"แล้วถ้าสมมติว่า มีโลกที่ต่างออกไปจากนี้ โลกที่เราสามารถเป็นอะไรก็ได้ที่เราอยากเป็น เธออยากจะไปที่นั่นไหม?"

คำถามของลิซ่าทำให้ซิลเวอร์นิ่งไปครู่หนึ่ง

"ก็น่าสนใจนะ แต่โลกแบบนั้นมันจะเป็นไปได้เหรอ?" เธอถามกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจ

"ใครจะไปรู้ล่ะ"

คำพูดของลิซ่าทำให้ซิลเวอร์ครุ่นคิด โลกแบบนั้น... โลกที่เธอสามารถเป็นอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ มันฟังดูเหมือนฝันที่ไกลเกินเอื้อม

กลับบ้านพร้อมความรู้สึกว่างเปล่า

เมื่อวันเรียนจบลง ซิลเวอร์กลับมาบ้านตามปกติ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แต่ในหัวของเธอ คำพูดของลิซ่ายังคงวนเวียนอยู่

"เป็นอะไรก็ได้ที่เราอยากเป็น?" เธอพึมพำกับตัวเองขณะที่นั่งมองท้องฟ้ายามค่ำคืนผ่านหน้าต่างห้องนอน

ดวงดาวบนฟ้าดูสวยงาม แต่ก็เหมือนจะอยู่ไกลเกินเอื้อม เช่นเดียวกับความฝันของเธอ