เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในเช้าวันใหม่ที่ไม่แตกต่างจากเมื่อวาน เสียง "กริ๊ง!" ที่แทรกตัวเข้ามาในความเงียบของยามรุ่งสางทำให้ซิลเวอร์ตื่นขึ้นมาด้วยความเบื่อหน่าย เธอพลิกตัวขี้เกียจบนเตียงเล็กๆ ของตัวเองก่อนเอื้อมมือไปกดปุ่มหยุดเสียงรบกวน

"อีกวันแล้วเหรอ..." เธอพึมพำกับตัวเอง เสียงเบาๆ ที่ไม่มีใครได้ยิน

บ้านเล็กๆ ของซิลเวอร์ตั้งอยู่ในเมืองชนบทที่เงียบสงบ แม้ว่าทุกอย่างจะดูสงบ แต่สำหรับเธอ เมืองนี้กลับเป็นเหมือนเวทีที่กำลังฉายซ้ำเรื่องราวเดิมๆ ทุกวัน ผู้คนที่เธอรู้จักก็เหมือนกัน พวกเขายิ้มเหมือนเดิม พูดเรื่องเดิมๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

เช้าวันธรรมดา

ซิลเวอร์ลุกขึ้นจากเตียง หยิบเสื้อผ้านักเรียนมัธยมปลายที่ธรรมดาเหลือเกิน เธอเดินลงไปชั้นล่าง กลิ่นขนมปังปิ้งและไข่ดาวโชยมา

"ตื่นแล้วเหรอ ซิลเวอร์? รีบกินข้าวสิ เดี๋ยวสาย" เสียงแม่ดังขึ้นจากครัว

"ค่ะ..." ซิลเวอร์ตอบแบบขอไปที ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะอาหาร

บทสนทนาระหว่างเธอกับแม่เป็นเหมือนเครื่องจักรที่ถูกตั้งโปรแกรมไว้ เธอไม่เคยบอกความคิดที่แท้จริงของตัวเองให้ใครฟัง รวมถึงแม่ของเธอด้วย

ที่โรงเรียน

โรงเรียนมัธยมปลายแห่งเดียวในเมืองเล็กๆ นี้คือจุดเริ่มต้นของวันธรรมดาของซิลเวอร์ เพื่อนร่วมชั้นที่เธอเจอทุกวันก็ดูเหมือนจะเป็นเพียงตัวประกอบในฉากเดียวกัน

"เฮ้ ซิลเวอร์! เมื่อคืนดูซีรีส์เรื่องนั้นหรือเปล่า?" เสียงเพื่อนสนิทอย่างลิซ่าเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มสดใส

"ยังเลย ฉันไม่มีเวลา" ซิลเวอร์ตอบสั้นๆ พร้อมยิ้มจางๆ

ในหัวของเธอ ซีรีส์หรือหนังเป็นเพียงสิ่งที่คนใช้ฆ่าเวลาในโลกที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เธอพยายามจินตนาการว่า วันหนึ่งเธอจะออกจากที่นี่ ไปเจออะไรที่น่าสนใจกว่านี้

ช่วงพักกลางวัน

ซิลเวอร์กับลิซ่านั่งคุยกันใต้ต้นไม้หลังโรงเรียน ลิซ่าเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่เธอรู้สึกสบายใจที่จะพูดคุยด้วย

"ซิลเวอร์ เคยคิดไหมว่าชีวิตเรามันน่าเบื่อ?" ลิซ่าพูดขึ้น

"คิดสิ..." ซิลเวอร์ตอบ พร้อมถอนหายใจ"แล้วถ้าสมมติว่า มีโลกที่ต่างออกไปจากนี้ โลกที่เราสามารถเป็นอะไรก็ได้ที่เราอยากเป็น เธออยากจะไปที่นั่นไหม?"

คำถามของลิซ่าทำให้ซิลเวอร์นิ่งไปครู่หนึ่ง

"ก็น่าสนใจนะ แต่โลกแบบนั้นมันจะเป็นไปได้เหรอ?" เธอถามกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจ

"ใครจะไปรู้ล่ะ"

คำพูดของลิซ่าทำให้ซิลเวอร์ครุ่นคิด โลกแบบนั้น... โลกที่เธอสามารถเป็นอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ มันฟังดูเหมือนฝันที่ไกลเกินเอื้อม

กลับบ้านพร้อมความรู้สึกว่างเปล่า

เมื่อวันเรียนจบลง ซิลเวอร์กลับมาบ้านตามปกติ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แต่ในหัวของเธอ คำพูดของลิซ่ายังคงวนเวียนอยู่

"เป็นอะไรก็ได้ที่เราอยากเป็น?" เธอพึมพำกับตัวเองขณะที่นั่งมองท้องฟ้ายามค่ำคืนผ่านหน้าต่างห้องนอน

ดวงดาวบนฟ้าดูสวยงาม แต่ก็เหมือนจะอยู่ไกลเกินเอื้อม เช่นเดียวกับความฝันของเธอ

ในค่ำคืนนั้น ซิลเวอร์หลับไปพร้อมความคิดที่ว่า ชีวิตของเธอ เธอจะเป็นคนกำหนดมัน

เช้าวันใหม่

ซิลเวอร์ตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ รู้สึกง่วงงุนจากการนอนดึกเมื่อคืน เธอนั่งอยู่บนเตียงแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นแสงแดดส่องเข้ามาในห้อง ช่วงเช้านี้เงียบสงบ อากาศเย็นสบาย แต่ในใจเธอกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ไม่ชัดเจน ราวกับมีบางอย่างที่เริ่มจะเปลี่ยนแปลง แม้จะไม่สามารถบอกได้ว่าอะไร

“อาจจะเป็นแค่ความคิดไปเอง” ซิลเวอร์คิดในใจและถอนหายใจเบาๆ แล้วลุกออกจากเตียงเพื่อเริ่มวันใหม่

ช่วงบ่ายที่โรงเรียน

วันนี้ที่โรงเรียนก็เหมือนทุกวัน เพื่อนๆ นั่งคุยกันเสียงดัง ฟังดูมีความสุข แต่ในใจของซิลเวอร์กลับไม่รู้สึกเหมือนกับพวกเขา เธอยังคงรู้สึกว่าเหมือนจะมีอะไรบางอย่างที่ยังไม่เคลียร์

“เฮ้ ซิลเวอร์! ลองฟังข่าวนี้สิ!” ลิซ่าทักทายเพื่อนสนิทของเธอขณะเดินเข้าห้องเรียน “ที่เมืองข้างๆ ฉันได้ยินคนพูดกันว่ามีซอมบี้นะ!”

ซิลเวอร์ยิ้มบางๆ แล้วตอบว่า “ข่าวลือมั้ง ไม่เห็นต้องไปสนใจเลย”

แต่อย่างไรก็ตาม ในใจของซิลเวอร์ก็เริ่มสงสัยเกี่ยวกับข่าวที่ได้ยิน เพราะเธอรู้สึกเหมือนว่าเหตุการณ์เหล่านี้อาจจะไม่ได้เป็นแค่เรื่องที่คนพูดกันไปเท่านั้น

หลังเลิกเรียน

เมื่อถึงเวลาหลังเลิกเรียน ซิลเวอร์เดินกลับบ้านตามปกติ แต่ระหว่างทางกลับ เธอได้เดินผ่านถนนที่คุ้นเคย ก็รู้สึกถึงความเงียบสงัดที่แปลกไปในอากาศ อากาศหนาวเย็นทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เธอไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นอะไร แต่ความรู้สึกนี้ก็ยากที่จะปฏิเสธ

ซิลเวอร์เดินเข้าไปในบ้าน และสลัดความคิดเหล่านั้นออกจากหัว แม้ในใจจะสงสัยเกี่ยวกับข่าวที่ได้ยิน แต่เธอก็ไม่ได้ให้มันมารบกวนความคิดในวันนั้นมากนัก

ค่ำคืนนี้

หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จ ซิลเวอร์กลับมาที่ห้องนอนของตัวเอง เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือและมองออกไปนอกหน้าต่างที่มีแสงไฟจากถนนรำไร เธอคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นและความรู้สึกที่มันวูบเข้ามาในใจ

“ถ้าเรามีชีวิตที่ไม่ต้องเป็นแบบนี้... ถ้าเราได้ทำสิ่งที่อยากทำจริงๆ จะดีไหมนะ” ซิลเวอร์คิดในใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน หรือว่าความคิดเหล่านี้จะกลายเป็นแค่ความฝันในความเงียบสงบของคืนนี้เท่านั้น

แล้วเธอก็เริ่มฝันถึงสิ่งที่อยากทำในชีวิต เธออยากจะไปเดินทางในที่ที่ไม่คุ้นเคย อยากจะเห็นโลกใหม่ที่ไม่ได้มีแค่เรื่องราวของการเรียนหนังสือกับการบ้าน ซิลเวอร์อยากจะมีชีวิตที่เต็มไปด้วยสิ่งใหม่ๆ ที่จะช่วยให้เธอเข้าใจโลกมากขึ้น

ในความฝันนั้น เธอก็เริ่มคิดถึงสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต แม้จะไม่รู้ว่าเป็นความคิดหรือจริงจังแค่ไหน แต่เธอก็รู้สึกเหมือนว่าโลกนี้มีสิ่งที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน และบางที... สิ่งเหล่านั้นกำลังจะมาในเร็วๆนี้

วันถัดไป

เมื่อเช้าวันใหม่มาถึง ซิลเวอร์ตื่นขึ้นมาและพบว่ามันยังคงเป็นโลกที่ไม่คุ้นเคยเหมือนเดิม ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะยังคงหมุนไปตามวงจรของมัน แต่ในใจของซิลเวอร์กลับรู้สึกว่าเธอกำลังเฝ้ารออะไรบางอย่าง

แม้ทุกอย่างจะดูเหมือนเดิม แต่การเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงกำลังจะเริ่มต้น...

เช้าวันใหม่

ซิลเวอร์ตื่นขึ้นจากการนอนหลับที่ไม่ค่อยสดชื่นเหมือนเดิม ในช่วงเช้าของวันนี้ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกอยู่ในความคิดวนเวียน แม้ว่าทุกสิ่งในชีวิตจะดูเหมือนเป็นปกติ แต่บางสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของเธอ

ในขณะที่เตรียมตัวไปโรงเรียน เธอเหลือบมองโทรศัพท์มือถือที่บนโต๊ะ มีข้อความจากเพื่อนๆ เข้ามามากมายเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเมืองใกล้เคียง เรื่องราวซอมบี้ยังคงแพร่กระจายเป็นวงกว้าง แม้ว่าซิลเวอร์จะไม่เคยเชื่อในข่าวลือแบบนี้ แต่กลับมีความรู้สึกแปลกๆ ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แค่เรื่องที่ถูกพูดถึงในข่าวเท่านั้น

“มันไม่น่าจะเป็นแค่ข่าวลือนะ” ซิลเวอร์คิดในใจ ขณะที่พยายามจะก้าวออกจากบ้านไปตามปกติ

ที่โรงเรียน

ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นปกติ

ที่โรงเรียน

เพื่อนๆ ยังคงพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเกี่ยวกับการเตรียมตัวสอบ การไปเที่ยวในวันหยุด และการคุยเรื่องซุบซิบประจำวัน ซิลเวอร์เดินไปที่โต๊ะของตัวเองอย่างเงียบๆ และนั่งลง เปิดหนังสือเรียนเหมือนทุกวัน แต่ในหัวของเธอกลับเต็มไปด้วยคำถามที่ยังไม่มีคำตอบ

เสียงหัวเราะของเพื่อนๆ ฟังดูร่าเริง แต่มันกลับไม่สามารถปลอบประโลมความรู้สึกของซิลเวอร์ได้ เธอไม่สามารถหลีกหนีความคิดที่วนเวียนในหัว ว่าจะมีบางสิ่งที่เธอไม่รู้และมันกำลังใกล้เข้ามาแล้ว

ช่วงพักเที่ยง

เมื่อถึงช่วงพักเที่ยง ซิลเวอร์เดินออกไปข้างนอกเพื่อหาความสงบจากการอยู่ในห้องเรียน เธอเดินไปที่สวนหลังโรงเรียนที่มีต้นไม้ใหญ่และสนามหญ้าเงียบสงบ บรรยากาศรอบข้างยังคงเหมือนเดิม ทุกสิ่งยังคงเป็นไปตามปกติ แต่บางครั้งความรู้สึกแปลกๆ ก็ไม่สามารถจะหายไปได้

ซิลเวอร์นั่งลงที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ เธอไม่ค่อยคุยกับใครในช่วงนี้ และรู้สึกสงบขึ้นเมื่ออยู่คนเดียว ความคิดของเธอจมลงไปในคำถามที่ยังไม่มีคำตอบ เกี่ยวกับสิ่งที่เธอรู้สึกเหมือนจะมีอะไรบางอย่างที่ไม่ชัดเจนรอคอยอยู่ในอนาคต

"มันอาจจะเป็นแค่เรื่องที่ฉันคิดไปเอง" ซิลเวอร์พยายามปลอบใจตัวเอง

หลังเลิกเรียน

ซิลเวอร์เดินกลับบ้านตามปกติ ระหว่างทางกลับบ้าน ซิลเวอร์แวะที่ร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้อของบางอย่าง และบังเอิญได้ยินบทสนทนาของคนในร้านเกี่ยวกับข่าวซอมบี้ที่กำลังแพร่ระบาดในเมืองใกล้เคียง

“จริงๆ หรอ? มีคนเห็นซอมบี้จริงๆ เหรอ?” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นจากมุมร้าน

“ใช่! พวกมันไม่เหมือนที่เราคิดเลย พวกมันดูเหมือนมนุษย์ที่โดนบางอย่างควบคุมอยู่” ผู้ชายอีกคนหนึ่งตอบกลับ

กลางคืน

ซิลเวอร์นั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือในห้องของตัวเอง ขณะที่อากาศข้างนอกเริ่มเย็นลง เธอเปิดหน้าต่างเล็กน้อยให้ลมเย็นเข้ามาในห้อง แล้วมองออกไปที่ท้องฟ้าผ่านหน้าต่างที่มืดสลัว

"ถ้ามันเป็นเรื่องจริง... ถ้าซอมบี้และข่าวพวกนี้มันจริง... โลกของเราจะเปลี่ยนไปยังไงบ้างนะ?" ซิลเวอร์คิดในใจ ขณะที่กำลังพยายามรวบรวมความคิดทั้งหมดที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่วันมานี้

เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อไป แต่บางสิ่งในใจบอกว่าเธออาจจะต้องเตรียมตัวสำหรับอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่กว่า

ซิลเวอร์ปิดหน้าต่างและเอนหลัง เธอเริ่มสงสัยว่าเธออาจจะเป็นคนเดียวที่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนี้ หรือบางที... มันอาจจะเป็นแค่เธอคนเดียวที่เห็นมัน