I Am The Villain ฉันคือนางร้าย
บทที่11 เป็นใครกันแน่
โซริน
คุณปู่ หลับไปนานรึยังคะ
นวล
พึ่งหลับไปสักพักเองค่ะ
โซริน
ขอบคุณนะคะ พรุ่งนี้รินจะไปที่บ้านแต่เช้า ฝากพี่นวลเตรียมอาหารให้หน่อยนะคะ
นวล
งั้นนวลไปก่อนนะคะคุณหนู
หลังจากที่พี่นวลออกไปแล้ว เธอก็จัดแจงเสื้อผ้า ของใช้จำเป็นเตรียมที่จะอาบน้ำนอน
ในหัวเธอคิดเรื่องทุกอย่างไปมาไม่หยุด
โซริน
ตกลง เส้นเรื่องเปลี่ยนไปงั้นหรอ ดูท่าพระเอกวันนี้ไม่มีทีท่าจะร้ายกาจแม้แต่น้อย มีแต่คำคัดค้านงานแต่งแค่นิดหน่อย
โซริน
ส่วนพระรองกับนางรองกฌได้คู่กันตั้งแต่ตอนแรก เดิมดีควรจะเริ่มกลางๆตอนกง่าทั้งสองจะเจอกัน แต่นี่จีบกันแล้ว
โซริน
งานแต่งตกลงเธอต้องแต่งจริงๆใช่มั้ย
โซริน
ถ้างั้นมีอยู่ทางเดียวถ้าเธอไม่แสดงออกว่าร้ายกาจนิสสันเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแบบนี้ ถูกสงสัยแน่ คงต้องทำตัวร้ายกาจเอาแต่ใจ แกล้งนางเอก แลกกับการที่จะตาย แต่ก็อาจจะมีโอกาสได้กลับโลกเดิม
โซริน
ความเสี่ยงและความเป็นไปได้ไม่ถึงครึ่ง
โซริน
แต่อย่างน้อยก็ต้องลอง มันคือโอกาสเดียว ต้องนอมแลกล่ะว่ะ โลกนี้ใช่ว่าจะดีไปซะทุกอย่าง
โซริน
ถ้ากลับไป ร่างของเราที่ถูกแทงจะมีโอกาสฟื้นคืนชีพมั้ย จะมีใครเอาเธอส่งโรงพยาบาลมั้ย
โซริน
แต่จำได้ว่าตอนถูกแทงมันไม่น่าจะโดนจุดสำคัญมั้ง เอาวะลองดู
โซริน
ต่อไปนี้ขอรับบทแสดงเป็นนางร้ายอย่างเต็มตัวแม้จะไม่เก่ฃในเรื่องนี้ก็เถอะ
โซริน
หากรินทำอะไรผิดไป รินต้องขอโทษคุณปู่ด้วยนะคะ มันจำเป็นจริงๆไม่ว่าจะก่อนหน้านี้หรือต่อจากนี้
โซริน
แต่รินสัญญานะคะว่าจะดูแลคุณปู่ให้ดี
โซริน
ริน...รู้สึกเหมือนคุณคือครอบครัวของรินจริงๆ
โซริน
และรินจะไม่มีวันเผลอใจให้พี่เจตน์เด็ดขาด
โซริน
(เจ้าของร่างนี้เจ็บมามากพอแล้ว)
วารินทร์
(หนูเป็นใครกันแน่ หลานปู่อยู่ที่ไหน)
Comments