I Am The Villain ฉันคือนางร้าย
บทที่7 บังเอิญ
โซรินตัดสินใจดูแลปู่ที่โรงพยาบาล ส่วนเสื้อผ้าเธอว่าจะออกไปซื้อเอาตามห้างไกล้ๆหรือไม่ก็ตลาดนัดช่วงเย็น
โซริน
คุณปู่คะ รินโทรให้พี่นวลมาดูก่อนแป๊บนึงนะคะ คุณปู่อยู่ในนี้คนเดียวรินไม่วางใจ
โซริน
รินว่าจะออกไปดูซื้อเสื้อผ้านิดหน่อยแล้วก็ของกินด้วยค่ะ
โซริน
คุณปู่อยากกินอะไรมั้ยคะ ข้าวต้มปลามั้ยคะ
วารินทร์
ปู่อิ่มแล้ว แค่ของฝากที่หนูเกวเอามาก็กินจะไม่หมดแล้ว
วารินทร์
ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงปู่ ปู่แข็งแรงจะตาย หลานรักอย่าห่วงเลย
โซริน
ช่วยดูคุณปู่หน่อยนะคะ เดี๋ยวรินจะรีบไปรีบกลับ
นวล
ได้อยู่แล้วค่ะ คุณหนูไม่ต้องห่วงนะคะ
โซริน
(ที่ต้องไปซื้อเสื้อเพราะเจ้าของร่างเก่าดันไม่ใช่คนสไตล์เดียวกับเธอถึงจะชื่อเหมือนก็เถอะ เสื้อผ้าชุดอะไรต่างๆ แหวกแข้งแหวกขาไปหมด ใส่แล้วไม่ชิน ลมพัดวาบหวิวมาก)
โซริน
นี่มันดีจริงๆ ห้างอะไรใหญ่โตขนาดนี้
โซริน
ดูซิว่าจะมีเสื้ออะไรที่หน้าซื้อบ้าง
ไปมาหลายร้านสุดท้ายก็จบที่...
ซื้อมั่วๆ เอาแค่ใส่อยู่บ้านหรืออกไปที่ใกล้ๆ
โซริน
ต่อไปก็กินข้าวดีกว่า เริ่มหิวแล้ว
โซริน
ขอโทษนะคะ..//มอง+ตกใจ
โซริน
(แล้วคุณไม่ใช่ผีหรือไง น่ากลัวกว่าผีอีกนี่ซิ)
โซริน
สวัสดีค่ะ พี่เจตน์ รินไปก่อนนะคะ
โซริน
(นี่พระเอกกินยาลืมเขย่าขวนรึไง หรือตอนเช้านอนคอตกจากหมอน)
โซริน
มะ..ไม่ดีกว่าค่ะ รินต้องกลับไปดูแลคุณปู่ต่อ
เจตน์
ท้องเธอประท้วงใหญ่แล้ว
โซริน
(ไอท้องบ้า ร้องได้ถูกเวลาจริงๆ)
โซริน
ก่อนอื่นปล่อยแขนรินก่อนเถอะค่ะ
โซริน
ก็..รินกลัวคนอื่นเข้าใจผิดไงคะ อีกอย่าง กลัวพี่จะอึดอัด......ด้วย
เจตน์
อยากให้โอบหรือจับมือมันก็ขึ้นอยู่กับเธอ
โซริน
รินว่า ..จับมือดีกว่าค่ะ//ยิ้มแห้ง
เจตน์
ก็แค่นี้ จะทำให้ยากเพื่อ
Comments