เกิดใหม่ในร่างเลดี้ที่พระเอกเกลียด
ตอนที่17
ณห้องสมุดของคฤหาสน์แสงตะวัน
ถึงแม้ที่นี่จะร้อนอบอ้าวในตอนกลางวันแต่กลับเย็นสบายเมื่อถึงช่วงกลางคืน
มาเรียกำลังค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเวทย์มนต์จนดึกดื่นเพื่อหาสักวิธีที่จะทำไห้ดินแดนที่ร้อนดุจนรกนี้เย็นลง
มาเรีย (คาร่า)
... //ตั้งใจอ่าน
มาเรีย (คาร่า)
อืม...ไม่ไช่
มาเรีย (คาร่า)
//เก็บหนังสือเข้าชั้น
มาเรีย (คาร่า)
ไม่มีอะไรที่ช่วยได้เลยสักอย่าง
มาเรีย (คาร่า)
(ในนิยายก็ไม่มีบอกว่าจะต้องทำไงเพราะดินแดนของเขาก็ร้อนแบบนี้ไปจนถึงตอนจบเลย)
มาเรีย (คาร่า)
//เดินไปนั่งพักที่โต๊ะพร้อมกับหยิบหนังสือแบบสุ่มมาด้วยเล่มนึง
มาเรีย (คาร่า)
คืนนี้ฉันคงต้องค้างอยู่ในห้องสมุดยาวๆสินะ...
มาเรีย (คาร่า)
//กางหนังสือออกและเริ่มอ่านอย่างตั้งใจ
มาเรียนั่งหนังสือการปรับใช้เวทย์ไปเรื่อยๆโดยที่ไม่สังเกตุเห็นอัลเฟรดที่ยืนมองดูเธออยู่บนขั้นบันใดเลย
อัลเฟรด (ดยุก)
... //จ้องมอง
มาเรีย (คาร่า)
... //อ่านต่อไป
อัลเฟรด (ดยุก)
//เดินมาจากด้านหลัง
มาเรีย (คาร่า)
//ยังคงอ่านต่อไป
อัลเฟรด (ดยุก)
มาเรีย //เรียก
มาเรีย (คาร่า)
หืม? //หันกลับมามอง
อัลเฟรด (ดยุก)
เธอควรไปนอนได้แล้วล่ะ
อัลเฟรด (ดยุก)
//เอื้อมมือไปหยิบหนังสือออกมาจากมาเรีย
มาเรีย (คาร่า)
เอ๋? ไม่เห็นเป็นไรเลย
มาเรีย (คาร่า)
//แย่งหนังสือกลับมา
มาเรีย (คาร่า)
ฉันว่าคืนนี้ฉันจะนอนที่นี่แหละ
อัลเฟรด (ดยุก)
ไม่ได้ประโยชน์อะไรหรอก
อัลเฟรด (ดยุก)
หนังสือที่นี่ฉันเคยอ่านครบทุกเล่มแล้ว
อัลเฟรด (ดยุก)
ไม่มีเล่มไหนบอกถึงการทำไห้ดินแดนนี้เย็นขึ้นหรอก
มาเรีย (คาร่า)
เห้อ... //ท้อใจ
มาเรีย (คาร่า)
ถ้าฉันมีเวทย์ที่แข็งแกร่งแบบผู้นำตระกูลคนอื่นๆก็ดีสิ
อัลเฟรด (ดยุก)
การมีเวทย์ที่ปรับใช้อิสระได้เป็นสิ่งที่น่าอิจฉาที่สุดแล้ว
มาเรีย (คาร่า)
//มองอัลเฟรด
อัลเฟรด (ดยุก)
การมีเวทย์ที่แข็งแกร่งด้านใดด้านหนึ่งแต่ไม่สามารถปรับใช้ได้น่ะ
อัลเฟรด (ดยุก)
เวทย์แบบนั้นก็ไม่ต่างจากคำสาปหรอก
อัลเฟรด (ดยุก)
ดูฉันเป็นตัวอย่างสิ
มาเรีย (คาร่า)
แต่อย่างน้อยนายก็แข็งแกร่งกว่าฉันนะ
อัลเฟรด (ดยุก)
ถึงจะแข็งแกร่งแต่ก็ไม่สามารถช่วยเหลือใครได้
อัลเฟรด (ดยุก)
ไม่เหมือนเธอ...
อัลเฟรด (ดยุก)
เวทย์ของเธอมีอิสระในการใช้
อัลเฟรด (ดยุก)
จะสร้างคลื่นยักษ์ก็ได้ จะควบคุมจิตใจก็ได้ หรือแม้แต่การฟื้นคืนชีพคน
อัลเฟรด (ดยุก)
แค่เธอรู้วิธีใช้มันเธอก็สามารถทำได้ทั้งหมด
มาเรีย (คาร่า)
แต่ที่ฉันทำได้ในตอนนี้ก็มีแค่เสกโซ่โง่ๆขึ้นมาแหละนะ...
อัลเฟรด (ดยุก)
อนาคตเธออาจจะทำได้
มาเรีย (คาร่า)
ก็หวังว่าฉันจะทำได้แบบนั้นนะ...
มาเรีย (คาร่า)
(เลดี้มาเรียในนิยายเองก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการเสกโซ่เลย)
มาเรีย (คาร่า)
//เอนหลังพิงเก้าอี้
มาเรีย (คาร่า)
แล้วนายจะเอายังไงเรื่องนิสท์หรอ?
อัลเฟรด (ดยุก)
ฉันจะฉีกยัยแม่มดน้ำแข็งนั่นเป็นชิ้นๆซะ
อัลเฟรด (ดยุก)
//ทำหน้าเดือด
อัลเฟรด (ดยุก)
แล้วก็ส่งมันไปขอโทษประชาชนของฉันในนรก
มาเรีย (คาร่า)
ใจเย็นๆนะ...
มาเรีย (คาร่า)
//ทำตัวไม่ถูก
มาเรีย (คาร่า)
แล้วนายจะบุกไปเขตเหนือเมื่อไหร่หรอ?
อัลเฟรด (ดยุก)
เพราะที่นั่นหนาวมากเลยต้องรอสั่งทำชุดเกราะแบบพิเศษไห้ทหาร
อัลเฟรด (ดยุก)
ดาบของฉันจะส่งมันลงนรกเอง...
มาเรีย (คาร่า)
(ทั้งที่เขาไม่ได้กำลังขู่ฉันอยู่แท้ๆ)
อัลเฟรด (ดยุก)
//สังเกตุเห็นความกลัวของมาเรีย
อัลเฟรด (ดยุก)
หึ... //ยิ้มมุมปาก
อัลเฟรด (ดยุก)
กลัวหรอ? //เข้าไปไกล้
มาเรีย (คาร่า)
หืม? ฉันจะกลัวนายทำไม?
มาเรีย (คาร่า)
ฉันก็หนึ่งในห้าตระกูลผู้ปกครองนะ
มาเรีย (คาร่า)
//แต่เขยิบหนี
อัลเฟรด (ดยุก)
เธอไม่ต้องกลัวหรอก
อัลเฟรด (ดยุก)
จดหมายที่เธอส่งมาไห้ฉันก่อนหน้านั้นดูน่ากลัวกว่าเยอะ
มาเรีย (คาร่า)
(ฉันไม่ได้เป็นคนส่งนะ! ยัยมาเรียคนเก่าต่างหาก)
อัลเฟรด (ดยุก)
พอคิดว่าจู่ๆเลดี้โรคจิตก็กลายเป็นเลดี้ใจบุญมันก็ดูเหลือเชื่อไปหน่อย
มาเรีย (คาร่า)
คนเรามันเปลี่ยนกันได้~
อัลเฟรด (ดยุก)
คงจะจริง //มองมาเรีย
ทันใดนั้นก็มีเสียงใครบางคนตะโกนแทรกมาจากทางประตู
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
ท่านดยุก!!!
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
//วิ่งเข้ามา
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
ท่านมาอยู่ที่นี่เองงั้นหรอ?
มาเรีย (คาร่า)
ดีค่ะเลดี้แพททริเซีย
มาเรีย (คาร่า)
//โบกมือทักทาย
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
//มองแรงไส่
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
ดึกแล้วมาอยู่ที่นี่ด้วยกันสองคนทำไมหรอคะ?
อัลเฟรด (ดยุก)
แค่คุยกันทั่วไป
มาเรีย (คาร่า)
ก็คุยเรื่องการทำไห้เขตนี้เย็นลง-
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต้องฝืนหรอกนะคะ
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
ฉันหมายความว่าเลดี้มาเรียอย่าฝืนตัวเองเลยนะคะ
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
//ยิ้ม
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
ถ้าความสามารถไม่ถึงก็ไม่จำเป็นต้องฝืนก็ได้ค่ะ
มาเรีย (คาร่า)
(ห๊าาาาา?!)
มาเรีย (คาร่า)
เอ่อ...ค่ะ //ไปไม่ถูก
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
//หันไปหาอัลเฟรด
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
ท่านดยุกคะกลับไปนอนได้แล้วนะคะ
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
นี่ก็ดึกมากแล้ว
อัลเฟรด (ดยุก)
ฉันจะอยู่ที่นี่อีกสักหน่อย
อัลเฟรด (ดยุก)
เธอไปก่อนก็ได้
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
//ทำท่าเหนียมอาย
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
คะ-คือว่าฉันไม่อยากนอนคนเดียวค่ะ...
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
ปรกติจะมีท่านดยุกนอนอยู่ข้างๆตลอด
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
พอหันไปแล้วไม่เจอก็เลยรู้สึกโหวงเหวงแปลกๆ...
[เสริม: เพราะทั้งคู่หมั้นกันแบบจำเป็น ถึงแม้จะนอนเตียงเดียวกันแต่ก็ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวกัน]
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
ท่านดยุกกลับไปนอนเป็นเพื่อนฉันได้ไหมคะ?
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
//มือขยุกขยิกแบบอายๆ
มาเรีย (คาร่า)
//มองแพททริเซียแบบอึ้งๆ
มาเรีย (คาร่า)
(โห...จำไม่เคยได้นะว่าในนิยายเธอรุกเขาหนักแบบนี้)
อัลเฟรด (ดยุก)
เห้อ... //ถอนหายใจ
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
ขอบคุณนะคะ
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
//หันกลับมาหามาเรีย
แพททริเซีย (นางเอกนิยาย)
ไม่ยกไห้หรอกนะ... //พูดเบาๆ
มาเรีย (คาร่า)
(เอ่อ...ฉันไม่ได้หูฝาดไช่ไหม?)
Comments