จะอะไรหนักหนากับผม
แอดพึ่งแค่แนวนี้ครั้งแรกออกมาไม่ดีหรืออะไรก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
...****************...
ตอนเช้าที่ท้องฟ้าเริ่มสดใส และ มีเสียงของไก่ขัน ผู้คนมากมายที่ออกไปทำงาน และ รินที่กำลังจะออกไปทำงานใตตัวของรินได้คิดมาสักพักแล้วว่า
"(ทำไมฉันต้องไปทำงานด้วยอยากลาออกจัง)"
นั้นคือสิ่งที่รินนั้นได้คิดเหตุผลก็เพราะ บอสของรินอย่างสเตฟาน ชอบมายุ่งกับรินอยู่ตลอดจนรินนั้นรำคาญ และ ที่สำคัญสเตฟานนั้นเป็นพวกบ้าที่ชอบผู้ชายด้วยกันเอง นั้นเป็นเหตุผลทำให้รินนั้นไม่อยากไปทำงาน และ ไม่อยากไปเจอหน้าสเตฟาน
รินนั้นพึ่งจะรู้สึกตัวว่ากำลังจะสายจึ่งรีบไปทำงานแต่ไม่ว่าจะรีบแค่ไหนตัวของรินก็ไปสาย5นาทีสเตฟานเป็นคนที่ตรงต่อเวลามาก นี้ทำให้รินนั้นเริ่มที่จะกลัวเพราะสเตฟานนั้นน่ากลัวมาก เหมือนพวกโรคจิตไม่มีผิด
ไม่ทันไร สเตฟาน มาจากไหนก็ไม่รู้มาทักตัวของรินที่กำลังเหม่ออยู่
"ไม่รีบไปทำงานหรอครับ?"
สิ้นเสียงรินได้สะดุ้งเพราะสเตฟานได้มายืนอยู่ตรงหน้าก็ที่จะทำท่าลุกลี้ลุกลน เมื่อสเตฟานเห็นแบบนี้ก็ได้พูดขึ้นมาว่า
"คุณรินช่วยมาพบผมที่ห้องด้วนนะครับ"
"ตอนพักเที่ยงถ้าคุณไม่มาผมไม่ปล่อยคุณไปแน่"
"ขะ...เข้าใจแล้วครับ!"
รินได้ตอบกลับไปแบบเสียงสั่น ๆ เมื่อรู้สึกว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไรไม่ทันไรรินก็มาหยุดอยู่ที่ห้องทำงานของสเตฟาน
รินได้เคาะประตูและมีเสียงตอบรับของสเตฟานจึ่งเข้าไปและได้เห็นกับสเตฟานที่นั่งทำงานอยู่ ใบหน้าที่หล่อเหลานั้นทำให้รินหยุดจ้องมองไม่ได้ จนสเตฟานได้เอ่ยขึ้นมาว่า
"นั่งก่อนสิครับ"
นั้นทำให้รินที่กำลังหลงไหลได้สติและรีบไปนั่งตามที่สเตฟานบอก ในห้องบรรยากาศชวนให้อึดอัดเอามาก ๆ และทั้งสองคนต่างฝ่ายต่างก็ไม่ได้คุยอะไรกัน จนรินทนไม่ไหวจึ่งเอ่ยปากพูดออกมา
"บอสให้ผมมาทำไมครับ?"
"ถ้าไม่มีอะไรจริง ๆ ผมขอตัวก่อนนะครับ
"หยุด ใครให้คุณออกไปผมยังไม่อนุญาต"
เสียงของสเตฟานนั้นเรียบเสยและได้จ้องมาที่รินที่กำลังจะเดินออกไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments