ตอนที่ 5 คำเตือนจากคนแปลกหน้า

"นี้เธอนามสกุล เมย์สัน หรอ!"บลูโน้ตระโกนขึ้นมา ทำเอาโทมัสตกใจจนต้องหันกลับไปมองหน้าของบลูโน้

"อะไรของนายวะบลู ใจเย็นๆก่อนสิ"โทมัสปรามเพื่อนด้วยอารมณ์โมโห ทันใดนั้นเสียงที่เรียบและอ่อนหวานของอลิสก็ได้พูดขึ้น

"เอาเถอะค่ะ ฉันเข้าใจนะคะที่คุณจะตกใจ ที่ฉันมีนามสกุลเหมือนกันกับชายในเรื่องเล่าอะไรนั้น แต่ฉันขอยืนยันเลยค่ะว่าฉันกับชายคนนั้นไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันมีเพียงแค่นามสกุลเท่านั้นค่ะที่เหมือนกับเขา"อลิซกล่าวขึ้นราวกับว่าไม่ใช่แค่บลูโน้เท่านั้นที่ถามเธอแบบนี้ เธอถอนหายใจแล้วหยิบเอกสารออกมาจากใต้โต็ะของเธอ โทมัสรับมันมาจากอลิซ 

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมสองคนขอตัวออกไปดูที่พักก่อนนะอลิซ"โทมัสกล่าวกับอลิซแล้วพาบลูโน้ออกไปจากห้องแล้วปิดประตู ทั้งคู่เดินออกมาได้สักพักก็มีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งเดินเข้ามาหาทั้งสองและได้ทำความเคารพพร้อมกับกล่าวคำทักทัก

"สวัสดีครับ ผมชื่อ สิบตำรวจตีเจอโรเมีย เอนโทรี่ครับ ยินดีที่ได้พบครับ"

"สวัสดีครับ ผมผู้หมวดโทมัส และนี้เพื่อนผมผู้หมวดบลูโน้"โทมัสตอบกลับด้วยความสุภาพ

"ผมได้จัดเตรียมที่พักใว้ให้แล้วครับ เดี๋ยวผมพาไปนะครับ"เจอโรเมียบอกกับทั้งสองแล้วได้เดินนำทั้งสองไปที่ห้องพัก ระหว่างทางบลูโน้ก็รู้สึกเสียวสันหลังแบบบอกไปถูก เขาจึงมองไปด้านหลังจนได้พบเข้ากับแววตาของหญิงสาวคนหนึ่งที่มองมาทางบลูโน้เหมือนกับว่าจะทำอะไรสักอย่างกับเขา เขาจึงไม่สนใจแล้วละสายตาจากหญิงสาวคนนั้น

เมื่อเดินมาได้สักพักก็ถึงยังที่พักของทั้งสองสภาพโดยรวมดูใหม่และดูดีมากเลยทีเดียว ราวกับว่าเป็นบ้านพักตากอากาศอะไรทำนองนั้น ติดก็ตรงที่โดยรอบมีเหมือนรั้วเหล็กที่อยู่รอบที่พัก

"ถึงแล้วครับที่พักของคุณทั้งสอง ถ้ามีอะไรก็เรียกผมได้นะครับผมอยู่บ้านหลังถัดไปจากนี้ไม่ไกลมาก อ่อแล้วก็ พยายามอย่าออกมาจากบ้านพักในเวลาวิกาลนะครับ เพราะเดี๋ยวนี้พวกสัตว์ชอบเข้ามาป้วนเปี้ยนบริเวณนี้บ่อยๆ"เจอโรเมียบอกกับชายหนุ่มทั้งสองแล้วก็เดินจากไป โทมัสกับบลูโน้จึงเดินเข้าไปในที่พักเพื่อสรวจรอบๆบ้าน ภายในนั้นประดับไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ มีทีวี ตู้เย็น โซฟา หรือแม้กระทั่งโต๊ะทำงาน โทมัสโยนกระเป๋าลงกับพื้นถอดแจ็กเก็ตออกแล้วนั่งลงบนโซฟาจากนั้นก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ 

"นายยังรู้สึกแปลกๆอยู่อีกหรอบลู" โทมัสกล่าวถามบลูโน้ 

"ก็ไม่เชิงหรอก แต่เหมือนกับว่าที่นี้มันรู้จักฉันมากกว่านายซะอีก" บลูโน้ตอบพร้อมกับหยิบบุหรี่ของโทมัสขึ้นมาสูบ แล้วได้ถามต่อว่า

"แต่จะว่าไปเรื่องของอลิซนี้ นายรู้อะไรเกี่ยวกันเธอบ้างล่ะ" โทมัสเงียบ ก่อนจะพ่นขวันออกแล้วได้เล่าว่า

"อลิซ เธอเป็นเด็กนักเรียนที่เคยเรียนโรงเรียนตำรวจที่เดียวกับฉันและเคยเรียนที่โรงเรียนมัธยมแพนเทอร์เหมือน แต่เรื่องที่เธอมีนามสกุลเดียวกันกับเมริเนียร์ได้ยังไง ฉันเองก็ไม่ค่อยจะรู้เท่าไหร่หรอกรู้แค่ว่าตกูลของเธอเคยเป็นญาติห่างๆของเมริเนียร์ก็เท่านั้น"โทมัสกล่าวจบพร้อมกับดับบุหรี่ที่อยู่ในมือ 

"แล้วเรื่องเด็กคนนั้นล่ะ"บลูโน้ถามด้วยความสงสัย

"เด็กคนนั้นน่ะหรอถ้าฉันจำไม่ผิด น่าจะออกจากโรงเรียนกลางคันแล้วไปเรียนที่อื่นน่ะ ฉันรู้มาแค่นี้แหละ"หลังจากโทมัสพูดจบก็เดินไปที่ตู้เย็นแล้วเปิดออก

"บ้าจริง ไม่มีเบียร์สักขวดเลยหรอวะเนี้ย"โทมัสสบถออกมาด้วยความโมโหแล้วได้กล่าวชวน บลูโน้ให้ออกไปข้างนอกด้วยกันกับเขา

"เฮ้บลู ออกไปซื้อของกันดีกว่าว่ะในตู้เย็นไม่มีอะไรกินเลย"

บลูโน้ได้ยินเช่นนั้นจึงหยิบกุญแจรถแล้วทั้งคู่ก็ขับรถเข้าไปในตัวเมืองเพื่อซื้อของและสำรวจเมืองไปด้วยในตัว ภายในเมืองแพนเทอร์ตอนนี้มีผู้คนอยู่เพียงนิดหน่อย แต่สิ่งที่สังเกตได้ชัดเจนที่สุดคือทุกบ้านนั้นจะมีคนออกมานั่งอยู่หน้าบ้านพร้อมกับปืนในมือ พอขับมาได้สักพักก็ได้พบเข้ากับปั้มน้ำมันและร้านสะดวกซื้อที่อยู่ด้วยกัน บลูโน้จึงขับรถเข้าไปเพื่อที่จะเติมน้ำมันและซื้อของกินกลับไปที่บ้านพัก

"สวัสดีครับคุณตำรวจ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ"เจ้าของปั้มน้ำมันออกมาต้อนรับอย่างเป็นมตร

"ครับ ผมมาเติมน้ำมันแล้วก็ว่าจะหาซื้ออะไรกลับไปกินด้วยน่ะครับ"บลูโน้ตอบอย่างสุภาพ

"พวกคุณดูไม่เหมือนคนที่นี้เลย พึ่งเคยมาที่นี้หรอครับ"เจ้าของปั้มถาม

"อ่อใช่ครับ ผมพึ่งย้ายมาสืบคดีที่นี้น่ะครับ"โทมัสตอบแล้วก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าไปที่ร้านสะดวกซื้อ ทันใดนั้นเจ้าของร้านก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปแล้วได้จับไปที่แขนของบลูโน้ก่อนจะพูดขึ้นด้วยเสียงที่เบาและดูจริงจังว่า

"คุณต้องรีบออกไปจากที่นี้ ถ้าคุณยังอยากมีชีวิตอยู่ โดยเฉพาะที่สถานีตำรวจมันไม่ปลอดภัย ถ้าคุณมีอะไรให้ผมช่วย ให้คุณขับรถมาหาผมให้เร็วที่สุด พวกเราจะช่วยคุณเอง"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***