รอยแผลในใจ การได้กินข้าวผัดอย่างมีความสุข

นายเอก ธาน

นี่ ครามตื่นได้แล้วนะเช้าแล้ว

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

งัวเงีย

นายเอก ธาน

ตื่นได้แล้วนะ เรายังมีเรื่องที่ต้องไปจัดการอีกเยอะเลย

พระเอก ครามตอนเด็ก

เรื่องอะไรหรอครับ

นายเอก ธาน

ก็เรื่องการเรียนของครามไง

พระเอก ครามตอนเด็ก

ก็ไม่เห็นจะมีปัญหานี่ครับ

นายเอก ธาน

ครามลืมไปหรือเปล่าตอนนีครามมาอยู่กับพี่แล้วนะ

นายเอก ธาน

ครามก็เลยต้องย้ายโรงเรียนแล้วไง

พระเอก ครามตอนเด็ก

จริงด้วย

นายเอก ธาน

แล้วตอนนี้ครางอยู่ ป. ไหนแล้วล่ะ

พระเอก ครามตอนเด็ก

ผมอยู่ ป.5 แล้วครับ

นายเอก ธาน

หรอ

นายเอก ธาน

แถวนี้มีโรงเรียนใกล้ๆไมนา

นายเอก ธาน

ถ้างั้นเรื่องโรงเรียนเอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่าไหมคราม

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

นายเอก ธาน

ถ้างั้นเราไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า

นายเอก ธาน

ในห้องครัวของพี่ก็ไม่มีอะไรให้กินด้วยสิ

นายเอก ธาน

ถ้างั้นครามอยากกินอะไรงั้นหรอเดี๋ยวพี่จะทำให้กิน

ชายหนุ่มร่างสูงพูดด้วยหน้าตาที่สดใส

พระเอก ครามตอนเด็ก

แล้วแต่พี่เลยครับ

ชายหนุ่มร่างสูงที่ได้ยินคำตอบอย่างนั้นก็หน้าหงอยลงไปเลย

นายเอก ธาน

ครามไม่อยากกินฝีมือพี่หรอกครับ

พระเอก ครามตอนเด็ก

เปล่าครับ

เด็กชายที่เห็นร่างทรงทำหน้าหงอยก็รู้สึกผิดที่ตนพูดออกไปอย่างนั้น

พระเอก ครามตอนเด็ก

คือว่าผมแค่ไม่รู้ว่าผมอยากกินอะไรนะครับ

นายเอก ธาน

อ๋ออย่างนี้เองหรอกหรอ พี่ก็คิดว่าครามไม่อยากกินฝีมือของพี่

นายเอก ธาน

ถ้างั้นเราไปล้างหน้าก่อนดีกว่า

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

หลังจากผ่านไปสักพัก

นายเอก ธาน

ไปครามเราไปซื้อวัตถุดิบในการทำอาหารดีกว่า

นายเอก ธาน

พี่จะทำข้าวผัดให้ครามกิน

นายเอก ธาน

โอเคไหม

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

ณ ตลาดแห่งหนึ่ง

นายเอก ธาน

งั้นเราจะไปซื้อผักก่อน

นายเอก ธาน

จับมือพี่เอาไว้ด้วยละเดี๋ยวหลง

พระเอก ครามตอนเด็ก

ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะครับ

ถึงเด็กชายจะพูดอย่างนั้นแต่ก็ยอมจับมือร่างสูงไว้โดนดี

ร่างสูง ที่เห็นอย่างนั้นก็หัวเราะออกมาเบาๆ หัวเราะให้กับการปากไม่ตรงกับใจของเด็กชายตรงหน้าตัวเอง

พระเอก ครามตอนเด็ก

หัวเราะอะไรอีกแล้วนะครับ

นายเอก ธาน

ไม่มีอะไรหรอกคราม

นายเอก ธาน

งั้นเราไปซื้อผักกันเถอะ

ว่าแล้วก็เดินจับมือกันไปที่ร้านขายผัก

โดยที่มีสายตาคนอื่นๆจ้องอยู่

ถึงร้านขายผักแล้ว

นายเอก ธาน

ป้าครับเอากะหล่ำปลีลูกนึงขอลูกเล็กๆพอนะครับ

ป้าขายผัก

จ้าๆ

ป้าขายผัก

แล้วไปมีลูกตอนไหนละพ่อหนุ่ม

นายเอก ธาน

เปล่ากรับป้า

ป้าขายผัก

อ้าวแล้วนี่ลูกใครล่ะพ่อหนุ่ม

นายเอก ธาน

ลูกเพื่อนผมเองครับพอดีว่าเพื่อนมีธุระนิดหน่อยก็เลยฝากให้ดูแล

ป้าขายผัก

อ๋ออย่างนี้เองเหรอจ๊ะพ่อหนุ่ม

นายเอก ธาน

ครับ

นายเอก ธาน

แล้วกะหล่ำปลีผมได้ยังครับป้า

ป้าขายผัก

อ๋อนี่จ๋าได้แล้วจ้า

นายเอก ธาน

ขอบคุณครับ

หลังจากที่ผมจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยผมก็ไปที่ร้านขายเนื้อต่อ

นายเอก ธาน

ไปคราม ไปที่ร้านขายเนื้อกันต่อ

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

นายเอก ธาน

ว่าแต่ครามอยากกินเนื้ออะไรล่ะ

พระเอก ครามตอนเด็ก

อะไรก็ได้ครับ

นายเอก ธาน

ถ้างั้นเอาเป็นเนื้อไก่ก็แล้วกันนะ

พระเอก ครามตอนเด็ก

แล้วแต่พี่เลยครับ

นายเอก ธาน

นี่ครามโกรธอะไรพี่อีกหรือเปล่าเนี่ย

พระเอก ครามตอนเด็ก

พี่คิดไปเองหรือเปล่าผมไม่ได้โกรธอะไรพี่สักหน่อย

นายเอก ธาน

อือพี่อาจจะคิดไปเองก็ได้

นายเอก ธาน

อือนี้ก็ถึงร้านเนื้อแล้วรอแป๊บนะคราม เดี๋ยวพี่ขอซื้อเนื้อก่อน

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

นายเอก ธาน

ลุงครับผมอยากได้เนื้อไก่ครับ

ลุงขายเนื้อ

แล้วเอาเท่าไหร่ล่ะพ่อหนุ่ม

ฉากนี่ขอตัตไปตอนที่ซื้อเนื้อเสร็จแล้วนะคะ

หลังจากที่ผมจ่ายเงินให้ลุงเรียบร้อย ผมก็นึกขึ้นได้ว่าผมจะถามอะไรลุงซะหน่อย

นายเอก ธาน

ลุงครับพอดีว่าแถวนี้มีโรงเรียนไหมครับ

ลุงขายเนื้อ

ก็มีอยู่หรอกนะพ่อหนุ่ม

นายเอก ธาน

คือพอดีว่าผมอยากจะพาน้องของผมไปสมัครเรียนนะครับโรงเรียนอยู่ตรงไหนหรอครับ

ลุงขายเนื้อ

ก็อยู่แถวๆนี้แหละพ่อหนุ่มเดินไปทางขวามือก็ถึงแล้วหลานชายลุงก็เรียนอยู่ที่นั่นด้วย

นายเอก ธาน

ขอบคุณครับ

นายเอก ธาน

แล้วโรงเรียนที่นั่นมีถึงมอไหมครับ

ลุงขายเนื้อ

ลุงก็ได้ยินว่ามีถึง ม.3 อะนะ

นายเอก ธาน

ขอบคุณครับที่บอกลุง

นายเอก ธาน

งั้นผมไปก่อนนะครับลุง

ลุงขายเนื้อ

จ้าๆ

ลุงขายเนื้อ

ขอให้โชคดีนะพ่อหนุ่ม

นายเอก ธาน

ขอบคุณครับ

นายเอก ธาน

งั้นเรากลับบ้านกันเถอะคราม

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

ธาน ที่เห็นว่าสีหน้าของเด็กชายดูงอนๆเขาอีกแล้ว ก็คิดในใจว่า ที่นี่ก็งอนเรื่องอะไรอีกแล้วละเนี่ย

นายเอก ธาน

ครามเป็นอะไรอีกแล้วละหึ

พระเอก ครามตอนเด็ก

เปล่าซะหน่อย

ชายหนุ่มร่างทรงคิดในใจไว้ค่อยง้อตอนกลับบ้านก็แล้วกัน

นายเอก ธาน

งั้นเรากลับบ้านกันเถอะคราม

ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถทำให้เด็กชายหายงอนเขาได้

เอาเถอะเดี๋ยวค่อยไปง้อที่บ้านก็แล้วกัน ธานคิดในใจ

หลังจากที่ถึงบ้านแล้ว

นายเอก ธาน

ถ้างั้นก็พี่จะทำอาหารก่อนนะ ส่วนครามก็ไปอาบน้ำก่อนก็แล้วกันนะ

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

นายเอก ธาน

แล้วก็หายงอนพี่ได้แล้วนะครับ

คำพูดเมื่อกี้ ทำเอาเด็กชายที่จะเดินเข้าไปอาบน้ำถึงกับสตั้นไปเลย

พระเอก ครามตอนเด็ก

ใครงอนพี่ครับพี่คิดไปเองคนเดียว

นายเอก ธาน

หรอ

นายเอก ธาน

คราม มานี่มามานี่หน่อยซิ

หลังจากที่ชายหนุ่มร่างทรงเรียบจบเด็กชายก็เดินเข้าไปหาร่างสูงอย่างช้าๆ

เด็กชายคิดในใจพี่ธานจะเกลียดเราหรือเปล่านะ ที่เราทำตัวงี่เง่า

หลังจากที่เด็กชายถึงที่ร่างสูงยืนอยู่แล้วนะ

เด็กชายก็หลับตาปี๋ เพราะคิดว่าร่างทรงนั้นจะตีเขาหรือทำอะไรกับเขาสักอย่าง

แต่ทันใดนั้นเอง ร่างสูงก็จุกลงมาบนหน้าผากของเด็กชาย

ตามมาด้วยเสียงของร่างทรงที่พูดว่า

นายเอก ธาน

หายงอนได้แล้วนะครับครามคนดีของพี่

นายเอก ธาน

ไม่ต้องกลัวนะพี่ไม่ได้จะทำอะไรครามหรอก โอ๋ๆนะคนดีของพี่

เสียงที่เด็กหนุ่มได้ยินนั้นมันช่างอ่อนโยนและไพเราะสำหรับเขา

นายเอก ธาน

พี่ขอโทษนะที่ทำให้ครามกลัวนะ

หลังจากที่ร่างทรงพูดจบก็ตามมาด้วยเสียงสะอื้นของเด็กชาย

ร่างสูงที่ได้ยินก็ทำให้เขาตกใจเล็กน้อย

นายเอก ธาน

เป็นอะไรไปหรอคราม

นายเอก ธาน

ยังไม่หายโกรธพี่หรอ

พระเอก ครามตอนเด็ก

เปล่าครับผมแค่กลัว กลัวว่าพี่จะเกลียดผมแล้วทิ้งให้ผมอยู่คนเดียวยังโดดเดี่ยว ผมขอโทษหลังจากนี้ผมจะไม่ทำตัวงี่เง่าอีกแล้วอย่าทิ้งผมไปเลยนะ

เด็กชายพูดพร้อมกันน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาสีม่วง 2 คู่นั้น

นายเอก ธาน

โอ๋ๆๆพี่ขอโทษนะที่ทำให้ครามกลัว

นายเอก ธาน

พี่ไม่ทิ้งครามไปหรอพี่บอกแล้วไงพี่จะอยู่กับครามตลอดไปเลยนะ

พระเอก ครามตอนเด็ก

หล่อครับถ้างั้นถ้าผมทำตัวงี่เง่าพี่จะให้อภัยผมไหมครับ

นายเอก ธาน

ให้อภัยอยู่แล้วสิแค่ทำตัวงี่เง่าเอ็งไม่เป็นไรหรอก

พระเอก ครามตอนเด็ก

พี่ประชดผมหรอ

นายเอก ธาน

เออไม่ใช่ซะหน่อยครามคิดไปเองและนา

พระเอก ครามตอนเด็ก

ถ้างั้นถ้าผมทำอะไรผิดพี่จะให้อภัยผมทุกอย่างไหมล่ะ

นายเอก ธาน

พี่ให้อภัยครามอยู่แล้วสิ

นายเอก ธาน

อ๋อจริงด้วยมัวแต่คุยกันจะได้กินข้าวเมื่อไหร่ล่ะเนี่ยเดี๋ยวพี่ไปทำอาหารก่อนนะ

พระเอก ครามตอนเด็ก

เดี๋ยวก่อนสิพี่ธาน

นายเอก ธาน

มีอะไรหรอคราม

พระเอก ครามตอนเด็ก

ไม่มีอะไรแล้วครับพี่ไปทำอาหารเถอะ

ดูเหมือนว่ามีเรื่องจะพูดสินา ธานคิดในใจ

นายเอก ธาน

มีอะไรหรอครามบอกพี่มาเถอะ

พระเอก ครามตอนเด็ก

คือว่า ผมไม่อยากเป็นแค่น้องชายของพี่นะครับ

นายเอก ธาน

อ๋อเรื่องนี้เองสินะที่ทำให้ครามงอนพี่นะ

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

นายเอก ธาน

ในที่สุดก็ยอมรับมาแล้วสินะว่างอนพี่นะ

เด็กชายตรงหน้าพยักหน้าด้วยความเขินอาย

นายเอก ธาน

ถ้าครามไม่อยากเป็นน้องชายของพี่แล้วอยากเป็นอะไรกับพี่หรอ

พระเอก ครามตอนเด็ก

คือผมก็ไม่รู้เหมือนกันเอาไว้ถ้าผมโตขึ้นแล้วผมจะมาบอกพี่ก็แล้วกันนะ

นายเอก ธาน

พี่จะรอนะ

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

นายเอก ธาน

งั้นพี่ไปทำอาหารก่อนนะ

นายเอก ธาน

ครามก็ไปอาบน้ำได้แล้วนะ

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครัย

ผ่านไปสักพักข้าวผัดก็เสร็จพอดี

ส่วนครามก็อาบน้ำเสร็จพอดีด้วย

นายเอก ธาน

งั้นครามไปเปลี่ยนชุดแล้วเรามากินข้าวผัดด้วยกันเถอะ

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

นายเอก ธาน

อร่อยไหมข้าวผัดฝีมือพี่

พระเอก ครามตอนเด็ก

อร่อยครับ

หลังจากนั้นพวกเขาก็นั่งกินข้าวผัดด้วยกันอย่างมีความสุข

หลังจากที่ทั้งสองกินข้าวผัดเสร็จแล้ว

นายเอก ธาน

เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะคราม

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

ผ่านไปสักพักธานก็อาบน้ำเสร็จพอดี

นายเอก ธาน

งั้นเรานอนกันเถอะคราม

พระเอก ครามตอนเด็ก

ครับ

หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสองก็นอนกอดกันอย่างมีความสุข แล้วก็อบอุ่น

จบ

ถ้ามีข้อผิดพลาดอะไรก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ

ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านด้วยค่ะ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ