ประตูสู่โลกวิญญาณ ประตูสู่โลกวิญญาณ

ยูจิน

ผมรับรองว่าพรุ่งนี้เช้าต้องเจอเหวินปินเเน่//ขยิบตา แต่ในใจมีแผนการอื่น

เหมยลี่

อื้ม พวกเธอก็รีบพักผ่อนล่ะอีกอย่าง ...ช่างเถอะ ฉันมียันต์อยู่สองใบพวกเธอพกติดตัวไว้น่ะ

ยูจิน

ถ้าพี่สาวให้ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามผมก็รับไว้อยู่แล้วครับไม่ปฏิเสธ

เหมยลี่

แหะๆ //ขำแห้ง

ยูจิน

เอาล่ะยูเอะไปนอนกันเถอะวันนี้เราเดินมาทั้งวันแล้วไปนอนกันดีกว่า

เมื่อแน่ใจแล้วว่ายูจินกับยูเอะกลับห้องไปแล้ว ยายแก่กับเหมยลี่ก็มองตาแล้วพยักหน้าให้กัน ก่อนเดินกลับห้องไป

ยูจิน

ยูเอะน่าจ่ะหลับไปแล้วมั้ง

เวลาดึกดื่นแล้วแต่ยูจินไม่ง่วงเลยสักนิดเขาค่อยๆสำรวจไปรอบๆห้อง

เขาคิดว่าจ่ะแอบไปดูยายแก่ว่าตอนนี้กำลังทำอะไร

ข้างหน้าประตูยายแก่

ยาย

ไม่ได้น่ะยายไม่เห็นด้วยเด็ดขาด//พูดเสียงแข็ง

ยาย

ยายเลี้ยงเธอมาตั้งแต่เล็กจนโตยายไม่อยากเห็นหลานยายมีทุข์

เหมยลี่

แต่ว่าคุณยายพวกเขามาถึงที่นี่แล้ว คงเพราะเหวินปินสวมเสื้อผ้าของหลานจึงทำให้พวกนั้นจับตัวไปแน่ๆ //เสียงสั่น

ยาย

วางใจเถอะยายสร้างเขตแดนไว้รอบๆบ้านแล้ว พวกเขาหนีไม่รอดหรอก

ยาย

พรุ่งนี้พอฟ้าสางค่อยไล่ตามกลิ่นของพวกมันไป

เหมยลี่

แต่ว่าหลานก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี

ยาย

เอาเถอะพรุ่งนี้ต้องหาเจอแน่

เหมยลี่

แต่ฉันรอให้ถึงพรุ่งนี้เช้าไม่ได้ เหวินปินอยู่ข้างนอกนานเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นอันตรายกับตัวเธอเท่านั้น

ยูจินค่อยๆเดินไปที่ห้องอาบน้ำแล้วหาเสื้อของเหวินปินจนเจอ ขณะที่คิดจะเรียกหมาป่าเพลิงอสูรออกมาจู่ๆ ก็นึกถึงคำพูดของยายแก่ที่ว่าสร้างเขตแดนไว้รอบบ้าน ถ้าเขาใช้คาถายังไงยายแก่ก็ต้องรู้แน่

ยูจินถือเสื้อผ้าของเหวินปินออกมา นอกบ้านค่อนข้างห่างไกลผู้คน เวลากลางคืนจึงดูลึกลับน่ากลัวเป็นพิเศษ

ยูจิน

ไกลขนาดนี้ ยายแก่นั่นคงไม่รู้หรอกมั้ง

เขาวางเสื้อผ้าของเหวินปินไว้กับพื้นแล้วเรียกหมาป่าเพลิงอสูรออกมา

โฮ่ง...โฮ่ง หมาป่าเพลิงอสูรดมเสื้อของเหวิงปินแล้วเห่าครั้งที่หนึ่งก่อนที่จ่ะวิ่งออกไป

ยูจิน

เจ้าโง่เอ้ย จะให้แกหาเจ้าของเสื้อต่างหากไม่ได้จ่ะให้หาสาเหตุ//หงุดหงิด

เขามองหมาป่าเพลิงอสูรที่ทำหน้าที่เหมือนจะบอกว่า แล้วไม่บอกก่อนหละ จากนั้นก็วิ่งไปทางทิศตะวันออก

ยูจินวิ่งตามหมาป่าเพลิงอสูรพร้อมกับทำสัญลักษณ์ไว้ข้างทาง

ยูจิน

แฮก แฮก จะไปอีกไกลไหมเนี่ย คนร้ายนั่งอะไรไปเนี่ย

บรู๋ววว