ประตูสู่โลกวิญญาณ ประตูสู่โลกวิญญาณ

เหมยลี่

ยายจ๋า...

น้ำเสียงไพเราะของหญิงสางเดินออกมาจากในบ้าน

เหมยลี่

เอ๋?ปีนี้มีคนมาพักด้วยหรอ//ตกใจ

ยาย

ใช่แล้วหลาน มีอะไรหรอ//สงสัย

เหมยลี่

ไม่มีจ้ะคุณยาย ฉันแค่จะมาบอกยายว่าทำอาหารค่ำเสร็จแล้ว//มองสำรวจไปที่สามคน

เหมยลี่

พวกเธอดวงดีจังน่ะ เข้ามาก่อนสิอาหารเตรียมเสร็จแล้ว

ยูจิน

ครับๆ รีบเข้าไปกันเร็ว//รีบเดินเข้าไป

ยูเอะ

ไหนบอกว่าจ่ะกลับ

ยูจิน

ก็ใช่แต่นี่มันมืดแล้ว พรุ่งนี้ค่อยกลับก็ได้

เหวินปิน

นายนี่มันบ้าจริงๆ//เดินตามไป

ยูเอะ

ช่างเถอะลงเขาไปตอนนี้ก็มืดก่อนพอดีกลับพรุ่งนี้ละกัน

เหวินปิน

อือ

ถึงแม้ภายในนอกตัวบ้านจ่ะดูเก่าและโทรมแต่ข้างในกลับสะอาดและอบอุ่นมากไม่มีลมพัดเล็ดลอดเข้ามาได้นอกจากนี้ข้างในกว้างมาก

ยูจิน

พี่สาวปกติชอบทำอะไร ชอบกินอะไรครับ//ตื่นเต้น

เมื่อรู้ว่าเหมยลี่เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ยูจินก็เรียกพี่สาว พี่สาว ไม่ขาดปาก

เหมยลี่

ฮ่าๆ ปกติฉันชอบทำนายดวง และก็ชอบกินผลไม้สุดๆ

ยูจิน

ว้าวถึงว่าทำไมรูปร่างดี

เหวินปิน

ฉันเองก็ชอบกินผลไม้น่ะ

ยูจิน

นี่

ยูจินแอบมองเหวินปินแวบหนึ่ง

ยูจิน

คนอื่นเขากินแอปเปิ้ลส่วนเธอกินมังคุดรึไง

เหวินปิน

ไอ้ยูจินบ้า! คอยดูน่ะฉันจ่ะไม่สนใจนายอีกแล้ว

เธอตบหน้าอีกดังเพี๊ยะก่อนที่จะวิ่งออกจากห้องอาหารไป

ยูจิน

นะ...นี่เธอเป็นอะไรไป

ยูเอะ

นายก็จริงๆเลย ทำไมไปพูดแบบนั้น เป็นผู้หญิงคนไหนก็โมโหทั้งนั้นแหละ

ยูจิน

ผมพูดอะไร?

ยูเอะ

เชอะ!

ยูจิน

อ่าว?

เหวินปิน

ไอ้ยูจินบ้า บ้าที่สุด

เหวินปินกำลังเดินอยู่บนทางเดินกลับห้องด้วยความโมโหเธอเหลือบเห็นก้อนหินอันเล็กอยู่ข้างหน้าจึงเตะมันทิ้ง

แก๊ก!

ก้อนหินกระเด็นไปกระแทกประตูด้านขวามือ เป็นประตูเก่าผุพังเปิดออกตามแรงที่เรามี

เหวินปินนั่งลงกอดเข่า

เหวินปิน

ทำไมถึงโมโหขนาดนั้นกันน่ะ อีกอย่างยูจินอาจจ่ะไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นก็ได้//ร้องให้

ช่วยด้วย...ช่วยด้วย...ใครก็ได้ช่วยด้วย

เธอรีบลุกขึ้นเดินเข้าไปหาประตูไม้ทีละก้าวพอถึงข้างประตูก็รู้สึกว่ามีไอเย็นออกมา ขณะที่เธอกำลังลังเลก็มีมือข้างหนึ่งแตะตรงไหล่เธอ

เหวินปิน

ว้าย...!

ยูจิน

ร้องไรเนี่ยเเก้วหูจ่ะแตก

เหวินปิน

นายมาได้ไง

ยูจิน

เมื่อกี้โทษน่ะไม่รู้ว่าพูดอะไรไปบ้าง

เหวินปิน

อื้ม นาย...ตั้งใจหาฉันหรอ//หน้าแดง

ยูจิน

อื้ม ก็พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่หน่าว่าแต่เธอไม่รู้สึกเหรอว่าที่นี่มันไม่มีอะไรแปลกๆน่ะ

ยูจินมองบ้านไม้ว่างเปล่าแล้วรู้สึกไม่สบายใจ

เหวินปิน

ไม่นี่

ยูจิน

ช่างเถอะ เรากลับไปที่ห้องอาหารกันดีกว่า

ยูเอะ

อืม ถึงแม้หน้าตาจะไม่ดีแต่ฝีมือการทำอาหารอร่อยมากเลย

พอเหวินปินกับยูจินเข้ามาที่ห้องอาหารเธอเดินนำหน้าพอเธอเปิดประตูเข้ามามีน้ำในกะละมังสาดโครมใส่ตัวเธอจนเปียกชุ่ม

เหมยลี่

คุณยาย

แอดมิน

เดี๋ยวแอดมาต่อน่ะทุกคน🤗

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ